kime versem ellerimi,
avuç gönüllerim yalaz,
yazmaya gerek kalmadan
körelir tükenmez dediklerim.
azap gibi oturur şiirimin
satır başına...
"antrparantez"
yere atılan
bir gülü koklamak kaldırım taşlarına eğilip.
makamına ermektir
tutup kaldırmak
dikenlerinden..
hayal bu ya...
satır üstlerinde
bomboş
sevdalar birikmiştir...
işte böyle,
koyma içine kırmızıyı
özlemin.
siyah beyaz kalırım.
geçmişin yaprak döküntüsü
kirletir ,kelimeler düşmemiş
gölgesinden düşerim...
kime sorsam ellerimi,
faili arsız parmakların
boğumlarında ağlamaklı
kime kansam,
kanatırım tırnaklarımı
kime varsam sayfalar dolusu,
en başındayım,parmak uçlarımın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
METAFORİZMA
PoésieNe kadar gerçek olursa yazdıklarım, o kadar derine gömeceğim yüzündeki kırıkları... Beni anlaman değil derdim, karanlığımı üzerine yakıştırman . Hadi kendini günyüzüne çıkar! " by son mısra"
