YAĞMUR

YAĞMUR Bölüm 1

Şap Şap Şap

Yağmurun sesi kadar güzel bir ses düşünemiyorum bu dünyada . O , tatlı tatlı pencereye vururken yine geçmişe gitmiştim. Lise yıllarımda geçirdiğim güzel günler, arkadaşlarımla eğlendiğim o harika vakitler... Hayatın ciddiyetinden uzakta sadece arkadaşlar,filmler ve kitaplardan ibaretti..Lise yıllarımın hiç bitmeyeceğini düşünürdüm. O ergenlik zamanlarımda yaşadığım üzüntülü ya da sevindirici olayları her zaman hatırlayacağım. Ama o yıllar sona erdi. Artık üniversiteli oldum...
-Yağmur! Yağmur!
-Ne! A efendim.
-Ders bitti,dedi. Hiç tanımadığım bir kız, adımı nereden biliyordu ki..

Evet işte bu benim. Ben Yağmur. İsmimden olsa gerek yağmuru çok severim. Siyah,uzun, kıvırcık saçları olan esmer bir kızım. Ela gözlüyüm ya da herkesin deyimiyle sarı,bal gözlüyüm.
Bunu demelerinin sebebi sanırım güneşte gözlerimin rengi sarıya döndüğünden olsa gerek.Tabi başka anlatacak yanım yok. Bildiğiniz sıradan bir kızım hayatında hiç makyaj yapmayan kozmetikten anlamayan güzelliğin gelip geçici olduğuna inanıp hiç uğraş vermeyen, aşırı sade bir kızım. Millete güzel gözükmek için çaba sarf eden kızlardan değilimdir. Hele de o tarz kızların beş metre öteden gayet iyi tanırım bakışlarında bile ben sizden daha güzelim havası vardır.
Hah!
Her neyse benim bölümüm matematik. Lisede en sevdiğim derslerden biriydi. Şuan İngilizce hazırlık okusam da, bir türlü anlam verememişimdir matematikte İngilizcenin zorunluluğunu. Şuan sadece hazırlık dememiz daha iyi ne de olsa kimse hazırlıktakileri üniversiteli görmüyor hatta onların gözünde biz lise 5. sınıftık. Dersimizin bittiğini uyaran siyah saçlı kız doğru yemekhaneye koştu.
Bende karnımın gurultusunu duymamla çantamı alıp yemekhaneye gitmek için dışarı çıktım ...
'Hey bu kadar yağmur ne ara yağmaya başladı ki..' kendi kendime söylenmekten başka işim yok zaten. Aç kalmaktansa ıslanmayı tercih ederim deyip yemekhaneye doğru koşmaya başladım. Ne de olsa insan yaşamak için yemek yemeli ben sadece bunu bilirim yemek yemeyi . şimdi aklınızda şişman bir kız olarak canlanmışımdır fakat öyle değilim hamdolsun. Ben sık sık yemek yiyen ama az yiyen cinslerdenim. inanın bana çok güzel bir şey sürekli yemek yemek tabi tadında yemek ve şişmanlamamak.Yinede endişelerim var bir 5-10 yıl sonra kilolu olabilirim . artık hayırlısı diyelim. Yemekhaneye vardığımda yine bilet kuyruğu vardı. Bu daha okulumun ikinci günüydü. iki gün içinde anladım ki saat 12.00 de yemekhane çok kalabalık oluyormuş. kuyrukta beklerken,iki kız yanındaki çocukla kahkaha atarak kapıdan içeri giriyorlardı. Kızlar aşırı derece makyajlı ve yapay şarışınlardı biri tombul diğeri zayıf. tombul olan neyine güvenip de o kısacık eteği giydi bilmiyorum ama zayıf olan kız gayet şıktı, makyajı hariç. Çocuk ise normal, kızların yakışıklı bulabileceği bir tipti siyah saçlı, neredeyse tişörtü vücuduna yapışmış derecede kaslı, orta uzunlukta ve gözleri işte görüntüsünde tek iyi olan tarafı o olsa gerek ki yemyeşil bir gözlere sahip. o gözlere sahip olduğu için Allah'a yatıp kalkıp dua etmeli. Zümrüt yeşili gözleriyle bakışlarında ukalalık seziyordum.
Kızlar resmen çocuğun içine düşecek gibi kahkahayla çocuğun kollarına dolanmış ağızlarının içine giriyordu. Çocuk ise bu durumdan pek memnun gibi görünmüyordu ya da en azından gözlerinden öyle anladım.
Bana doğru geldiklerini fark ettim ama sonradan anladım ki önümdeki çocuğun yanına gidiyorlardı. Yok artık önüme mi geçmişlerdi. Hangi hakla geçiyorlar aloo ben buradayım görmüyorlar mı beni . Yedirtmeyeceğim kendimi.
-ÖHÖ ÖHÖ !. Dik dik önümdekilere baktım. Kimse sallamadı ne yani bu kadar mı silik bir insanım yani. Tekrar öksürdüm tabi bu sefer daha yüksek sesle. Kızların ikisi dönüp bana baktılar. Tabi erkekler hiç sallamadı.
-Gıcık mı oldu canım.
'Canım mı? '
-Evet birileri yüzünden gıcık oldu. Dedim sesimin daha sert çıkmasını sağlayarak ve daha demin bana bakmayan erkeklerde şimdi bana meraklı bakışlarla bakıyorlardı. Harika şimdi herkes bizi dinleyecekti. Kızlardan boya kovasının içine düşeni -tabi diğeri de ondan kalır yanı yok-.