AŞKIN PROVASI

8.Bölüm: Tehditli Kredili.

🎬

Müjde Adıvar'ın Anlatımından...

Abime karşı kestiğim uyuma rolü, yolun yarısında gerçeğe dönmüş ve uyuya kalmama neden olmuştu. Eve geldiğimizde hâlâ uykumu alamadığımdan, yarı uyur yarı uyanık vaziyette abimin çaldığı kapının açılmasını bekliyordum ki; bu beklentim çok geçmeden gerçekleşti.

"Nerede kaldınız Ramazan?"

Yengemle abimin kavga edeceğini anlayıp yeniden gözlerimi yumdum. Ama bir yandan da konuşmalarını dinlemeye devam ettim. Çünkü ben iflah olmaz bir görümceydim...

"Hayatım, takım elbisemi almak için AVM'ye gittik."

"Müjde'yi eve bıraksaydın ya! Şevket Baba Müjde'yi de götürdüğünü duyunca çok sinirlendi!"

Babamın adını duyar duymaz gözlerimi açtım. Dünden beri babamdan konu açıldığı her ân utançtan yerin dibine giresim geliyordu. Ve bu da o ânlardan biriydi.

"Müjde'yi götürmemin nesi varmış ki? Kardeşimle gezemez miyim?"

Artık gezemezsin abicim. Çünkü babam, Kahraman konusunda üzerime gelip beni üzeceğini düşündüğü için; beni, seninle yalnız bırakmak istemiyor.

Ama sen bunu, hiçbir zaman bilemeyeceksin.

Benim düşüncelerimin aynısı yengemin de aklından geçmiş olacak ki, bana kinayeli bir bakış attı.

"Ne bileyim ben Ramazan, git Şevket Babamla konuş!"

Abim oflaya puflaya içeri girdiğinde, "Pişt!" diyerek kocasının arkasından bakan yengemin bana dönmesini sağladım. "Bugünkü yardımların için sağ ol kız, gelin. Bu iyiliğinin karşılığı olarak telefon rehberimdeki adını canım yengem diye değiştireceğim."

Mutluluğuma onun da ortak olmasını beklerken, sıkıntılı bir yüz ifadesiyle bana bakması üzerine yavaşça ciddileştim. Ve, "Sen iyi misin ya?" diye sordum.

Fakat beklediğim karşılığı alamadım.

"Değilim Müjde!" diye aniden parlayan yengem, beni kolumdan tuttuğu gibi içeri çekti ve kapıyı kapattı. "Sana çok önemli şeyler anlatacağım ama gece, herkes uyuduktan sonra."

Kaşlarımı çattım. "E şimdi anlat."

"Şimdi olmaz! Bu gece erken uyuma, beni bekle. Kapını 4 kere tıklatacağım."

Bu gizemli hallerine dayanamayıp güldüm. "Parola da, bir gece ansızın gelebilirim olsun o zaman."

Şakama karşın oflayıp göz devirerek arkasını döndü ve hemen ilerideki mutfağa hışımla girip gözden kayboldu. Bense elimdeki çantayı portmantoya bırakıp salonda konuşmakta olan abim ve babamın sesine kulak verdim.

"Niye erken çıktın lan bugün bankadan?"

"Müjde'yi okuldan almaya gittim baba."

Yoo, İşletme Fakültesi'ndeki erkekleri dikizlemeye gitti baba.

"Niye bana gittiğini haber vermedin?"

"Verecektim aslında ama odanda olup olmadığını sormak için sekreterini aradığımda; senin, kredi başvurusunda bulunan bir firmayla görüşme yaptığını söyledi. Ben de rahatsız etmemek için gelmedim."

Abimin açıklamasıyla birlikte salondan içeri adım attığımda, babamın gözleri beni buldu. Ve yüzüne geniş bir gülümseme yayılırken, "Kızım?" diyerek ayağa kalktı. Utangaç bir gülümsemeyle yanına gittiğimdeyse, yanaklarımdan tutup alnıma bir öpücük bıraktı. "Nasıl geçti günün?" Abimi işaret etti. "Bu eşek abin senin sinirini falan bozmadı değil mi?"