KARANTINA Güneşin hikayesi

25.Bölüm:MEZUNİYET

Selloo aşkolar.
Okulun 1.dönemi boyunca hiç bölüm yazamadım, hatta çoğu şey için vaktim yoktu.
Ve şimdi de 2.dönemin başında olduğumuzdan bu dönem bi kaç bölüm gelicek.
Ama zaten bence daha 2-3 bölüme final yaparız.
Okumalar bayağı düşük ve artık ne yaza bileceğimi bilmiyorum.
Aynı zamanda kendi kurgularımı yazmak istiyorum.
Neyse aşkolar size iyi okumalar.:)

_ _ _

"Güneş hadi aşağı in artık!" Diyen Burak dayımın seslenmesi ile odamın kapısını açıp aşağı indim.
Bu gün büyük gündü.
Nihayet uzun yıllar süren eğitim hayatım bir kaç saat sonra bitiyordu.

Beyaz gömleğimin yakasını son bir kez düzeltip son bir kez de parfüm sıktıktan sonra derin bir nefes aldım ve odamın kapısını açtım.

Gece "Güneş bey yine harika gözüküyorsunuz." Diye iltifat etti, karşılık olarak ablama gülümsedim.

"Aynı Burak dayısına çekmiş, baksanıza çoçuk hep yakışıklı!" Dedi Burak dayım.

Bende "ee tabi kimin yeğiniyiz?" Dedim.

Dayılarımın ikiside "benim!" diyince salonda bir kahkaha tufanı oldu.

Ben, annem, babam, ve ablam babamın arabası ile giderken arkamızdan da dayılarım geliyordu. Sonradan fark ettim ki Dünyalarda onların arkasından geliyorlardı.

Dünyanın üzerinde dizinden yukarıda olan, dar kırmızı bir elbise vardı.

"Dünya hanım böyle yaparsanız olmazki, nefessiz kalırım."

Dünya kıkırdadıktan sonra "sizde yine pek şıksınız Güneş bey." dedi.

Bende "size layık olmaya çalışıyorum hanımefendi." Dedim.

Ailelerimizden ayrılıp bizim grupla buluştuk.
Kızlar çok güzel olmuşlardı.
Çoçuklarda benim gibi harikalardı.
Selamlaştıktan sonra Açelya ne kadar heyecanlı olduğunu anlatıyordu.
Efede Açelyaya stres yapmamasını birazdan geçip gideceğini söylüyordu.

Yelda durmadan telefonuna bakıyordu sürekli.

Ada "merak etme gelir birazdan sevgilin" diyodu.

"Geldim bile" arkamızdan bi ses geldi ve dönüp baktık. Sesin sahibi Yeldanın sevgilisiydi.

"Nerede kaldın? Öldüm meraktan." Diyodu Yelda.

"Park yeri arıyordum, her yer çok kalabalık." Dedi Arda.

Az sonrada bizi salona çağırdılar.
Konuşmayı dinledikten sonra tek tek diplomalarımızı aldık. Sonrada her üniversite mezununun yaptığı gibi hepimiz geriye sayıp şapkalarımızı havaya fırlattık.

Mezuniyetten sonra bizim kafeye gittik.
Kafe bu gün için özel olarak kapatılmıştı.
Bizim grup dışında kimse yoktu, annemler akşamdan yiyecekleri hazırlamışlardı ve kafede mezuniyeti kutlamamız için böyle bir şeyler hazırlamışlardı.

Herkes kendi halinde eğleniyordu.

Pasta yiyen Serkana bakıyodum bu çoçuk cidden 3 dilim pasta yemişti sonunda şeker komasına girmesinden korkuyorum.

"Oğlum arkandan kovalayan mı var bi yavaş ye."
Dedim Serkana.

"Ama böyle yiyince daha lezzetli." Diye cevap verdi.

"Çoçuk gibisin, ama seviyorum böyle olmanı."

"Biliyorum biliyorum." Dedi Serkan.

"Hadi koca bebek bırak artık şu pastayı." Dedi Ada.

Ada diyince hemen bıraktı Serkan. Adayla çıkmaya başladıklarından beri bizim koca bebek Ada ne derse yapıyordu. Buda aslında bir yandan şaşırtıyordu bir yandan da sevindiriyordu.

Ve müzik açtı Arda.
"Hadi herkes dansa!" Diye seslendi.

Herkes dans etmeye kalkmıştı.

İlk şarkı dolu kadehini ters tuttan "madem" di.

Bağıra bağıra şarkıyı söylüyor dans ediyorduk.

Bir kaç enerjik şarkıdan sonra slow müzik çalmaya başlamıştı.

Çalmaya başlayan şarkı ikiye on kaladan
"tüm istanbul biliyor."

Herkes gibi bizde dünya ile dans etmeye başladık.

Seni bana ayırdım bütün İstanbul biliyor.

Dünyanın kulağına yaklaşıp "iyi dinle şarkıyı."

Dünya gülümseyerek beni başıyla onayladı.

"Ah bide gülünce, kafam yanıyo."

Gülümsemesi daha da büyüdü Dünyanın.

"Öylede güzeldi gözleri. Bıraksam içine bi kendimi. Tutuşturup içine çek beni. Yavaş, yavaş."

"Ölümüne güzeldi böyle nasıl yaşıyor?"

Bu şarkıdan sonra herkes yerine geçmişti.

"Güzel dinledin mi şarkıyı?" Diye sordum Dünyaya.

"Bu şarkıya bayılıyorum, her defasında full dikkat dinliyorum."

"Ama biliyor musun, bu şarkı seni anlatıyor."

Dünya utandı ve gözlerini kaçırdı. Söyleyecek bir şey bulamamıştı belliki.

Alına bi öpücük kondurdum. Ve anın tanıdını çıkarmaya koyulduk.

_ _ _

Selamm. Bu bölümde sonunda Güneş Boysan okuldan mezun kurtuldu. O hissi bir gün yaşamak hepimize nasip olur umarım. Ve inanamayacaksınız ama 1 dönemin başında yazmaya başladığım bölümü 3 dönemin bitişine doğru tamamlıyorum. Gerçekten hiç bir şeye vaktim yok. Olsada hangisini yapacağım bilmiyorum. Genellikle ya dizi izlerim ya ders çalışırım yada uyurum. Zaten son 1 haftadır dizi izlemeye bile vaktim yok. Zaten bugün 2 sınavım vardı neyseki iyi geçtiler. Bundan sonrada noel tatili yaklaşıyor o zaman final yapmaya çalışcam, aklımda sürekli bölüm atmak var ve atmadığım için de sürekli içim içimi yiyor. Final yapınca artık böyle bir şey olmıyacak. Zaten bu bölümüde gece uyumayıp saat 2-3te yazdım. Kendinize iyi bakın görüşmek üzere!!!