အိမ်မက်ငယ်(Namgi fic)

အိမ်မက်ငယ် (part:17)

"Life an echo in the forest"
ဂီးခနဲမြည်လာတဲ့ဖုန်း‌မြည်သံကြောင့်ဆိုင်ကယ်ကိုအရှိန်လျှော့ကာလမ်းဘေးချရပ်ပြီးကိုင်လိုက်တယ်

#Hello Yoongi"

Hello Mr.Kang 

#မနက်ဖြန်ညကျ ငါတို့ဆုံတာပေါ့
လိပ်စာကိုMailကနေပို့လိုက်မယ်

"Ok အချိန်က"

#မနက်1နာရီ"

"Ok"

တစ်ဖက်မှဖုန်းချသွားတာနဲ့ယွန်းဂီလည်းဆိုင်ကယ်ကိုလမ်းမပေါ်ပြန်ဦးတည်လိုက်တယ်

အချိန်ကား နေဝင်သွားပြီးဖြစ်ကား
ယခုမူသူလည်းအိမ်ပြန်တော့မည်ဖြစ်၏

ဦးဒဟိုသွားလာနေသောကားဆိုင်ကယ်များကြား အလိုက်သင့်‌လိုက်ပါရင်း

တစ်နေရာအရောက် Bus ကားမှတ်တိုင်တွင် Bus စောင့်နေတဲ့

တစ်လောကလုံး၌တစ်ယောက်ထဲသော Namjoonလေးကိုတွေ့လိုက်ပါ၏

နားကြပ်လေးတပ်ကာ စာတစ်အုပ်ကိုအာရုံစိုက်ဖတ်နေသောJoon လေးသည် မျက်မှောင်တောင်ကြုံ့လျှက်
ချောမောချင်သလောက်ချောမောနေ၏

တစ်နေ့တာလုံးဖုန်းတစ်ခါပင်မဆက်ရသေး မျက်နှာလေးတောင်မတွေ့ရသေးပါပေ

ကိုယ်စီအလုပ်များနေကြသည်

ရင်ခုန်မှုနှင့် ပျော်ရွှင်သွားမှုက ခုန်ပေါက်ထွက်လာသည်

မချိန်းထားပဲလာဆုံသောအဖြစ်သည်
ကြည်နူးစရာကောင်းပါသည်

လမ်းယူမောင်းရင်း သူ့စီရောက်သွားသည်

"Hey ပေါက်စ!!

နမ်ဂျွန်းလန့်သွားသည်

မော့ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးနှင့် ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ချွတ်ကာ ကြည့်နေပါသောHyung

"ဟင်ဘယ်ကဘယ်လို"

ယွန်းဂီသည်ဆိုင်ကယ်မရပ်တော့ပဲ

"လာတက် "

"အင်း"

နမ်ဂျွန်းလည်းအိတ်ထဲစာအုပ်အမြန်ထိုးထည့်ရင်းကောက်လွယ်ကာ
ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်လိုက်သည်

" ဘာလို့ကိုယ့်ကိုဖုန်းမဆက်တာလဲကိုယ်လာကြိုမှာပေါ့"

  "Hyung မအားဘူးလေ Busတွေလည်းရှိနေတာပဲ"