HAYAL /Aidan Gallagher İle Hayal Et

-10-

Bölüme geçmeden önce kısa bir şeyler söylemek istiyorum. Hikayenin olabildiğince soft, heyecanlı ve tatlı olmasına çaba gösteriyorum. Klişe sahneler olabilir görünce "Klişe gene." diye düşünebilirsiniz sıkıntı değil. Zaten biraz daha olaylar ilerlediğinde beklemediğiniz şeyler olabilir. Her an ters köşe yapabilirim haberiniz olsun💘

"Çünkü sana aşığım!" Ormanda yankılanan sesim sessizliğin bürünmesine yardımcı oldu.
Etrafta dalgınca gezinen gözleri söylediklerimle şaşkınca benimkinde dolandı. Kirpiklerinim altından soru dolu gözleriyle birkaç nefesi peşpeşe aldı.

"Ne?" hızlıca sorduğunda bakışlarım spor ayakkabılarıma indi. Mırıldanarak "Seviyorum seni." dedim. Duymuş muydu emin değilim ama sessizliği sinirlerimi bozmuştu.

"Ben.." dedi devamını getiremeden sustu. "Benim zamana ihtiyacım var..Üzgünüm Melis." dediğinde anlıma doğru inen sıcaklıkla kalp attışlarım yavaşladı. Kalbim yavaş bir tempoda yürümeye başladı. Kokusunu etrafa dağıtarak yanımdan geçip gittiğinde elimi sol göğsümün üstüne koydum. Birkaç kez vurarak kendine gelmesini istedim. Dizlerime çöken ağırlıkla oradaki odun parçasına oturdum. Gözümden akan yaşlar kuruyan dudaklarımı ıslatmıştı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Kimse duyamazdı beni. Şuan da duyulmak istemezdim. Yer yarılsaydı da içine girseydim diye düşündüm bir an. Benden soğuyacaktı. Beni sevmiyordu, bu yüzden umut vermiş gibi olmamak için soğuk yapacaktı emindim.

Sırtımı büyük yaşlı ağaca yasladıktan sonra şişen gözlerime,tıkanan burnuma aldırmadan başımı hafif yatırdım. Ağlamanın getirdiği uykuyla gözlerimi kapadım.
^^ *Kimlerin konuştuğunu tahmin edebilirsiniz bu kısımda, yorumlara bekliyorum.*

"Melis iyi misin?"

"Melis, uyan."

"Melis, iyi misin?!"

"Bayıldı mı acaba?"

"Sikeyim!ne oldu ona?!"

"Git şuradan Aidan."

"Melis, güzelim aç gözlerini."

"Melis, canım arkadaşım aç gözlerini, Robert
kalk üstünden kızın nefes alsın!"

"Ona bir şey olursa yaşayamam."

Adımı ardı ardına sayıklanan endişeli seslerle gözlerimi araladım. Sevinç çığlıkları uyanışıma eşlik edince yüzümü ekşittim. Kulaklarım bayram etmemişti.

"Ne oluyor, neden herkes burada?" sakince sorduğum soruya anna dizlerinin üzerinde duruşunu düzelterek cevap berdi "Geceden beri sana ulaşamadık, yanımdada göremeyince endişelendim. Sonra herkes ayağa kalktı aramaya başladık seni. Ve buradayız." dedi.

"Sen neden haber vermeden gece vakti buraya geliyorsun? Ne kadar endişelendik haberin var mı?!" Rudy sertçe konuştuğunda gözlerimi gözlerine kenetledi.

"Ben.." dediğimde herkes çıt çıkarmadan beni dinlerken rahatsız olmuştum.

"Hava almak için çıkmıştım. Uyuya kalmışım işte." diyerek konuştuğumda gözlerimin şişliği aksini iddia etmekte başarılıydı.

"Bu kadar sorumsuz olma bir dahakine lütfen." dedi. Elini kalkmam için uzattığında tutarak ayağa kalktım.

Aidan'a anlık olarak gözlerimi çevirdiğimde kaşları çatık bir şekilde incelediğini görünce hızlıca Rudy'e döndüm.