1.Bölüm

1K 42 0
                                    

22 Eylül
Gece saatleri...

Elgin

Koşuyordum... Yaralıydım... Kan kaybediyordum. Ama koşuyordum. Peşimi bırakmayacaklardı. Ve artık kurtuluş yoktu.

Artık koşacak gücüm kalmadığı için yere yığılmıştım. Geldiğim yere baktım. Bir uçurum kenarıydı. Ama burası fazla güzeldi sanki. Büyülü gibi...

Uzaktan sesler geliyordu. Bulmuştular beni. Galiba gerçekten bitmişti. Ayağa kalkıp uçuruma doğru yaklaştım. Beni yakalarlarsa, öldürmekten beter ederlerdi, aklınıza bile gelmeyecek işgenceler...

Aşağıya baktığımda karanlık olduğunu gördüm. Biraz da sisliydi. Umarım canım acımazdı. Yaklaşmışlardı. Birinin sesini duydum

"Nereye kaçacaksın şimdi? Seni başkana götürdüğümüzde ölmek için yalvaracaksın." Ve kahkahalar. Yüzümü onlara döndüm ve gülümsedim.

"Size o sevinci yaşatmayacağım." Gülüşleri yüzlerinde donmuştu. Anlamlandıramıyorlardı. Birisi yan bir gülüşle dedi.

"Kaçacak yerin yok." Uçurumdan aşağıya baktım yeniden. Sanki beni çekiyordu. Onlara baktım. Yüzümde huzurlu bir gülümseme vardı.

"Bilemezsin... Belkide her son yeni bir başlangıçtır." Anında kendimi boşluğa bırakmıştım.

Hafif rüzgar bedenimi sarıyordu. İçimde şu ana kadar hissetmediğim bir huzur vardı. Hayatımda huzurlu olduğum anları bile hatırlamıyorum. Sahi böyle bir hiss miydi? Yere çakılmayı bekliyordum. Ama hala düşüyordum.

Yüzüme vuran ışıkla gözlerimi açmaya çalıştım, ama çok parlaktı. O an sert ve aynı zamanda yumuşak olan bir yere düştüğümü hissettim. Yavaşca gözlerimi  açtım. Masmavi gözyüzü, sıcak hava, üzerine çakıldığım çimenlik. Galiba ölmüştüm...

Düşünme yetimi kaybetmiştim. Gözlerim kapanıyordu, bilincimi açık tutamıyordum. O kadar yorulmuştum ki, sonunda kendimi bıraktım. Ve kısa süreli bir karanlık beni esir aldı. Bilincimi kaybetmeden önce etrafımdan sesler gelmeye başlamıştı. Birileri beni uyandırmaya çalışıyordu.

Ama ben çoktan karanlıkta süzülmeye başlamıştım.

Bölüm sonu.

PARALLELS (GAY)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin