Ze is de duivel..

Hoofdstuk 18

Pov Roxy

Snel veegde Romée haar tranen weg en knipperde ze met haar ogen. De duisternis was uit de kamer verdwenen en op het plafond bleek een grote schimmelvlek te zitten. We hoorden de trap, maar dat weerhield Romée niet om een van de glasscherven te pakken en over haar lichaam te snijden. Ik rende naar haar toe en hield haar hand vast. "Romée wat doe je?" Ze keek me aan. "Iedereen komt met sneeën naar buiten, jij hebt ze al.." Ik knikte en wees naar haar zij. "En die?" Ze keek erna "Die was er al van gisteren a.." We hoorden gerammel en Romée gooide de glasscherf weg. "Ga op de grond liggen iedereen komt hier doodmoe uit en word eruitgetild.." Ze siste het en beiden vielen we neer. De deur werd geopend en Jake en zijn vriend liepen naar binnen. "Hoe moeten we dit doen?" Het was duidelijk dat ze niet wilde dat iemand hun hoorde. "Ik heb geen idee.. Probeer ze wakker te krijgen, dan pas kunnen we ze meenemen." "Via de achterdeur? Lijkt me wel het verstandigst." "Jup. Maar wat als ze niet naar Flevoland willen?" "Dat moet wel Jake.. Ik heb het mijn pa beloofd dat ik hun zou brengen." "Ik snap niet wat hij met mijn meiden moet." Het was moeilijk om te blijven spelen alsof we doodop waren en amper konden bewegen. "Als zij haar hart aan mijn vader geeft of een andere elf dan heeft mijn vader dezelfde krachten en kan hij de elfenwereld overnemen oke?" De jongen zei het nog zachter als dat hij net had gepraat. "Wil hij dat met haar doen dan? Waar ben je mee bezig, dat kan ik niet laten gebeuren maat.." Ik hoorde voetstappen weglopen. "Ik zorg ervoor dat ze bij hem terecht komt oke.. Hoe dan ook.." Hij gooide de deur dicht en draaide hem op slot. Ik ging zitten en opende mijn ogen. "Jake.. What the hell doe je hier..?" Ik schrok toen ik hem zag zitten ik had verwacht dat hij al weg zou zijn. "Romée.. Word wakker.." Maar Romée antwoorden niet. Ik kroop naar haar toe, glasscherven staken in mijn knieën maar ik was de pijn te boven en draaide Romée om. Haar ogen gaven licht en er kwamen grote druppels water uit. "Romée we moeten hier sirieus weg.." Jake liep naar de deur en trok eraan maar hij ging op geen enkele manier open. Ik hielp Romée overeind. "Roxy, het spijt me dat ik je hierheen heb gebracht maar het was de enige manier om Romée mee te krijgen.." Ik keek Jake boos aan en voelde dat Romée zich in mijn armen verstopte. "Waar bemoei je je mee Jake." "We hebben alle drie maar één doel hoor.." Ik keek hem verward aan. "En dat is?" "Wat denk jij Roxy? Wat wil jij nu het liefst?" Jake liep wat rond en duwde tegen de muren. "Hier weg komen natuurlijk.." Jake knikte en zijn mond vormde in een klein lachje. "En dat is wat Romée en ik ook willen.." Ik snapte Jake niet. Wilde hij weg van zijn eigen huis? Hij liep naar het raam maar kreeg het niet open geschoven. Hij keek om zich heen en pakte een schilderij van de muur die hij uit elkaar haalde. Een van de houten latten nam hij in zijn hand. "Wat doe je?" Ik voelde dat Romée meer aan het snikken was dan ze daarnet deed. Ik pakte haar bij haar hoofd en keek haar in haar ogen aan. "We halen je hier weg Romée en we brengen je naar Elorfindar.." Ze lachtte en haar ogen werden doffer en doffer, qua licht uitstoot althans. "Je weet zijn naam nog.." Ik lachte terug. "Elor deed me denken aan het paarse vriendje van Winnie de Poeh, fin aan vinden, we moeten hem vinden, maar waar?" "Daar.." Ze lachtte toen ze het verhaaltje afmaakte. Maar haar lach verdween toen er een enorm kabaal langs ons te horen was. "Waar ben je mee bezig Jake?!" Ik pakte Romée haar hand en trok haar mee naar Jake. "Dat zie je toch?" Ik zuchte. "Je sloopt je eigen zolderraam om te ontsnappen?" Hij lachtte kort en haalde enkele glasscherven uit zijn haar. De punten glas aan het raam maakte hij voor een groot deel kapot met de schilderij lijst en hij kroop op het dak. Toen hij rond keek sprong hij terug maar hij belandde voluit op zijn zij. "Waar ben je mee bezig Jake?" Hij keek ons verschikt aan. "De vader van mijn zogenaamde vriend is hier.."