Yorgundum, bitkindim, halsizdim ve en çokta savunmasızdım. Krize girdiğimde bayılırdım ve uyandığımda asla hatırlamazdım. Ama şimdi her saniyesi aklımda.
Bazen, hatırlamak istemezsin. Ben hatırlamak istemiyorum. Unutmak istiyorum. Ben bu kadar savunmasız olamam.
Olmamalıyım, çünkü kimse kimseye acımaz!
O uçurumda en son bayıldığımı hatırlıyorum. Şimdi de yine o evdeyim. Eski odamda.
Yataktan hızlıca kalktım. Koltukta duran ceketimi aldım ve kapıyı açıp aşağı indim.
Aral'a görünmeden bu evden çıkmak istiyordum. Evin kapısını açmak için elimi uzattığım an da. "Bir yere mi gidiyorsun?" Sorusuyla, arkamı döndüm.
Elinde kahvesiyle karşımda dikiliyordu.
"Evet," dedim net bir şekilde.
"Nereye?"
"Eve, Aral eve." dedim.
"Zaten evdesin."dedi, ciddi ciddi.
"Benim olan eve, benim olana, artık senin olanlarla ilgilenmiyorum. Görevim bitti!"dedim sert konuşarak.
"Tabi, ajancılık bitti."dedi.
Bana vicdan azabı falan mı çektirmeye çalışıyordu.
"Aynen öyle bitti."dedim, umursamayarak.
"Aslında biliyor musun Akça, herşey daha yeni başlıyor."dedi.
"Herşey bitti Aral, o adam öldü. Ben öldürdüm. Sende yanımdaydın."dedim.
"O adam, ölmedi Akça. Ve Âgah'ta senin ne yapmaya çalıştığını anladı. Artık bütün planları o yapacak, bizi o yönetecek, bravo sana," eliyle alkışladı.
"Sana ne oluyor be, hem sen neden katıldın bu operasyona. Âgah'tan bu kadar mı korkuyorsun?"dedim.
Güldü, "İstesem, bunu yapardım inan Akça. Ama yapmam, sebebide çok önemli ve sakın sorma."dedi.
"Hadi gidiyoruz."diye devam etti ve eliyle kapıyı gösterdi.
Kapıdan önce ben çıktım, peşimden de Aral çıktı. Aral'ın arabasına binip Âgah'ın yanına gittik.
Kapıyı çaldığımda, yardımcılarından birisi açtı, içeri geçtik ve Âgah salonun ortasında bizi bekliyordu.
Kaşlarını sonuna kadar çattı. "Sonunda teşrif edebildiniz Akça Hanım."dedi.
"Güzellik uykusu falan, kızların anlayacağı şeyler. Bir şey mi oldu?"dedim yalandan bir sesle.
"Oldu, Tarık'ı öldürmeye çalışmışsın."dedi. O isim beni geriyordu.
"Ben de öldürebilirdim onu, bize lazım olan onun bilgileri bilgileri!"dedi bağırarak.
"Ben bu operasyonda olmak istemediğimi söylemiştim."dedim kendimden emin bir şekilde.
"Olmak zorundasın! Kamran sana gerekli açıklamayı yapmıştır diye düşünüyorum."dedi.
O gece Kamran'ın kulağına bir şey söylemişti ve artık o şey neyse Kamran illada katılacaksın diye ısrar etmişti. Bunun nedeninide öğrenecektim.
"Beni zaten ancak Kamran ile ikna ederdin, ne zavallıca."dedim iğrenerek.
"Zeka Akça, zeka."
Güldüm.
"Her neyse, artık gerçek operasyona geçiyoruz, benim sözümden çıkılmayacak bir operasyon!"dedi tehditkar bir sesle.
Gözlerimi devirdim.
