𝕯𝖊𝖘𝖙𝖎𝖓𝖊𝖉 𝖙𝖔 𝕭𝖊🍀ʟᴏᴠᴇ🍀 ✔️

🍀ʜᴇᴀʀᴛ ʙʀᴇᴀᴋɪɴɢ🍀

"You have a special way of dealing with me and I'm sure you will always be there for me. You are my support and I can count on you. When troubled times face me, I feel secure because I have you."

🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Chapter 6 - Heart Breaking

Zhan මුලු රෑ පුරාවටම Yibo එනතුරු බලාගෙන හිටියත් ඔහු 12 පහු උනාට පසුවන තුරුත් පැමිණියේ නැහැ. Zhan ගේ සිත බියේ වෙව්ලන්නට වුනා.

(විහිලුව ගිය දුරක්☹️)

එක් මොහොතකටවත් බාලයා දෑස් පියා ගත්තේ නැහැ. ඇත්තටම ඔහු සිතුවේ කොයි මොහොතක හරි Yibo කාමරයට පැමිණෙවි කියලයි. තප්පරයෙන් තප්පරය විනාඩියෙන් විනාඩිය පැයෙන් පැය ගෙවිලා ගියත් කාමරයේ දොර විවෘත නොවුනේ Yibo ගේ පැමිනීම ගැන Zhan ට තිබ්බ පොඩි හරි බලාපොරොත්තුව නැති කරන ගමන්.

නව දිනයක ආරම්භය සටහන් කරමින් සූර්යා ලෝකය පතිත වෙද්දී මෙතෙක් වේලා අඳුරට හුරුව තිබූ ඒ බාලයා දෑස් සඟල ඔහු සෙමින් පිස දමමින් ඇසිපිය ගසමින් දෑස් ආලෝකයට හුරු කරගන්නට වුනා. ඔහුට වෙහෙසයි, නිදිමතයි. අවසන් පැය භාගයේදී නොදැනුවත්වම වගේ යන්තම් ඔහුට දෑස් පියවුනා උනත් ඔහු ඉක්මනින් ඇඳේ තමන් ගේ කොටසට අනෙක් පස ඇති කොටස දෙස බලාපොරොත්තු දල්වාගත් දෑසකින් බලා එතන මේ මොහොතේ හෝ Yibo ව දකින්නට සිතුවත් තවමත් ඒ ස්ථානය පෙර මෙන් ම සීතලේ කිසිවෙක් නොමැතිව සිටිනවා දුටු ඔහුගේ හිත වේඳනාවෙන් බිඳී ගියා.

එහෙත් කාමරයේ Yibo ගේ ඇඳුම් කේස් එක විවෘත කර දමා එය ගෙනාව විදියට වඩා අවුස්සා තිබුනා. බාලයා ඒ දැක සුසුමක් පිට කරා.

"එයා ඇවිත් ගිහින් මට කිවුවේවත් නෑ. කමක් නෑ එයා හොදින් ඉන්නවනේ. ඒ ඇති"

Zhan සෙමින් ඇඳෙන් නැගිට සොෆාව මත ඇති Yibo ගේ රාත්‍රියේ ඇඳුම් කිහිපය ද දැක සැනසුම් දායක සුසුමක් හෙලා ඔහුද නානකාමරයට වැදී නා පිරිසිදු වී හෝටලයේ කෑම කන කොටස උදේ ආහාර සඳහා පිටව ගියා.

උදේ ආහාර ගෙන අවසන් උනු පසු එතන හිටපු හැමෝටම ස්තුති කර Zhan නැවත කාමරයට පැමිණියේ තවමත් දුරකථනයෙන් Yibo ව සම්බන්ධ කරගන්නට උත්සහා කරමින්. ඔහු කොතරම් කෙටි පණිවිඩ දැමුවද අනෙකා ඒවාට පිළිතුරු නොදෙන නිසා මද වේලාවක් ගෙන ඔහුට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තා. ඇත්තටම ඔහුට වුවමනා උනේ පෙරදා සිද්ධියට සමාව ගන්නටයි.