IM MRS PADILLA -- SHE'S MY WIFE [KathNiel]

IMP 30

IMP 30

A/N: Hello! Sorry kung makulit ako sa comments nung last chapter haha. Anyway, sa mga naiyak nung chapters 27,28,29.. hindi ko na ho sagot tissue nyo pagnaiyak kayo dito! Hindi kayo maiiyak dito, Hahaha. Happy 27K reads everyone! Sobrang saya ko, kaya sana masaya din kayo.. READ THE FOOTNOTE OR ELSE.

~

Kath's POV

    Napatingin na lang ako sa sarili ko sa salamin. I never thought na magbibihis ako ng all black at pupunta sa isang funeral.. funeral ng anak ko. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa ba na makita si Brae habang nasa loob ng kabaong at ibinababa sa lupa.

I decided na dito na lang sya ilibing kesa sa Pilipinas dahil sobrang gulo dun. I know it's too far from home but this is where her home is.

"We have to go." Napatingin naman ako sa likod ko, si ate pala. She's trying to smile at me pero umiwas nalang ako ng tingin.

"Ate, si DJ?" Tanong ko. "We already did what you want, hindi sya makakapunta dito." Sagot naman ni Ate. That's what I asked them for. Ayoko lang, I know Brae doesn't want this but I just don't know how I will face him.

***

"Now, let's hear a special person to brae.. Her Auntie Roanna."

"Hi I'm Roanna Bernardo, the sister of Kath. I dont know if I can even compose a sentence without being in tears. *punas luha* Brae, I know hindi mo ako nakasama bilang tita masyado, pero i'm telling you. I love you very much. Sobra kong gustong lumipad dito sa Amerika just to see you how you grow, and just to see my Sister-- your Mom-- as a Mother. Nakakalungkot na isipin na nung huli pa kita nayakap ay nung 8 months ka palang and now, I know you're already in heaven. Mahal na mahal ka namin Brae. I know your in good hands now,I hope your happy. I know you are. Hindi ko alam kung ano pang sasabihin ko sayo, I wanna say thankyou to you Brae. Kasi even in just a little of time ou had in this earth sobra mo kaming pinasaya. We will always remmber you Brae. You will forever be in our hearts." Sabi ni Ate at nagpunas ng luha.

Napapikit nalang ako ng mariin. I don't know kung kaya ko bang magsalita harapan ng tao ng hindi nag-brbreakdown. Ibinigay na sakin ni Ate ang Mic telling me it's my turn.

"My baby, my baby Brae is so young but...*punas luha* She is talented, Smart, beautiful... she's everything. Sya yung magpapagaan ng loob mo pag malungkot ka, magpapasaya sayo all the time kahit sya mismo may dinadalang sobrang bigat. When we found out about her disease, she asked me why did that happen.. I answered her 'Whatever is happening, it's all planned by God. He has his reasons. He wants the best of you.' I remember she kissed me and said 'You're the strongest, Mom.' Later that night she didn't knew that I was crying the whole night. Sobrang sakit sa part ko na nalaman ko na nahihirapan at maghihirap ang anak ko. I want the best of her, na sana ako nalang yung nasa katayuan nya. She was almost perfect, but this happened.

Brae is a tough girl, she's a girl na pipilitin ngumiti kahit sobra na syang nasasaktan. Sya yung nagpapagaan ng pakiramdam ko, sya yung nagiging rason kung bakit ako bumabangon araw araw. And now she's gone, I don't know what to do anymore.

Alam kong ayaw nya kong makitang ganto, pero i just can't hold it back. Feeling ko mababaliw na 'ko. I want this pain to stop! I want this pain to stop, i want her back kahit sobrang imposible..." Hindi ko na nasundan ang sinabi ko dahil nabitawan ko na yung mic at napaluhod na. Sobrang sakit.. hindi ko na kaya....

Nakaramdam naman ako ng isang yakap na mahigpit.. napatingala ako, si Light

Third Person's POV (Narration)

Tumayo si Kathryn at yumakap sa bisig ni Light. Lahat naman ng tao ay napaiyak sa sinabi ni Kathryn. They admired how strong she is na kahit sa murang edad nya ay nakakaya nya ang lahat ng ito, lingid sa kaalaman nila kung gaano na kagusto ni Kathryn na sumuko na lang at iwan ang lahat. Gusto na nyang mamatay.

Nang magsimula nang ibaba sa lupa ang kabaong ni Brae akala nang lahat ay mananatili nang tahimik at umiiyak si Kathryn. Pero hindi pala.

"Wag! Wag nyong ilibing si Brae! Paano na lang kung.. Paano nalang pag nagising na sya! Paano na sya makakahinga! Wag! Wag mo kong iwan Brae please! Andito na si Mommy oh! Wag mo na kong iwan.. wag." Humahagulgol na sabi ni Kathryn habang nakaluhod sa lupa. Napa-iwa nakang ng tingin ang maginang si Min at si Roanna.

Hindi nila alam kung anong gagawin nila kay Kathryn, sobrang naghihirap ito. Wala naman silang magagawa kung hindi manatili sa tabi ni Kathryn. Yun lang ang magagawa nila. Lumapit muli si Light kay Kath at niyakap ito at sinusubukang patayuin. Pero patuloy padin ang paghagulgol ni Kath.

*** (PHL.)

Nananatiling nakaupo at umiiyak si Daniel sa kanyang kotse nang malaman na pinipigilan syang umalis sa bansa, ginawa nya na ang lahat para lang payagan pero hindi. Walang nangyare. Gusto lang naman nyang makita ang anak niya.

"Mahal na mahal ka ni Daddy." He whispered. At patuloy lang ang pagbuhos ng luha niya. Lingid sa kaalaman nya na wala na ang kanyang anak. Biglang may bumagsak na papel mula sa taas nya. Mula sa pangsangga ng araw o kung ano mang tawag dun. Naalala niyang ipinadala ito ni Light sakanya at nung isang araw. Hindi naman nya ito nagawang basahin lalo na't sa may bumabagabag sa isipan nya. Wala syang alam sa mga nangyayare at pakiramdam nya ay sobrang tanga nya dahil dito.

Napabuntong hininga siya at unti unti binuksan ang envelope na puti at kinuha ang sulat. Sa hindi malamang rason ay tuloy tuloy na ang pag-agos ng luha nya kahit hindi pa nya alam ang nilalaman ng sulat. Isa lang ang nararamdaman nya. Takot. Takot na malaman kung ano ba ang laman nito.

Nagulat siya nabasa nya sa unang linya. 'Daddy,' Napapikit lang sya ng mariin sa nabasa niya, alam nyang sa anak nya ito nanggaling lalong tumindi ang kaba nya at takot sa pagbabasa.

Nagpatuloy sya sa pagbasa.. ngunit agad din syang tumigil. at umiyak ng sobra. Agad nyang tinupi ang papel at ibinalik sa sobre at niyakap. ' Daddy, I know when you read this.. I'm already on my way to heaven or I'm already there.' Napapikit nalang ng mariin si Daniel habang patuloy ang pag-iyak.

*BOOOOGSH!*

Isang malakas na tunog ang huli nyang narinig bago siya tuluyan nawalan ng malay.

~

Epilogue up next.