Ze is de duivel..

Hoofdstuk 12

"Heey.." Zeg ik vlug nadat iemand mij had begroet. Daarna keek ik pas wie het was.. Nee nee.. Niet dit meisje.. "Tegen wie praat je?" Vroeg Jake aan mij. "Tegen.. Uhm.. Mezelf.." Dom antwoord maar altijd beter dan beweren dat ik niets gezegd had want hij had zelf al gehoord dat ik iets zei.. "Heb je er al over nagedacht?" Ik negeerde het meisje langs me. "Oh oke, doe ik ook altijd Roxy.. Doe ik ook altijd.." Zegt Jake, waardoor hij in de lach schoot. "Ik weet dat je me hoort Roxy en ik weet dat je me niet kunt negeren, daar ben je te zwak voor." Ik negeerde het meisje, beseffend dat je dat nooit moet doen bij geesten, ze zetten je toch wel voor schut, of je nu wilt of niet.. Een hand voor mijn ogen die steeds weggaat en terugkomt. Daar kan ik echt niet tegen.. "Waarom knipper je zovaak met je ogen, Rox?" Jake moest eens weten. Snel sla ik haar hand weg en antwoord. "Er zit iets in mijn oog." Het meisje slaat hard op de tafel. Jake kijkt verbaasd rond. Ook hij hoorde de klap op tafel, maar kon niet plaatsen waar het vandaan zou kunnen komen. "Beste grap ooit!" Riep het meisje door de zaal. Een vrouw keek om waardoor ik wist dat deze vrouw ook een geest was. Nog steeds lachte het meisje. "Oh.. Ik kom niet meer bij gewoon! Wauw Roxy.. Wauw!" Ik keek langs me, op de plek waar net het geestenmeisje zat. Nu lag ze op de grond, te lachen om mijn leugen. Geloof me, het is verschrikkelijk irritant als je ergens zit met de jongen van je dromen en er een geest bij gaat zitten die je hoe dan ook voor schut gaat zetten.. "Ligt er iets op de grond Roxy?" Jake stond op en liep langs de tafel om te kijken wat er op de grond zou moeten liggen. Snel gooide ik het servetje op het meisje. Voor de duidelijkheid, als ik het nu zou moeten oprapen grijp ik dus mis, in mijn hoofd zie ik het servetje op haar liggen, maar Jake ziet het op de grond, waar het dus eigenlijk ook ligt. Super vaag dus! "Hm ik ruim het wel eventjes op.." Jake bukte en stak zijn hand dwars door de maag van het meisje, althans zo zag ik het dan. "Aaa! hou op! Dat kietelt! Hou op! Hou o-opp!" Toen Jake zijn hand uit het meisje haar maag haalde stond ze op en gaf Jake een harde stomp in zijn maag, even ter verduidelijking soms voel je dat dus wel. Als jij dat ooit gevoeld hebt heb je dus iets fout's gedaan op dat moment ervoor. Iets wat je niet vaker moet doen bij dezelfde persoon, anders, dat kan ik je alvast vertellen, gaat de geest er alles aan doen om je dwars te bomen.. Á-lles dus.. Maar goed, je kunt niet weten dat je iets fout's doet want jij kunt dat waarschijnlijk niet zien.. Maar nu weer verder.. Jake kreeg dus een stomp in zijn maag wat hij deze keer niet voelde, dus ze had niet hard genoeg geslagen, en toen beende ze boos weg. Naar haar andere 'vrienden'. Jake liep naar de prullenbak en gooide het servetje weg. "Uhm.. Zullen we alvast naar de kamer gaan?" Ik kwam er toen pas achter dat het meer een cruiseschip was dan een of andere boot. Hoewel ik het verschil niet wist vond ik schip altijd veel spannender klinken als boot. Vandaar dat ik het eerst boot noemde, want geloof me op het begin verwachtte ik niet dat het hier erg spannend ging worden. "Ja graag.. Want het is hier nogal druk.." Heel veel mensen lachten, hoewel ik ze vanaf dat moment meer als geesten kon beschrijven bleek nu dus. "Roxy.. Kun jij wel goed zien.." Ik keek rond, die man die twintig meter verderop zat keek met zijn lichtgroene ogen mij aan. Zijn puntige neus was goed te zien en zijn donker paarse knopen die dicht bij de kleur zwart zaten kon ik ook nog van kleur onderscheiden. Ja ik kon goed zien.. Beter als dat andere mensen konden zien denk ik. Maar was hij wel een echt mens? "Ja als de beste.." Ik keek Jake weer aan. "Vertel me dan eens hoeveel mensen hier zitten.." Nou dat word lekker.. Ik tel ze gewoon allemaal, dat deel ik door drie en dat word mijn antwoord. Aan het achterste tafeltje zaten er vier, die daar langs drie en zo telde ik ze bij elkaar op. Wow, er waren veel mensen overleden hier op zee vrees ik.. Uhm honderd en zes delen door drie. Uhm.. ongeveer zesendertig? "Zesendertig, meneer." Zei ik met een overdreven grijns. Het zou nu ook als een grapje kunnen klinken waardoor het niet ontzettend opviel als ik het fout zou hebben. Jake lachte. "Roxy ik mag jou wel.." Ik wilde weten hoeveel hij er dan zou zien want aan zijn reactie te horen zat ik er nogal ver naast. "En hoeveel zie jij er dan Major?" Ik lachte erbij, kijkend of hij dacht dat het een grap was. Gelukkig dacht hij dat want ik had niet willen hebben dat hij wist dat ik geesten zag. Hij lachte. "Die twee aan die tafel en daar die oudere man." Voor de duidelijkheid, het was de man met de lichtgroene ogen, die ons gesprek van twintig meter afstand, al de hele tijd had gevolgd. Het was de man die me nu voor gek zou verklaren omdat ik immers honderd drie geesten in deze ruimte had gezien en ik de gave nog niet had ontdekt hoe ik een geest en een mens uit elkaar kon halen. De gave die ik graag had gewild. Want dit probleem bracht me elke keer weer in moeilijkheden, moeilijkheden waarin een normaal mens nooit in zou kunnen komen. Maar ik hier, bén geen normaal mens, ik ben een tussenpersoon tussen de mensen en de geesten.. Iemand die met doden kan praten.. Voor de duidelijkheid, mijn vader praatte niet met me.. Ik vreesde dat hij nog steeds dacht dat het zijn schuld was dat hij daar werd opgehangen. Ik vreesde dat hij dacht dat het zijn schuld was dat ik de wezentjes zag. Bang dat ik hem nog steeds herinnerde als die ene man, die eerst zo was afgetakeld en dat ik hem dan wéér onder ogen zou moeten komen.. Maar hij had niet door dat hij me gelukkig zou maken als hij met me zou praten. Ik heb nooit een goed beeld van mijn vader gehad, en ik wist zeker dat hij er nu beter uit zou zien dan toen hij overleed. Dus pap, hopelijk kon jij mijn gedachten lezen net als.. Ik kreeg een brok in mijn keel als ik aan hem terugdacht.. Mijn geestenvriend.. Nog steeds begreep ik niet waarom ik Gale, nadat we wegrenden, nooit meer had gezien.. Ik miste hem.. Ik miste Gale echt zó erg.. Een traan rolde over mijn wang die ik snel afveegde, wat als Jake me zo zou zien.. Deed ik er eigenlijk wel goed aan om met Jake mee te gaan?