BAKICI - sookai

hmm...

İyi okumalar <3

soobin's pov:

Arkamdan kapanan kapının sesini duyunca elimdeki bulaşık süngeri sıktım. Kai'nin ikide bir bulaşması hoşuma gitmiyordu. Tamam, kabul. Ben de ona bulaşıyorum ama ben onun kadar can sıkıcı değilim.

"Sinir bozucu."
Ayağıma damlamış olan sabunlu suyu fark edince kendimi yatıştırmak için derin bir nefes aldım.
"Pekâlâ, çabucak bitireyim şunları."

Bulaşıkları yıkayıp masayı sildikten sonra ellerimdeki eldivenleri çıkardım. Tanrım, ellerim buram buram plastik kokuyordu.
"İğrenç..."

Ellerimi yıkayıp mutfaktan çıktım. Sangchu'm ne yapıyordu acaba? Salondan gelen kıkırdamasını duyabiliyordum. Salona girdim. Sangchu'm sehpalardan birinin önünde oturmuş boya yapıyordu. Gülümseyerek yanına oturdum.
"Ressam olmaya mı karar verdin?"

Sangchu'm boyama yapmaya o kadar dalmış olacak ki onunla konuşana kadar yanında olduğumu bile fark etmemiş. İçleri ışıl ışıl parlayan gözleri ile bana bakıp elindeki kitabı bana doğru uzattı.
"Bak abi! Kai abi benim için almış. Ben de o mutlu olsun diye her bir resimi özenle boyuyorum."

Sangchu'mun boyamalarını tek tek inceledim. Boya yapmayı çok sevdiğini biliyordum zaten. Küçükken ikide bir duvarları karalardı. Bizimkiler fark etmesin diye boyamak zorunda kalırdım ben de. Gerçi ben üniversitedeyken kendini baya bir ilerletmiş.

En azından artık taşırma yapmıyor.

"Demek Kai abin aldı bunu."
Sangchu'm başını salladı.
"Evet!"
Daha sonra fısıldadı.
"O çok iyi biri, değil mi?"

Bir süre Sangchu'ma baktım. Çocuğa ne desem yalan olacak ama içimden geçenleri de diyemezdim ya?
"Evet, gerçekten de iyi biri."

Sangchu'm gülümseyip boyamasına kaldığı yerden devam etti.

"Offf..."
Sağımdan gelen silgi sesleri ile sağıma baktım. Kai önündeki kağıda hızlı hızlı bir şeyler yazıyor daha sonrasında da sinirli sinirli siliyordu. Fark ettirmeden yavaşça ona yaklaştım. Elindeki kağıda bakınca matematik sorusu olduğunu fark ettim. Ödevini yapıyor olmalıydı.

...

Yapmaya çalışıyordu demek daha doğru olur sanırım.

Birkaç sayı yazıp işlem yapıyordu yapmasına ama anında geri siliyordu. Denemelerinde başarısız olunca sinirden yanaklarını şişirip kaşlarını çatıyor, silgisi ile kağıdı tarumar edermişcesine işlemlerini siliyordu.

Sevimli...

???

Ne diyorum ben?
Yani tamam kabul tatlı ama bu onun sinir bir insan olduğu gerçeğini değiştirmiyor tabii ki.

"Neden olmuyor..." sessizce homurdanıyordu ama homurdanması bana kadar geliyordu. Biraz daha yaklaşıp soruya baktım. Geometri. Pek de zor görünmüyordu. Evet, karışıktı ama çözebileceğim türdendi.

"Yardım lazım mı?"

Kai büyüyen gözleriyle bana baktı. Yardım talebinde bulunmam o kadar mı beklenmedikti? Düşmanım değil ya? Haz etmiyorum o kadar. Uzun süre bana baktığını fark edince kağıdına döndü.
"Yapabilir misin de?"

Cidden...
"Yapamayacak olsam böyle bir ricada bulunmazdım. Ayrıca emin ol sayısal derslerle aram senden iyidir."

Yüzündeki küstah gülüşle beraber omuz silkti.
"Peki, dene o zaman."