Efsundan sonra İdris girdi odaya en küçük oğlu karşısında yatıyordu ne hallerle okutup büyüttüğü oğlu bir kansız yüzünden bir zengin züppesi yüzünden her yeri yara bere içindeydi. Gözünden akan damlalara engel olamadı sert görünen ama aslında yufka yürekli olan evin direği İdris Baba. Elini tuttu Yamaç'ın diğer eliylede sıvazlayarak onunla kendi kendine konuşuyordu.
"Ah benim güzel oğlum senin bir çocuğun olacakmış dede olacakmışım bugün öğrendim çok mutlu oldum, ben seni koruyamadım sen evladını çok iyi koru emi. Sen güçlüsün oğlum kazanacaksın bu savaşı burdan sapasağlam çıkacaksın yine biz sofrada hep beraber olacağız aslan oğlum benim herkes burda annen, abilerin, Efsun, Damla, Akın bak Efsun'un amcası bile geldi bizim Baykal hani. Biz seni burda bekliyoruz oğlum seni çok seviyoruz şimdi ben gidiyorum ama yine gelirim sen şimdi dinlen haydi oğlum".
Arkasından Sultan girdi, o çıkınca abileri sırayla girdiler. İdris, Sultan ve Damla eve geçtiler. Salihle Kahramanda mahalleyi kolaçan etmeye gittiler. Efsunda artık taburcuydu bugün hazırlanıyordu. Akın, Cumali ve Selim hâlâ hastanedelerdi.
Cengizde yana yakıla biricik oğlu Arık'ı arıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ne saçmalıyosun Seren'e bişey söylediği mi var onun kızın yüzüne bakmıyo doğru düzgün"
"Haklısın ama çıkar bikaç güne endişelenme"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Umarım Çağatay umarım".
Efsun camdan Yamacını izliyordu. Orada öylece uyuyordu kimbilir ne zaman uyanacaktı. Efsun elini kendi kalbine götürüp yine bir ana gitmişti istemsizce. O an şöyleydi Yamaç o yataktan iyileşmiş olarak kalkacaktı ve Efsun'u alnından öpüyordu böyle kısa bir an belirmişti zihninde ve akabinde yüzünde gülümseme oluştu.
