KARANTINA Güneşin hikayesi

23.bölüm:yolculuk

Selamss fav dizilerimden birini izlemekten vaz geçtim ve bölüm yazıyorum. Bence çoooookkk büyük bir fedakarlık ŞDLWÖLDPSW.

_ _ _

Bu akşam Gece ve Ayaz ailelerimizi bir araya toplayıp, onlara 2 yıldır çıktılarını söyleyecekler.
Tepkilerini merak ediyorum hemde çok merak ediyorum.

Ayaz ayağa kalkıp alkışladı ve tüm dikkatleri üzerine çekti. Evet işte başlıyoruz.

"Sevgili ailelerimiz, dostlarımız ve kardeşlerimiz, size söylemek istediğim yani istediğimiz bir şey var."

Herkes dikkatle Ayazı dinliyodu.
Gece ayağa kalkıp "biz sevgiliyiz!" Dedi.

O anda su içen babam öksürmeye başladı.
Babamın beline vurdum diğer yandan da Burak dayım babamın beline öküz gibi vurarken

"helal helal." Diyodu.

Gece ile Ayazsa birbirilerine ve masadakilere şaşkınca bakıyordu.
Masadakilerde şaşkındı tabi.

Babamın yüzü ciddileşti, ve öksürerek
"ne zamandır sevgilisiniz?" Sordu.

"Ablamda alçak bir sesle 2.yıldır baba." Dedi.

Annemin gözleri fincan gibi açıldı.

"Bize niye söylenmiyor?" Diye sordu Dünyanın babası.

Ayazda bize anlattıklarının aynısını onlarada anlattı.

Tek şaşırmayanlar ben, Dünya ve Nilsuyduk.
Tabi ya Nilsu ablamın en yakın arkadaşı, tabiikide biliyordu.

"Ben biliyordum abi yaa." Dedi Burak dayım.

Gecenin yarısını sohbet ederek geçirdik, Dünyayla beni biliyorlardı zaten.

Yarın sabahsa erkenden yolculuğa çıkacaktık.

Sabahın erken saatlerinde...

"Görüşürüz anneciğim."

"Görüşürüz oğlum."

Ablamlada vedalaştıktan sonra Dünyayla birlikte siteden çıktık.

Babam bizi havaalanına bırakılacaktı. Gecerken Serkan ve Adayı da almıştık. Geri kalanımızı ise Yeldanın babası bırakıcaktı.

Babamla da vedalaştıktan 5 dakika sonra geri kalanımız da gelmişti.

Biraz bekledikten sonra. 4 saatlik uçuşumuzda başlamıştı.

Ben, Serkan, Efe birlikte otururken Dünya, Açelya ve Ada birlikte oturuyorlardı. Yeldaysa bizim ortamızdaki koltukta kitap okuyordu.

Yolculuğun başlarında havadan sudan konuştuk.
Yolculuğun geri kalanında biraz uyudum, müzik dinledim sonra da yine bir şeyler konuştuk.

Nihayet uçağımız indi ve bizde toparlanıp havaalanında dolaşırken aklıma gelen soruyla ''lütfen bilmiyor olsun'. Diye diledim. Ve de sordum

"Yelda."

"Buyurun benim."

"Biz şimdi İsviçre'ye kadar geldik, iyi güzel de acaba çoçuk nerede yaşıyor biliyor musun?"
Diye sordum bavulumu çekerken.

"Ee aslında bilmiyorum, ama biliyorum."

"O nasıl oluyor acaba?" Diye sordu Ada.

"Ya sosyal medyadan konumunu görebiliyorum, ama orası onun evi mi değil mi bilmiyorum."

"Aferin gerizekalı." dedi Serkan.

"Tamam ben arayıp sorcam nerede yaşadığını. Bahane olarakta belki tatile gelirim bahanesini kıllanıcam." Dedi Efe.

Öylede olmuştu. Efe Arda'dan konumunu almıştı ve bizde şimdi Dünya, ben, Efe ve Açelya olmak üzre öndeki taksideydik geri kalanımızsa arkadaki takside peşimizden geliyorlardı.

Havaalanı ve Ardanın evinin arasında yarım saat vardı, yarım saat süren araba yolculuğundan sonra hangi binada kaldığını aradık, ve sonunda bulduk.

"Ay durun durun!"
Dedi Serkan eli cebine giderken.

"Ne oldu Serkan?" Dedi Yelda elini basamadığı kapı zilinden çekerken.

"Ayol ben kendi kendime vlog çekiyodum. Bu kavuşma anını çekmem lazım bunu kaçıramam."
Telefonunu açmıştı bile.

"Saçmalama ya Serkan." Dedi Yelda.

"Evet arkadaşlar şimdi çiftimizin büuük kavuşma anını göreceksiniz."

Yelda o sırada zile basmıştı ve kapının açılmasını bekliyorduk.

Serkan "Yelda hanım şu an ne hissediyorsunuz?"

"Dakikalarımı çaldığın için seni boğa bilirim Serkan, ama onun dışında şu an çok heyecanlıyım."

Ve nihayet kapı açılmıştı.
Karşımızda pijamalarıyla ve dağınık saçlarıyla büyük ihtimalle yeni uyanmış bir Arda vardı.

"Yelda!?" Dedi şaşkınca.
Ve hemen sarıldılar.

"Vee işte büyük kavuşma anı." Dedi Serkan kamera açısını kendisini de çekecek bir şekile sokarken.

"Çoçuklar hoş geldiniz!"

"Hoş bulduk enişteee." Diye girdim.

Ve karşılanma merasimleri falan filan.

"Kız enişte bu evin hali ne böyle?" Dedi Serkan.

Ada Serkanın eline vurdu "boş boğaz."

"Kusura bakmayın geleceğinizi bilmiyordum."
Dedi utanarak.

"Yok ya hiç sorun değil." Falan filan dedik.

"Aç mısınız?"

"Kurt gibi açım ayol."
Dedi Serkan.

"Pizza?" Diye sordu Arda.

Hepimiz onayladık.

Yaklaşık yarım saat sonra pizzalar geldi ve hepimiz bir yandan sohbet edip bir yandan pizzalarımızı yiyorduk.

_ _ _

Sellooğğ! Öf arkadaşlar ya okul başladı ve artık daha az bölüm atcam.
Yani buda demek oluyor ki finale daha bir kaç hafta var. Bana kalsa şimdiye çoktan final yapmıştık, ama okul engelliyor işte.
Neyse Türkiyedeki okurlarıma halen iyi tatiller. Sen buradaki okurum sanada iyi dersler.