ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿခံဝမွာ လူတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္သူလဲေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသစ္ေျပာင္းလာတာမၾကာေသးတဲ့ ဟိုဘက္အိမ္ကေကာင္၊
သူမ်ားၿခံဝမွာ လာထိုင္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ကားကိုဟြန္းတီးလိုက္တယ္။ ဟြန္းသံၾကားေတာ့ သူက ထိုင္ေနရာကေန မတ္တတ္ထရပ္တယ္။ ေဘးကိုေရွာင္ေပးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ကားေပၚကဆင္း၊ ၿခံတံခါးဖြင့္ၿပီး ကားကိုအထဲျပန္ေမာင္းဝင္တယ္။ သူက မျပန္ေသးဘဲ ကြၽန္ေတာ္လုပ္သမွ်ကို လိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာမွလည္းမေျပာ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူ႕ကိုၾကည့္မရလို႔ ဘာမွမေမး။ ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ ၿခံတံခါးပိတ္ေတာ့မယ္ဆိုမွ သူ ကြၽန္ေတာ့္အနားကို ေရာက္လာၿပီး စကားစတယ္။
"အေမရွိလား"
"ဘယ္သူ႕အေမတုန္း... ငါ့အေမလား"
"အင္း... ရွိလား"
"မရွိေသးဘူး။ ဘာလုပ္မလို႔တုန္း"
"အကူညီေတာင္းစရာေလးရွိလို႔ အိမ္ထဲခဏဝင္မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုပဲ ၿခံတံခါးအတြင္းကို ဝင္သြားတဲ့သူ၊ ကူညီခ်င္စိတ္ ရွိတယ္ရယ္လို႔မဟုတ္ေပမဲ့ ဘာအကူအညီေတာင္းမလို႔လဲဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ သူ႕အေနာက္ကို လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ၿခံထဲကခုံေလးေပၚမွာ သူဝင္ထိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕အနားေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အိတ္အမည္းေလးနဲ႕ထုပ္ထားတဲ့ အထုပ္တစ္ထုပ္ေပးတယ္။ ဘာေတြလဲဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး၊ ပတ္တီးနဲ႕ ကတ္ေၾကးေလးတစ္လက္ကို ေတြ႕ရတယ္။
ဒါေတြဘာလုပ္ရမွာလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕ကို ညာဘက္လက္ေလး ဆန့္တန္းေပးတယ္။ ဘာလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႕ ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
"ေဆးလိမ္းတာက ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ တစ္ေယာက္တည္းလိမ္းလို႔ရတယ္။ ပတ္တီးက်ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းစည္းလို႔မျဖစ္လို႔"
သေဘာကေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္း ပတ္တီးမစည္းနိုင္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို အကူအညီလာေတာင္းတယ္ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွေမးမေနေတာ့ဘဲ အိတ္ထဲကပတ္တီးထုတ္ၿပီး သူ႕ကိုစည္းေပးဖို႔ျပင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...
