Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12~İçime hapis ettiğim kelebeklerin özgürce kanat çırpmasına izin vereceğim. Çünkü artık kaçmak yok
🦋 🦋 🦋 🦋 🦋
Jungkook
"Taehyung" Sıkıntı ile önümdeki ahşap kapıya arka arkaya vurmuştum.
Tekrar aynı işlemi yapmış tok ses çıkaran kapıya 3 kere daha vurdum. Ancak hiçbir şekilde değişiklik olmuyordu.
Dün Taehyung ile anlaştığımız gibi saat 8'de buraya onun evine gelmiştim. Dün evden çıkmadan önce eğitimlere başlamamız gerektiğini söyleyip bana sarılmıştı.
İlk başta bu temasına şaşırsam da kalbimin hızlı atmasını inkar edemezdim. Onu yolcu ettikten sonra yüzümde aptal bir gülümseme ile odama gidip kendimi uykunun kollarına atmıştım.
Şimdi ise burdayım. Sabah apar topar çıkmış doğru düzgün yemek bile yiyemeden soluğu burada almıştım. Ancak gelin görün ki Taehyung bey evde yoktu. Ya da uyuduğu için kapıyı açmıyordu.
Belki de kararından vazgeçmişti. Bu düşünce ile yüzüm asılmıştı. Kapının birkaç adım önünde bulunan basamağa oturup ellerimi yanağıma yaslamıştım.
Amacım biraz daha bekleyip gitmekti.
Nedenini bilmesem de Taehyung'un kararından vazgeçme düşüncesi beni üzmüştü.
Tek dileğim bu düşüncemde yanılmamdı.
Nihayet iç çatışmamı kafamda bitirdiğimde aldığım koku ile kafam sağ tarafa dönmüştü. Duruşumu dikleştirip tanıdık kokuyu içime daha çok çektim.
Bu koku Taehyung'a aitti.
Biraz sonra esmer bedeni de göz hizama girdiğinde bakışlarımız orta yolda çarpıştı. Bir süre olduğu yerde durdu ve bana bakmaya devam etti. Gri irislerini kırpmadan bana bakması ile nefesim hızlandı. Elindeki kutu ile adım atmaya başladığında yutkundum.
Sanki ağır çekimde onu izliyor gibiydim. Güneş esmer tenini parlatırken hafif esen rüzgar gri saçlarına yumuşak dokunuşlar bırakıp saç tellerinin hareket etmesini sağlıyordu. Adımlarını ağır ağır atıyordu. Nihayet önüme geldiğinde yine beni şaşırtacak bir şey yaptı.
Bana sıcak bir gülümseme sundu.
Kırmızı dudakları iki yana gerilirken beyaz inci dişleri ortaya çıkmıştı. Üst üste ondan beklemediğim şeyler yaparak beni şaşırtmıştı.
"Jungkook gelmişsin" İsmimin onun ağzından çıkması hala tuhaf gelse de ismimi söylemesini seviyordum.
"Günaydın"
"Ah Günaydın. Çok beklettim mi?" Ayakta dikilmeye son verip yanıma oturduğunda elimdeki kutuyu da ortamıza bıraktı.
