Birbirine yakın iki ıssız kuytu,
birbirinden çok uzak
hangi iki şehirin yalnızıyız?
O kalabalıkta kim tanır ki bizi?...
Aynı çatı katına aşık
manzarasız havasında,
hangi çayın deminde
tavlandı gözlerimiz?
Hangi zindanların gözyaşlarında,
sussuzluğun kör bedenleriyiz?
Hangi savaşın meydanında bıraktık
kanayan kalplerimizi...
İki ucu sarp uçurum
iki bilinmeyenli bir denklemin,
hangi bilinmezi?
Hür iradeleri teslim alınmış
hangi düzenin köleleriyiz...
Biz kimiz?...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
METAFORİZMA
PoetryNe kadar gerçek olursa yazdıklarım, o kadar derine gömeceğim yüzündeki kırıkları... Beni anlaman değil derdim, karanlığımı üzerine yakıştırman . Hadi kendini günyüzüne çıkar! " by son mısra"
