အတိတ်ဆိုတာ
ဘယ်တော့မှဖော်မပြခြင်းလို့မှတ်ယူပြီး
ကိုယ်တိုင်မြုတ်နှံထားပစ်ခဲ့ရတဲ့
အရာတွေဟာ နစ်များစွာကြာပြီးမှ၊
မေ့လောက်တဲ့အထိ ကျင့်ယူထားလို့ရခါနီးမှ
တဖန်ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရတယ်။
ခံနိုင်ရည်ရှိလောက်မယ်လို့တွေးထားခဲ့ပေမယ့်
တကယ်တမ်းလက်တွေ့ကြ
ကျတော် ကျရှုံးမြဲပဲ...။
........... မျဥ်းပြိုင် ................
"မင်းကြောင့်နဲ့ အဲ့ဒီတယောက်ကိုငါပြည်ဝင်ခွင့်ပိတ်ထားထာ ၇နစ်ရှိခဲ့တာမင်းသိမှာပါ။
အခုသူအနားခံလွှာတွေတင်ထားတယ်။
ငါလက်ခံပေးမပေးက မင်းအပေါ်မှာပဲမူတည်တယ်။
...
ငါလုပ်စရာအလုပ်တွေရှိသေးတာမို့
ဒီစေ့စပ်ပွဲဖျက်ဖို့်မစဥ်းစားနဲ့ လူမိုက်"
"စီနီယာ....စီနီယာ က
တကယ်ကြီး ဒီကိုပြန်လာတော့မှာလား..ဖိုးဖိုးကြီး
သူ...သူဒီကို"
"အင်း သူပြန်လျှောက်ထားပြီ။
ပြန်လာချင်လို့လျှောက်တာပေါ့
မဟုတ်ရင်သူဘာလာလုပ်မလဲ...
မင်းသူ့ကိုဒီနိုင်ငံထဲအဝင်ခံစေချင်ရင်
ငါ့စကားကိုနားထောင်ပါ"
"စီနီယာ့မှာ ဘာအပြစ်မှမရှိပါဘူး"
"ငါ သူအပြစ်ရှိတာ မရှိတာစိတ်မဝင်စားဘူး"
"ကျတော်လက်ခံပါတယ်ဖိုးဖိုးကြီး
သူ့ သူ့ကိုသာဝင်ခွင့်ပြုပါ"
"ကောင်းပြီ ငါစောင့်ကြည့်နေမယ်
ပတ်ဂျီမင်း"
"ကျေးဇူးပါ ဖိုးဖိုးကြီး"
သူ့ကိုဦးညွတ်ကာထွက်သွားပြီဖြစ်သော
မြေးငယ်၊
ဒီကောင်လေး ဒီလောက်ထိ
ကင်နမ်ဂျွန်း ကို သိပ်ချစ်နေတာလား။
အမြဲတမ်းမောက်မာထောင်လွှားနေတတ်တဲ့
မြေးငယ်ကအခုကြ အရှုံးပေးနေသလို၊
ပြန်ခံပြီးလည်းပြောမနေ...
ကင်နမ်ဂျွန်း ဆိုတဲ့လူကြောင့်သာ
မျက်ရည်ကျတာ မြင်တွေ့ဖူးခဲ့ခြင်း
အင်းလေ...
အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့
အိမ်ကနေပါထွက်သွားရသည်အထိ
ကင်နမ်ဂျွန်း က သူ့အတွက်အရေးပါခဲ့တာပဲ...။
ဒါပေမယ့် ဒီအကြောင်းရာတွေထိ
Jeon မျိုးနွယ်က သိထားသလား
မသိထားသလား အတိအကျမသိရသေးပေမယ့်
မြေးငယ်ဖုံးကွယ်စေချင်တဲ့ ကိစ္စတွေကိုတော့
အတတ်နိုင်ဆုံး အလဲထပ်လုပ်ပြီး
ဒီ နစ်အိမ့်တစ်အိမ်ကိစ္စကို စီစဥ်ရမည်သာ...။
BẠN ĐANG ĐỌC
မျဥ်းပြိုင် (Completed)
Fanfictionအနီးဆုံးနေရာမှာတူညီစွာရှိတယ် ဆုံမှတ်တွေလည်းတူနေတယ် ဒါပေမယ့် .....မျဥ်းပြိုင်တွေ
