AŞKIN PROVASI

2.Bölüm: Kavga.

🎬

Müjde Adıvar'ın Anlatımından...

"Evet, bu haftalık bu kadar arkadaşlar. Kusura bakmayın ilk günden biraz fazla uzun tuttum."

Estağfurullah hocam. Saatlerdir sizi dinlemediğimiz için asıl siz kusura bakmayın.

"Haftaya, görüşmek üzere. Çıkabilirsiniz."

Bu sihirli cümleleri beklediğimden, kendimi dersliğin dışına atan ilk kişi ben oldum ve baş ağrımın geçmesi için hava almak adına hızlıca bahçeye çıktım. Sonra da gördüğüm ilk banka çantamı fırlatarak oturdum.

Bu sırada peşimden koşmakta olan Sevil ve Pelin de yanıma ulaşıp nefes nefese konuşmaya başladılar.

"Müj, bu ne hız?"

"İyi misin sen, Müj? Derste de ağzını bıçak açmadı hiç. Neyin var?"

Öfkeyle konuştum. "Sırf düzleştirdiğim saçlarımı eski haline getirmek için beni havuza atan bir abim var kızlar. Yeterince açıklayıcı oldu mu?"

İkisinin de gözleri kocaman oldu. "Şaka yapıyorsun?"

"Keşke şaka olsa! Ama her şey fazlasıyla gerçek! Onun yüzünden derse geç kalmayayım diye saçlarımı bile kurutamadım. Üzerimi değiştirdiğim gibi okula geldim. Çok sinirliyim!"

"Abin niye böyle bir şey yaptı ki? Siz çok iyi anlaşıyordunuz diye hatırlıyorum ben?"

"Anlaşıyoruz zaten. Ama ne hikmetse ona bu ara bir haller oldu. Büyüdüğümü fark ettiğinden midir nedir, saçlarımı düzleştirdiğimi görünce sevgilim için falan yaptığımı zannedip içindeki maçoyu ortaya çıkardı!"

Sevil panikle omzumu dürttü. "Ramazan Abi, Kahraman'ı öğrenmiş olmasın?"

"Oha!" diyerek elimle ağzını kapattım. "Biraz daha bağırırsan öğrenmeyen kimsenin kalmayacağına emin olabilirsin Sevil." Etrafı kolaçan ederek elimi ağzından çektim. "Ayrıca unuttuysan hatırlatayım; biz onun adını anmıyoruz!"

Sabırsızca, "Ay tamam! Çocuğa Voldemort muamelesi yaptığımızı unuttum bir an," dedi. Sonra da sorusunu, olması gerektiği şekilde yineledi. "Abin, tereyağı öğrenmiş olmasın?"

Heh, şimdi oldu gibisine bir kafa hareketi yaparak önüme döndüm. Kahraman'a kendi aramızda tereyağı diyorduk. Bu lakabı, gördüğü her kıza eridiği için, ben takmıştım. Bence bir lakap, takıldığı insanı anca bu kadar iyi yansıtabilirdi.

"Evet Müj, abin mesajlarımızı falan okumuş olmasın?"

İkisinin aksine ben onların dediklerine katılmayarak kafamı iki yana salladım. "Zannetmiyorum kızlar. Çünkü eğer abim ona olan ilgimi öğrenmiş olsa, benden önce gider onun işini bitirir. Direkt şu arkamızdaki işletme fakültesine girer ve onu bulduğu gibi ağzını burnunu kırar."

Sözlerimin hayali gözümün önünde belirdiğinde, memnuniyetle arkama yaslandım. "Gerçi düşününce kulağa hiç kötü gelmiyor ama... Varlığımdan bile haberi olmayan bir çocuğun dövülmesini isteyecek kadar gaddar değilim tabii."

Sevil sinirle kolumu iteledi. "Çocuktan sürekli kaçarsan tabii ki de varlığından haberi olmaz Müj! Diyorum sana; çık şunun karşısına, güzelliğinle al aklını başından diye. Ama inat ettin resmen çıkmıyorsun!"