ဒီေန႕ စေနေန႕မို႔ ေက်ာင္းမသြားရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ေမေမလည္း ေဒၚေလးစီမတို႔နဲ႕ အလႉလိုက္သြားၿပီမို႔ အခု အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတယ္။ ပ်င္းလို႔ ေဇာ္နိုင္ဦးကို ဖုန္းဆက္ေခၚေပမဲ့ အဲ့ဒီေကာင္ကမအား။ ဟိုဘက္အိမ္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း လူအရိပ္အေယာင္ကို မျမင္ရ၊ စီးေတာ္ယာဥ္ကိုပါ မေတြ႕ရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းထုတ္ၿပီးစာလွမ္းပို႔လိုက္တယ္။
💬ဘယ္သြားတာတုန္း
ကြၽန္ေတာ္ပို႔လိုက္ေတာ့ သူ႕ဘက္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းစာျပန္လာတယ္။
💬အျပင္
💬ဘာသြားလုပ္တာတုန္း
💬မနက္စာထြက္ဝယ္တာ
💬အေတာ္ပဲ ငါ့အတြက္ပါ ဝယ္ခဲ့ေပးလို႔ရမလား
ကြၽန္ေတာ္ပို႔လိုက္ေတာ့ သူ႕ဆီကေန ခ်က္ခ်င္းဖုန္းဝင္လာတယ္။ ကိုင္လိုက္ေတာ့ ဘာစားခ်င္တာတုန္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္။
"ရတယ္၊ အဆင္ေျပတာဝယ္ခဲ့"
"ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ စားခ်င္တာေျပာေလ၊ ငါဝယ္လာၿပီးမွ မႀကိဳက္ဘူးဆို ဘယ္လိုလုပ္မွာတုန္း"
"အဲ့ဒါဆို ေၾကးအိုး၊ ၾကက္သားနဲ႕"
"ငါ့ကိုၾကာေအာင္လုပ္ၿပီ"
"မင္းပဲစားခ်င္တာေျပာဆို"
"ဟုတ္ပါတယ္... ဝယ္ခဲ့ပါ့မယ္"
"ေနဦး မင္းအိမ္ ေသာ့ခတ္ခဲ့တာလား"
"မခတ္ဘူး... ေစ့႐ုံပဲေစ့ထားတာ"
"ေအးေအး... ငါ မင္းအိမ္ကေစာင့္ေနမယ္"
"သေဘာ"
ေျပာၿပီးဖုန္းခ်သြားတယ္။ သူဖုန္းခ်သြားတာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိတ္တစ္အိတ္ယူ၊ အဝတ္အစား သုံးေလးစုံထည့္၊ လိုအပ္သမွ် အသုံးအေဆာင္ေလးေတြပါထည့္ၿပီး အထုတ္ျပင္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ျခင္းတစ္ျခင္းပါယူ၊ ေမေမေၾကာ္ေပးခဲ့သမွ် အေျခာက္အျခမ္းေတြကို အဲ့ဒီျခင္းထဲ အကုန္ထည့္ၿပီး ဟိုဘက္ကိုသယ္ဖို႔ျပင္တယ္။ မထူး ညသြားအိပ္ရမွာပဲေလ ေန႕ပါေနလိုက္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား။
