*Unicode*
ဟိုတယ်ရောက်တော့
မိနစ်ပိုင်းလောက်ကြာသည်နှင့်
သတိပြန်လည်လာသော ဂျွန်ကြောင့်
ယွန်းဂီအံ့အားသင့်မိသည်။
သူခတ်ထားသည့်ဆေးက 2 ရက်ကြာမှ
အာနိသင်ပျယ်တာမဟုတ်လား။
"မြောင်...."
"အွန်း...ဘာလို့မြန်မြန်နိုးလာရတာလဲ"
"ဟီး...ဘယ်သိမလဲ
မြောင့်ဆေးမစွမ်းလို့နေမှာပေါ့"
ပြောင်စပ်စပ်ပြောလာတဲ့
ဂျွန့်ကိုမှင်သေသေကြည့်ပြီး ရေချိုးခန်းသာ
ဝင်လိုက်မိသည်။ ဒီပုံတိုင်းဆို စပိန်ကို
ဘယ်လိုခေါ်ရတော့မည်လဲ။ ခတ်ထားခဲ့သော
ဆေးကပြင်းတာမို့ ရက်ဆက်သုံးမိရင်
ဂျွန့်ကိုထိခိုက်မိမှာ...ကျစ်...။
ဒီတိုင်းချော့မော့ခေါ်ပြန်ရင်လည်း
ခေါင်းမာလွန်းတဲ့ဂျွန် ခေါ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။
အကြံဥာဏ်ထုတ်ရင်း
ရေပန်းအောက်မည်မျှကြာသွားသည်မသိ
ဂျွန်အော်သံကြောင့် Bathrobe တစ်ထည်က
ပြာကယာကောက်ဝတ်၍ အပြင်ထွက်လာမိတော့...
ကုတင်တက် ခြေကားယားထိုင်နေသည့်ဂျွန်!
ခေါင်းအုံးတွေဟာ ကြမ်းပြင်ထက်
ဖရိုဖရဲအိပ်ရာခင်း၊ ကုတင်ပေါ်တစ်ဝက်
ကြမ်းပြင်ပေါ်တစ်ဝက်ကျနေသည့် စောင်၊
ဝတ်ထားသည့်အနက်ရောင်အင်္ကျီအား
ဖွေးဥနေသောလည်တိုင်ပေါ်အောင်
ပုခုံးထိဆွဲချ၍ထားသည့်သူ။ တွန့်ချိုးနေသော
မျက်နှာထားက မှန်ကိုလှမ်းကြည့်၍နေသည်.....။
"ဂျွန်...ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"မြောင်....ဒီမှာကြည့်...ဟင့်..
ဂျွန်အသားအရည်မှာ အနီကွက်တွေထနေတယ်"
မျက်ရည်ကျကာ
ခေါင်းလေးစောင်းပြလာသည့်ကလေးငယ်
တရှုံ့ရှုံ့ငိုလျက်။ ကင်မ်ထယ်ယောင်းပြီးရင်
ဒီကလေး ဂရုအစိုက်ဆုံးကအသားအရေမဟုတ်ပါလား။
မာကင်ရာပုံစံပေါက်နေသည့်
အလက်ဂျစ် ထခြင်းက လည်တိုင်တဝိုက်အနှံအပြား။
ဧကန်ဏ
ဆေးနှင့်မတည့်သည်ကြောင့်ဖြစ်လာသော
အလက်ဂျစ်ဖြစ်နိုင်သည်။
"နာနေလားဂျွန်..."
"မနာဘူး...
အဲ့တာကြီးတွေပျောက်အောင်လုပ်ပေး မြောင်..
ဂျွန်မကြိုက်ဘူး"
YOU ARE READING
Sour Candy (Complete)
Fanfictionဝဋ်ဆိုတာနာတက်တဲ့အမျိုးပေမို့ ကိုယ့်ထံလည်လာတဲ့အခါ တကယ့်ကိုလှလှပပလေး~ #vkook
