am i safe now? // FT bankzitters (matthy)

Part 11🥂🤍

Ik steun mezelf door mn handen op me wangen te leggen (als je me snapt) ik staar voor me uit. Alles is zo snel gegaan. De ontvoering duurde maar zowat 24 uur en nu zit ik hier te staren naar buiten. Dan hoor ik een geluidje ik kijk op en het is mijn telefoon. 3 % geeft die aan. Ik pak hem en open alle appjes die ik heb gekregen. De meeste appjes zijn van vriendinnen en ouders. Die zijn natuurlijk allemaal zo ongerust. Ik app ze allemaal terug. En leg mijn telefoon dan weg. De snap insta en tiktok heb ik nog niet op gekeken maar daar heb ik even geen zin in.

'Eef kom in de keuken is het saai' zegt Matthy.
ik reageer niet en blijf opnieuw naar buiten staren. 'Eef?' Hoor ik Raoul zeggen. Nog steeds staar ik naar buiten. Ik hoor iemand mijn kant op lopen en een hand op mijn schouder leggen. 'Eef' hoor ik Matthy zeggen. Ik zeg nog steeds niks. 'Hallo?' Vraagt hij. Ik draai me om. 'Waarom doe je zo?' Vraag ik. Er vormen tranen in mijn ogen. 'Hoe bedoel je?' Vraagt Matthy. 'Je wilt me dood hebben matthy' zeg ik best hard. Ik zie dat hij schrikt. Ik heb hier geen zin in dus loop ik weg. Was het goed wat ik zei? Het boeide hem toch niet dat ik was ontvoerd. Maar dood? Ik twijfel aan wat ik zei.

Ik durf niet meer naar buiten, daarom ga ik in de overige badkamer zitten waar ik een uur geleden nog in zat. Waarom veroorzaakt dit zoveel drama. Er rolt een traan over m'n wang die ik gelijk weg haar met matthys trui. Ja ik heb zijn trui aan. Klop klop ik kijk op naar de deur. Ik zeg niks en blijf stil. 'Mag ik binnen komen?' Het is Matthy. Zijn stem klinkt zwaar maar lief. Ik zie dat de deurklink langzaam naar beneden gaat. Ik leg mijn hoofd tussen mijn knieën. De deur gaat open

Pov matthy
Ik sta verstijft Eva kijkt me nog een x aan maar loopt dan weg. Ik blijf stokstijf stil staan. Ik wil haar helemaal niet dood hebben. Sterker nog ik zou haar altijd beschermen. Ook al ken ik haar nog maar een paar weken. 'Matt?' Hoor ik Robbie zeggen. '...wil je Eva dood hebben?' Maakt hij later zijn zin af. 'Nee natuurlijk niet' zeg ik nog steeds in shock. Ik breng mezelf weer in beweging en draai me om. Iedereen kijkt me aan. Ik zeg niks. Ik voel me zo ongemakkelijk op dit moment. 'Misschien moet je even bij Eva gaan kijken' zegt Raoul. Ik knik zacht en loop weg. Ik kijk eerst in mijn eigen kamer maar nee geen Eva. Dan hoor ik gesnik uit de overige badkamer komen. Ik blijf een tijdje voor de deur staan. 'Mag ik binnen komen?' Vraag ik zacht waardoor er een brok in mn keel ontstaat. Ik hoor niks ze maakt geen enkel geluid. Zachtjes doe ik de deurklink naar beneden, dan gaat de deur open. Ik zie Eva door haar knieën gezakt tegen de muur aan zitten. Ik twijfel maar ga naast haar zitten. 'Eef' begin ik. 'Ik weet niet waar je het vandaan hebt maar ik wil je absoluut niet dood hebben' het blijft even stil. 'Ik weet in deze tijd gewoon niet meer wat ik moet geloven' zegt ze. Ik sla voorzichtig een arm om haar heen en ze leunt op mijn schouder. 'Hoezo denk je dit allemaal?' Vraag ik. 'Da-dat zei de ontvoerder. Ze heeft je zelfs gesproken dat lied ze zien' zegt Eva. Ik zucht. 'Kijk Eef nadat jij me belde dat je ontvoert was heb ik meteen de politie gebeld en zijn ze naar ons huis toe gekomen. Ik werd weer gebeld en nam natuurlijk op. Het was dus jou ontvoerder. Ze vertelde van alles over je waar ik niks waar kon van maken. Ik heb haar wel de dood gewenst en uitgescholden maar jou niet. Ik was gewoon gefrustreerd. Dus ik denk dat ze heeft gezegd dat ik dat tegen jou had maar dat is absoluut niet zo'

Het blijft weer stil. 'Het spijt me' zegt Eva. 'Hey daar hoef je echt geen sorry om te zeggen. Zo iets gaat nooit meer gebeuren oke?' Ze knikt langzaam