𝕯𝖊𝖘𝖙𝖎𝖓𝖊𝖉 𝖙𝖔 𝕭𝖊🍀ʟᴏᴠᴇ🍀 ✔️

🍀ᴛʜᴇ ғᴀᴄᴇ🍀

"You make me the happiest person alive on this earth even when I am just a friend to you."

🌷🌷🌷🌷🌷🌷

Chapter 16 - The Face

Zhan දෑස් දෙක ගුලි කරගෙනම Yibo ගේ තුරුලට ලන් උනේ තව තවත් ඒ උණුහුම විඳින්න ඕන නිසා. ඒත් ඊලඟ මොහොතේදී ඔහු ගේ දෑස් දෙක විවර උනේ තමන්ට මෙතෙක් වෙලා දැණුන ඒ උණුහුම තමන්ගෙන් ඈත් වුන බව දැනෙනවත් සමගයි.

Zhan ට තවත් ඒ උණුහුම තමන් ට දෙන්නට කියා කියන්නට ඕනි උනත්....ඒ උණුහුම තමන් ගෙන් ඈත් කරන්නට එපා කියන්න ඕනි උනත්.... දිගටම ඒ උණුහුමට තුරුල් වේලා ඉන්න ඕනි කියලා කියන්න ඕනි උනත් ඔහු බය වුනා. ඔහුට කියන්න ඕනි උනා මේ හද ගැස්ම තමන්ව සන්සුන් කරන බවට...ඒ නිසා ඈත් වෙන්න එපා කියලා නමුත් හැමදාකම වගේ Yibo ඉදිරියේ ඒ අහිංසක මුව වැසී ගියේ යන්තම් හෝ ලැබෙන මේ උණුහුමත් ඔහුට අහිමිවේ යන බියෙන්.

"මෙහේ එනවා යන්න"

තමන්ගේ තුරුලින් ඈත් කරපු Zhan ගේ අතත් තදින් අල්ලගෙනම Yibo Company එකෙන් එලියට ආවේ විශාල කේන්තියක් හංගගෙන. මුළු ගමන පුරාම වගේ එකිනෙකා අතර කිසිම වචනයක් හුවමාරු උනේ නැහැ. මෝටර් රථය තුල නිහඬ භාවය පමණමයි තිබුනේ.

Yibo තමන්ගේ ලේ බේරෙන අතින් අපහසුවෙන් රථය පදවනවා දුටු Zhan ගේ දෑස් වල කඳුළු නැවත අලුත් වන්නට වුනා. ඔහු රථයේ ඇති 1st aid kit එකෙන් එයට බෙහෙත් දැමීමට උත්සහා කරත් වැඩිමලා දිගින් දිගටම රළු ලෙස ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කලේ හිතේ ඇති දුකට තව තවත් දුක් එක් කරමින්.

"අනේ Bobo එක පාරක්...Please එක පාරකට ඔය අත දෙන්න...ඊට පස්සේ මන් කිසිම කරදරයක් කරන්නේ නෑ...ඕන නම් ඔයාත් එක්ක මන් ගොඩක් කල් යනකන් කතා නොකර හරි ඉන්නම්. Please එක පාරකට ඔය අත දෙන්න මම බෙහෙත් ටික දාන්න...නැත්තන් අපි Hospital එකකට යන්....Please Bobo"

"යනවා පැත්තකට...accident වේලා hospltal එකට යන්න ඕනේද? දඟලන්නේ නැතිව ඉන්නවා මට තව වද නොදී"

Yibo Zhan ව දවා අලු කරන බැල්මක් හෙලුමින් ඔහුව තව තවත් අඩපණ කලේ රළු ලෙස අතත් ගසා දමමින්.

'අනේ ඔහොම බලන්න එපා Bobo.....මට මං ගැනම එන්නේ ලොකු පිළිකුලක්. මාවම මරාගන්න තරම් ලොකු තරහක් එනවා Bobo....Please මාව මෙච්චර අසරණ කරන්න එපා Bobo'