Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şey üst üste gelmişti sanki artık o kadar yorgun hissediyordum ki.
Üstümde siyah pantolon ve siyah normal bir tişört vardı, yüzüklerimi ve kemerimi de taltığımda hazırdım işte.
Postallarımı giydikten sonra anneme döndüğümde gülümsedim, o çok güzeldi.
Üzerinde beyaz bir gömlek altında ise krem rengi kumaş pantolonu ile melek gibiydi, küpelerini takmıştı ve makyaj yapmıştı.
Annem makyaj yapmaya, güzel giyinmeye bayılırdı ve her zaman şöyle söylerdi.
"Bir insan kendini seviyorsa bedenine bakmalıdır."
Annem bunu hayattı boyunca yapmıştı bu yüzden oldukça genç duruyordu gülümseyerek önünden eğilip elimi uzattım.
O da kıkırdayarak elini elime koyduğunda küçük bir öpücük bıraktım eklemlerine.
"Bugünde çok şıksınız sultanım." dediğimde parlak gözleri ile beni süzdü.
"Teşekkürler beyefendi, siz de öylesiniz." dedi ve topuklularını giydiğinde ikimizde asansöre bindik.
Çıktığımızda annem için yolcu kapıdını açtıktan sonra şöfor kısmına geçtim ve gerginlikle arabayı çalıştırdım.
Derin bir nefes aldıktan sonra anneme baktığımızda ikimizde gülümsedik ve hastaneye sürdük.
Annemle dün gece uzun bir konuşma yapmıştık ve her türlü ihtimali değerlendirmişti fakat sonuç ikimiz içinde aynıydı.
Benim yeni bir aileye ihtiyacım yoktu, anneminde yeni bir evlada.
Tabii ki evladı zor durumdaysa yardım edecekti ya da ben edecektim fakat birbirimizden asla kopmayacaktık bunu biliyordum.
Hastaneye geldiğimizde arabadan indik ve annem koluma girdiğinde içeri girdik, rahat ve büyük bir hastaneydi.
"Kolay gelsin, biz Dna testi için gelmiştik." dedi annem gülümseyerek nazikçe resepsiyonda ki adama.
"Dördüncü katta başhekimin odasında, iyi günler." dediğinde ikimizde asansöre girdik ve dördüncü katta bastık.
Annem bana hastalarını anlattırken onu gülümseyerek dinledim, annem çocuklara bayılıyordu ve elinden gelen en iyisi yapmaya çalışıyordu bu yüzden İstanbul'un en iyi çocuk doktorlarından birisiydi.
"Mesela Bal var abisi Aren ile geliyor, kanser hastası ama görsen ne kadar neşe dolu." dedi üzüntüyle iç çekerek.
"Umarım iyileşir anne, çocukların hiç ölmemesini dilerdim." dedim ona kırık bir tebbesümle bakarken.
