Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24~Her son bir başlangıçtır
Taehyung'dan "Aaaaaaaaaaa Taehyung" Şiş karnını tutarak derin derin nefes almaya çalışıyordu. Ben de ne yapacağımı bilmediğim için ona eşlik ediyordum. Tek elim ile göz yaşlarını silmiştim.
"Geliyor üf üf üf" Jungkook elimi tutmuştu ama o kadar çok sıkıyordu ki bir an kırılacak sanmıştım.
Nihayet 9 aydır beklediğimiz şey gerçekleşiyordu sanırım. Jungkook bugün bebeğimizi, aşkımızın meyvesini dünyaya getiriyordu.
Doktor sesleri duyup yanımıza gelmiş ve hemşirelere ithaf ederken konuşmuştu.
"Doğru doğum haneye. Acele edin" yanıma gelen hemşire elindeki tekerlekli sandalyeyi Jungkook'un önünde durdurmuştu. Ben de oturduğu sedyeden bebeğimi kaldırıp canı acımadan sandalyeye koymuştum. Jungkook acıdan dolayı bağırmaya devam ederken anlına öpücük kondurup geri çekildim.
"Sizi seviyorum" dedim. Hemşire sandalyeyi sürmeye başlayınca Jungkook tekrar elimi tutmuş ve beni peşinde koşturmuştu. Gerçekten çok sitresliydim Jungkook o kadar çok acı çekiyordu ki bir an bunun normal olmadığını düşündüm. Asansöre binip alt kata indiğimizde doğum haneye doğru ilerledik. Tam bebeğimin elini tutarak içeri girecekken Hemşire hanımın durması ile ben de durmuştum.
"Siz içeri giremezsiniz beyfendi"
"Ama eşimin yanında olmak istiyorum"
"Üzgünüm"diyerek içeri girmişti. Jungkook'un gözlerine son defa baktığımda her şeyin iyi olacağını belirten ufak bir gülümseme sunmuştum. O da bana karşılık gülümsemiş ve kapının kapanması ile gözden kaybolmuştu.
Buraya geldiğimizi kimse bilmiyordu. Zaten gece yarısı ağrısı başladığı için kimseye haber verememiştim. Onu buraya kollarımda getirmiştim ve illaki gören olmuştur. Gören olmasa bile Bay Jeon'un kulağına elbette ki gidecektir.
Düşünceler içinde duvara sırtımı vererek olduğum yere çökmüş ve ellerimi ile yüzümü kapatmıştım. O içerdeyken 9 ay içerisinde yaşadıklarımız aklıma gelmişti.
Hamilelikten dolayı her gün daha da tatlılaşması, canı bir şey istediğinde suçu bebeğimize atması, hamileliği önemsemediği zamanlarda arsızlaşması ve ikimizide zor durumda bırakması, yaramazlıkları, tombul yanakları, her gün daha da duygusallaşması hepsi benim için çok ama çok önemliydi. Ama hiç unutmadığım bebeğimizin varlığını öğrendiğimiz gündü. Tekrar aklıma gelince gülümsemeden edememiştim.
8 buçuk ay önce
"Jimin önündeki reçeli bana verir misin?" demişti güzel bebeğim Jimin ikiletmeden ona reçeli uzatmış ve gülümsemişti.
Ben, eşim, Jimin, Yoongi, Jin Hyung ve Bay Jeon bizim evde kahvaltı yapıyorduk.
Jimin ve Yoongi ile aram eskisi gibi düzelmişti. Eh Jiminle Yoongi'nin de arası düzelmiş hatta sevgili olmuşlardı. Arkadaşımın nihayet aşkına karşılık alması beni mutlu etmişti.
