Fragility Unveiled: A Husband's Protective Domination [Completed]✓

Kabanata 1

W A R N I N G ❗❗❗

The names, places or events in the story are only fiction and are not based on real life. Apologies for any noticeable typos and grammatical errors.

Warning: Explicit Sexual Content are more visible on the story. Please read at your own risk ☺️

PLAGIARISM IS A CRIME!

ALL RIGHTS RESERVE © 2023

HAPPY READING.

-

SOFIA

NAKARATING ako sa kompanya ng maaga at nakasalubong ko si Trixie. "Kanina ka pa niya hinihintay" aniya.

Ang tinutukoy nito ay ang panibago naming boss kaya naman napaaga ako nang gising at pasok.

"Ang ganda ng gising ah?" tanong ko.

"Actually, kanina pa ako bad mood pero nang dumating siya.... " alam kong kinikilig ang kaibigan ko dahil sa kung paano ito magsalita.

"He's so hot, Sofia. Sobrang YUMMY!" tinampal ko agad ang balikat nito dahil marami ang nakatingin sa amin.

I don't care!

I'm not a man hater ngunit nakakasawa na pakinggan ang mga hinaing nila na puro guwapo at masarap.

Puro sila pantasya!

Narito ako ngayon sa harap ng opisina niya at kinakabahan. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako kumatok.

"Come in!" tugon ng malalim na boses galing sa loob.

"You're Ms. Smith, right?" bungad na tanong nito pagpasok ko.

Bakit nakakatakot ang aura niya?

"Opo, sir." Tumango ako at ngumiti. Seryoso ang mukha niya at para siyang nangangain talaga ng tao.

Tumalikod siya at binuksan ang drawer tsaka ipinatong ang napakakapal na bond paper.

"I needed this tomorrow, but if you fail then pack your things out of this company."

Aba, demanding ang taong ito.

Nanggigigil na ako sa oras na ito pero hindi ko ito ipinakita.

"What are you waiting for?" Nataranta ako nang muli siyang magsalita.

"In addition, bring me coffee."

Batuhin ko kaya ito. Kung puwede lang!

Tumango na lang ako rito at baka lalo lang niyang dagdagan ang trabaho ko.

Nagpunta ako kaagad sa canteen upang bilhin ang inuutos niya.

"Para saan ang kape?"

"Omg! Huwag kang nanggugulat, Trisha!" Sabi ko sa kanya.

"Easy, para saan ba kasi ang kape na iyan? Sa pagkakaalam ko hindi ka naman nagkakape?"

"It's for boss!" maikli kong sagot.

"Napakakapal ang binigay nitong bondpaper sa akin na kailangan matapos daw kinabukasan. Ano ako machine?" Maktol ko sa kaibigan ko.

Natawa naman ito sa sinabi ko. "Anong nakakatawa?" Kunot noong tanong ko.

"Easy, girl! You don't need to overthink. Alam kong sanay ka na, remember?" Anito tsaka kumindat.

She's right! Palagi akong overtime para tapusin ang mga ipinapagawa nila. Saktong patapos na akong kumain nang maalala kong muli kung gaano kakapal iyon.

Tiningnan ko ang relo ko at mag-iisang oras na pala ako rito.

Patay!

Nataranta ako at agad na uminom ng tubig. Kumuha ako ng bagong kape tsaka nagpaalam sa kaibigan ko.

DRAKE

I replaced my dad as CEO; it was his promise once I turned 28. I spent my whole life studying in the States about business. I need to be prepared for my dads' company.

Well, there's a story behind.

Maaga akong sinanay para din mas handa raw ako. Initially, this is not what I want pero habang tumatagal ay nakawiwili rin pala ito.

"No matter what happen; don't you ever fire Sofia, son. You need to promise to me. She's our asset there!"

I wondered why Dad didn't want me to fire her, no matter what happened. Asset? It means she works well.

I'm going to test her!

I went to the office early and sat for an hour waiting for my secretary.

Ilang sandali ay may narinig akong kumatok at pumasok. "Excuse me sir. Ako nga pala si Trixie Montero, ang inyong magiging secretary." Pakilala nito.

"Is Ms. Smith already here?" Seryosong tanong ko.

"She's not here yet, but I'm going to call her as soon as possible, sir." Tugon nito.

"Good! You may leave."

While sending emails, I heard someone knock on my door and let her in using my deep voice. I know it's her!

"You're Ms. Smith, right?" Tanong ko at pansin ko sa reaksyon niya na parang natatakot.

Fuck, am I that scary?

I admitted it—she's pretty and sexy. It's like a perfect package.

I opened my drawer and got the ream of bond paper containing reports. Ibinigay ko ito sa kanya para gawin niya.

As I have said, I'm gonna test her.

This is gonna be fun!

Mag-iisang oras na ngunit wala pa siya. I'm upset because I hate tardy people.

"What took you so long?" Galit na sabi ko sa kanya. Diretso itong lumapit sa mesa ko at inilapag ang kape.

"I'm sorry sir, hindi na po mauulit." Gusto kong tumawa sa kanyang reaksyon.

It's cute...... Oh! This is not right.

To remind you, Ms. Smith, I hate lateness and excuses." Sabi ko sa kanya at tumango naman ito tsaka humingi muli ng pasensya.

"You haven't answered my question yet. What took you so long?" Pag-ulit ko.

"Hindi pa kasi ako nag-aagahan, kaya kumain po muna ako sandali. Sa susunod hindi na po mauulit." Paliwanag niya.

It's not my fault.

"LEAVE!" Sigaw ko.

It's not my fault if she hasn't eaten breakfast.

I HATE EXCUSES!

-

A/N

Please don't forget to support me by voting, commenting and following me. Thank you 😉 God bless 🙏