"Saçlarının kızıllığı küllerimden doğurdu beni."

3K 119 50
                                    

Finale artık geldik :")

Lütfen oy ve yorum atmayı unutmayın, teşekkür ederim şimdiden.

İyi okumalar dilerim.

Hayattım bir zamanlar parlaktı, ışıklarım vardı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hayattım bir zamanlar parlaktı, ışıklarım vardı.

Annem, babam ve Ali benim hayattımın ışıklarıydı ve sonra yavaş yavaş söndüler.

Karanlıkta boğuldum ve esir oldum, tek amacı intikam olan birisine döndüm.

Bir zamanlar benliğimi unuttum ve olmadığım birisine döndüm, bir zamanlar kulaklarıma başkaları kirliliklerini fısıldadılar.

Şeytanlarımdan ve zincirlerimden kurtuldum sonra, karanlıktaydım hâlâ ama esir değildim artık.

Ölmekti tek amacım, intikamımı aldıktan sonra intihar edip ışıklarıma kavuşmaktı amacım.

Ruhumu ve kalbimi kül etmişlerdi sonra öğrendim ki insan küllerinden doğarmış.

Birisi geldi sonra, saçlarının kızıllığı küllerimden doğurdu beni.

Karanlığımın tek ışığı, dünyamın tek sahibi oldu.

Düşüncelerimle boğuşurken geldiğim mezar ile burukça gülümsedi, elimde ki çiçekleri önümde ki mezara bıraktım ve toprağını temizledim.

"Merhaba Ali.." dedim fısıltıyla, yutkundum ve tozlanmış mezar taşını okşadım.

"Nasılsın kardeşim? Umarım iyisindir." dedim dizlerimin üzerine çökerek başımı mezar taşına yasladım.

Ailemin yanına çocukluğumu, Ali'nin yanına gençliğimi gömüştüm.

"Oğlum ben aşık oldum lan, valla inanmayacaksın ama çok seviyorum onu." dedim derin nefes alarak.

"Zemheri, kardeşim biraz aşık ol artık be." demiştin ya on sekiz yaşında, ben aşık oldum.

"Keşke seninle tanıştırabilseydim, çok ani gittin be kardeşim." dedim titreyen bir sesle.

Ali benim çocukluğum, gençliğimdi ama ben onu toprağa vermiştim.

"İnsan alışıyor ama ben bazı zamanlar alışamıyorum Ali, diyorum ki acaba burada olsa ne tepki verirdi diye düşünüyorum." acı bir gülümseme eşliğinde fısıldadım mezar taşına.

"İnsan nasıl alışır Ali? Söyle bana, nasıl alışayım gidişine? Sen benim her anımda vardın.." derin bir nefes alarak devam ettim "nasıl unuturum ben seni?"

"Mutlu ol asker, bu bir emirdir ve hoşçakal." dedim ayağa kalkarak ve mezara son kez gülümsedim "Bir gün yeniden buluşalım."

Ayağa kalktım ve mezarlıktan çıktım, arabama yaslandıktan sonra cebimde ki paketi çıkardım, içinde ki sigaralardan birisini çıkardım ve ağzıma yerleştirdim.

Zemheri | TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin