Fiery Beauty #1 [TYMCZASOWO ZAWIESZONA]

7. Pechowy wypadek

#FBwatt na Twitterze :)

Miłego czytania! <33 (komentarze mile widziane ;))

Tristan

Ten dzień zapowiadał się dobrze. Po porannym bieganiu wziąłem prysznic i pojechałem do firmy. Miałem zadziwiająco dobry humor. Mogła się do tego przyczynić informacja, którą przekazano mi od razu po przebudzeniu. Wszystko szło po naszej myśli i nie przewidywano żadnych komplikacji. Nie powiem, że mnie to nie uspokoiło. Cholernie obawiałem się problemów, ale gdy usłyszałem, że wszystko włącznie ze sprzętem i efektami jest gotowe, kamień spadł mi z serca.

Każdego pracownika przywitałem szczerym uśmiechem i skinieniem głowy. Widziałem zdziwienia na ich twarzach, ale jakoś mało mnie to obchodziło.

— Dzień dobry, Lucy. — Posłałem asystentce przyjazny uśmiech, na co zareagowała z lekkim opóźnieniem.

— Oh, cześć. — Zmarszczyła ciemne brwi i wstała. Chwyciła stos papierów, po czym weszła za mną do gabinetu, stukając przy tym obcasami szpilek. Ściągnąłem z ramion czarne okrycie i zawiesiłem je na oparciu krzesła, które sekundę później zająłem. Kobieta rzuciła na blat biurka kartki i się nad nimi pochyliła. — Wszystko musi być podpisane do końca dnia.

Skinąłem głową, chcąc chwycić pierwszy kawałek papieru. Zostałem jednak zatrzymany przez dziwne spojrzenie Lucy.

— Coś się stało?

Zerknąłem na nią spod ściągniętych brwi.

— Nie, czemu pytasz?

— Tak o. — Wzruszyła ramieniem, porzucając temat.

Z Lucy utrzymywałem przyjacielskie relacje, mimo że najpierw podchodziłem do niej z dystansem. Po wydarzeniach mających miejsce trzy lata temu zrezygnowałem z posiadania asystentki na rok. Musiałem ochłonąć. Gdy tylko Young zaczęła u nas pracę, myślałem, że mnie coś strzeli. Zwracała się do mnie bardzo formalnie, a ja w większości przypadków nienawidziłem tego. Zwłaszcza, gdy robiły to osoby z mojego bliskiego otoczenia. Teraz było znacznie lepiej. Potrzebowałem osoby, która od czasu do czasu przyniesie mi kawę i poopowiada o plotkach wśród pracowników. Czasami miałem ochotę popłakać się ze śmiechu na absurdalność ich pomysłów.

W pewnym momencie kobieta zaczęła mi coś tłumaczyć w sprawie dokumentu. Wskazywała dłonią tekst, ale ja jej nie słuchałem, bo całą moją uwagę przyciągnął jej serdeczny palec. Ująłem jej smukłą rękę, przyglądając się pierścionkowi zaręczynowemu.

— Lucas ci się oświadczył? — Na moje wargi wpłynął niekontrolowany uśmiech. Lucy z początku była nieco zmieszana, ale gdy tylko uświadomiła sobie o czym mówię, skinęła głową i wyszczerzyła zęby. — Kurwa, no nareszcie.

O narzeczonym Young wiedziałem od dawna. Kobieta coś kilka razy wspominała i z tego co pamiętałem spotykali się od trzech lat. Za każdym razem zastanawiałem się na co jeszcze ten gość czekał. Na jego miejscu obawiałbym się, że jeśli nie zepnę dupy i nie wezmę się w garść, laska zwieje mi z przed nosa.

— Gratulacje.

— Dziękuję. — Jeszcze raz się uśmiechnęła, po czym w pośpiechu opuściła pomieszczenie, słysząc dzwoniący przy ladzie telefon.

Przez krótką chwilę wpatrywałem się w drzwi, za którymi zniknęła. Następnie westchnąłem głęboko i zabrałem się za papiery. Dopiero po kilku godzinach do mojego gabinetu wpadł wyszczerzony Tom. Jemu też humor dopisywał.