Pov. Roxy
"Wat doen jullie hier allemaal!" Je hoorde duidelijk dat het de moeder van Jake was en meteen wist ik wie me in mijn gezicht geraakt had. "Ik heb ze naar buiten gelaten moeder, ze voelden zich niet lekker.." Ik hield nog steeds van Jake, ik wist niet of hij een redding wilde uitvoeren of dat hij dit had geprobeerd om ons op zolder te krijgen, maar ik wist wel dat we straf zouden krijgen, of we er nu bij gingen schreeuwen of niet, het zou niet beter worden. "Breng ze naar zolder!" De vader van Jake pakte me bij mijn pols en kneep er hard in, netals Jake eerder al had gedaan. Ik kreunde van de pijn, maar kneep mijn lippen hard op elkaar. Rechts van me zag ik dat Jake Romée bij haar pols nam, ik zag dat het haar geen pijn deed.
"Au!" We werden op de vloer van de zolder gegooid. Een spinnenweb kleefde aan mijn voet die in de hoek van de zolder lag. Spiegels stonden om ons heen en er was een klein raampje die het beetje maanlicht dat er was op de zolder liet zien. De deur werd dichtgegooid en ik kon nog net de contouren van Romée zien. "Romée.." Ik hoorde zacht gesnik. "Romée wat is er..?" Ik vroeg het zacht maar ik wist zeker dat ze het kon horen. "Ik.. Ik moet je wat vertellen.." Ik kroop in de richting van het geluid en ging zitten toen ik haar stem vlakbij hoorde. "Er is een vriendin van me op deze zolder vermoord.." Ik schrok van de woorden, hoe heeft iemand dit hier ooit kunnen doen? "Haar geest zweeft hier nog rond.." Ik kon mijn oren niet geloven en hoorde hoe een van de spiegels achter me omviel. "Ze is gevaarlijk Roxy.." Ik hoorde hoe Romée slikte en hysterisch naar lucht hapte, toen ze zich een beetje hersteld had ging ze verder. "Enorm gevaarlijk.."
JE LEEST
Ze is de duivel..
Mystery / ThrillerNiemand gelooft me als ik vertel dat de moordlustige wezentjes me aanvallen, alleen mijn moeder en Romée, die blijken ze dan ook beiden te kunnen zien. Geesten blijken ook niet altijd goedgezind te zijn. Wat zou jij doen als iemand je zou bevelen je...