Nog lang niet de leraar (Boek 2)

Hoofdstuk 24: dat is niet erg handig

Hoofdstuk 24

'Waarom duurt het zo lang?' vroeg Rim aan haar broer. Hal, die tegen de muur aan geleund stond, keek vanaf een afstandje toe. Malin stak twee handen op en zijn gezicht stond sussend, maar Hal geloofde er niets van. Hij had meer dan genoeg over de zoon van de Oberjarl gehoord, en weinig ervan was positief. Zelfs zijn bloedeigen zus zag hem liever gaan dan komen. 

'Ik weet het niet, zusje,' zei Malin. Hal kon zien hoe Rim haar kaken stevig op elkaar gedrukt hield om geen gevatte opmerking te maken. Hij had het haar niet kwalijk genomen als ze het wel had gedaan. 'Waar is Erak?' vroeg ze toen. Het was Hal al eerder opgevallen dat Rim haar vader altijd bij zijn voornaam noemde en nooit vader, pap of wat dan ook. Niet voor de eerste keer vroeg hij zich af hoe de relatie tussen die twee nou echt zat.

Even leek Malin ongemakkelijk om zich heen te kijken. Toen, alsof hij dit eigenlijk niet wilde zeggen zei hij, 'Het spijt me heel erg om je dit te moeten zeggen, Rim, maar vader is ernstig ziek. Hij wordt apart gehouden en behandelt omdat het gevaarlijk is voor ieder om hem heen, waardoor je hem ook niet kan zien. Het spijt me echt dat je het op deze manier moet horen.'

Het voelde alsof de sfeer in de ruimte, die al koud was geweest, plotseling bevroren was. Rim keek haar broer strak aan en Hal zag boosheid door haar ogen flitsen. 'Je hebt tegen ons gelogen,' bracht ze uit, met moeite haar stem onder controle houdend. 'Je zei dat je Allison naar Erak zou brengen. Je hebt ons voorgelogen, je...' 'Ho, ho, ho. Niet zo snel.'

Malin onderbrak zijn zus en zijn mondhoek schoot een klein stukje omhoog. Het was Hal al eerder opgevallen dat de jongen dit deed en hij vertrouwde het voor geen meter. 'Ik heb nooit gezegd dat ik haar naar Erak zou brengen. Ik heb de naam Erak zelfs nooit genoemd. Alles wat ik zei was dat haar leraar met haar onder vier ogen wilde spreken, dat is alles. Laat dat nou een leugen zijn geweest... Maar ach, een leugentje om bestwil kan geen kwaad. Toch?'

Als Rim de jongen in zijn gezicht had geslagen zou Hal er geen probleem mee hebben. Waarschijnlijk zou hijzelf daarna precies hetzelfde doen. Het meisje met het vuurrode haar hield zich in, maar de intense woede was niet uit haar ogen verdwenen.

'Ik wil nu met Allison spreken,' deelde Rim mee. Malin trok een spijtig gezicht, maar het was maar al te duidelijk dat hij er niets van meende. 'Dat zal helaas niet gaan,' zei hij, zijn stem druipend van het sarcasme. 'Je vriendin is... Bezig. Daarbij kan zij niet gestoord worden. Je zal moeten wachten totdat de Adviseur klaar met haar is.'

Hal besloot zich in het gesprek te mengen. 'De Adviseur?' vroeg hij. Malin week zijn blik niet van Rim af en beantwoorde de vraag alsof zij hem gesteld had. 'De man die de macht voor Erak waarneemt totdat hij de ziekte verslagen heeft. Denk je oprecht dat in dit soort tijden Erak de kracht heeft om zijn taken als Oberjarl te vervullen? Hij heeft al zijn concentratie nodig om simpelweg te blijven leven!'

'Het boeit me niet wat je zegt,' deelde Rim mee. Ze liep om haar broer heen in de richting van de gang waarin Allison verdwenen was, maar uit het niets verscheen een stel wachters. Ze hielden lange strijdbijlen vast die ze gekruist hielden om haar weg te versperren. 'Rim,' zei Malin hoofdschuddend. Hij keek echter niet haar kant op. 'Rim, Rim, Rim. Ik wist dat je me niet zou geloven, maar dat je zo dom zou zijn? Je mag niet naar haar toe. Beter gezegd, je mag helemaal nergens naartoe. Jij en je groepje matrozen blijven hier zodat wij een oogje in het zeil kunnen houden.'

Als door de bliksem getroffen draaide Rim zich om. 'Pardon?' bracht ze verontwaardigt uit. Het was Hal duidelijk dat ze een antwoord verwachte, maar dat kreeg ze niet. Zonder een woord te zeggen liep Malin de gang in waar Allison in verdwenen was en aan wie Rim de toegang ontzegd was. Voordat hij uit het zicht was leek hij zich te bedenken en draaide zich om.