Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Yazar'dan-
"Ahmet, Aktaz nerede?" dedi Murat sıkıntılı bir sesle.
İki arkadaşını, kardeşini şehit vermişti bunun yorgunluğu ve acısı o kadar yoğundu ki kızarık ve boş bakan yorgun gözleri her şeyi belli ediyordu.
Asker olabilirlerdi ama duyguları vardı ve yıllardır her şeyini paylaştığı kardeşlerini kaybetmişti.
Aktaz onun için önemliydi çünkü Zemheri'nin son emanetiydi.
"En son kafesindeydi komutanım." dedi saygıyla Ahmet ve karşısında ki adam için üzülmeden edemedi.
Yorgunlukla çöken omuzlarıyla yanından geçti Murat ve kulübelerin oraya gittiğinde derin bir mefes aldı.
Aktaz zeki bir köpekti ve etrafında ki değişimi hissetmişti ayrıca Zemheri'nin ona veda etmeden asla operasyona çıkmayacağını biliyordu.
Aktaz ölümü daha önce görmüştü ama sahibinin ölümü.. bu anlatılamazdı.
Son zamanlarda kulübesinden çıkmayan köpeğe özel olarak aldığı mamayı salladı.
"Aktaz, gel kızım." dedi ama hiçbir karşılık alamadığında Aktaz'ın kafesinin içine girdi.
Kafesler özenle temizlenirdi ve asla mama kapları boş olmazdı ayrıca genişti. Onun yanı sıra köpek eğitmeni olan askerler özenle gezdirme ve eğitimle ilgilendikleri için kafesler yeterliydi.
"Bak burada ne var? Favori ödül ma-" boş kulübe ile sesi kesildi.
Hayır, hayır..
Zemherin'nin son aile üyesi, son emaneti neredeydi?
Hızla ayağa kalktı Murat ve hemen nöbet tutan askere doğru ilerledi.
"Nasıl görmedim lan? Nerede Aktaz? Kardeşimin som emanetini bulana kadar rahat yok lan size." dedi ve hızlıca askerlere köpeği bulmalarını emretti.
Sigara yakmış ve sinirle etrafta gezinirken bir Er'in yanına gelmesi ile ona baktı.
"Komutanım, bir şeyler bulduk." dediğinde hızla askeri kamera odasına kadar takip etti.
Kamera gece yarılarına dayanıyordu ve köpek kafeslerinin orasına bakıyordu.
Kafesini açan Aktaz ile şaşkınlıkla hepsi kayda bakmaya devam etti ama kayıtta Aktaz o kadar iyi saklanıyordu ve sessizdi ki tüm nöbetçilerden böylelikle kaçabilmişti.
Acı içinde kahkaha attı Murat eliyle yüzünü kapattıp ve "Zehir'in eğittiği köpekten daha azını beklemezdim." diye düşündü.
"Yerini tespit ettik komutanım." dedi başka bir asker bilgisayarın başında oturarak konumu gösterirken.
