MAFYA....

"O adam senin amcan olabilir."

Multimedya= Mirayın küçüklüğü.

Kocaman bir evin önünde gelmiştik. Yağız annemin mezarlığından çıktıktan sonra beni buraya getirmişti.

"Burası neresi yağız ?."

Yağız eve dikkatlice baktı.

"Burası annemin evi ."

Eve tekrar dikkatle baktım. Pencerede perdeler vardı.

"Bu evde kim yaşıyor. Annen ve baban trafik kazasında ölmemişler miydi ?."

Yağız derin bir nefes aldı.

"Burada babaannem yaşıyor."

Yağız elimden tuttu ve kapının önüne geldik.

"Onu Çok seviceksin."

Kapının ziline bastı.

"Kim o ?."

Dedi yaşlı bir kadın sesi.

"Benim babaannem yağız."

Kapı birden açıldı. Kadın yağıza sarıldı sım sıkı .

"Canım oğlum benim ne özlemişim. Seni kereta hiç gelmiyorsun yanıma."

Yağız gülümsedi.

"İşler babaanecim."

Kadın bana baktı.

"İşlerin bu güzel kız mı ?."

Dediğinde gözlerimi kaçırdım.

"İçeri geçin hadi."

İçeri geçtik. Fazla bir lükslüğü yoktu.

"Adın ne bakalım güzel kızım ?."

"Miray efendim."

"Benimde nermin . "

Dedi ve bana sarıldı.

"Ayy ne güzel bir kızsın sen . "

Gülümsedim.

"Teşekkür ederim efendim."

Dedim.

"Pekte saygılı."

Nermin Hanım kolumdan tuttuğu gibi beni koltuğa oturttu.

"Anlat bakalım güzel kızım . Annem baban nasıllar . Onlarda gelseydi ya."

Asık olan yüzüm daha da asıldı.

"Hii ben yanlış bir şey söyledim değil mi ?."

Nermin Hanımın elini tuttum.

"Ben babamı hiç görmedim. Çok küçükken ölmüş. Annemi de 1 ay önce kaybettim."

Nermin Hanım yanıma gelip sıkıca sarıldı .

"Ah yavrum benim. Bende oğlumu ve gelinimi kaybettim. O kazada ben evlatlarımı yağızda annesini babasını kaybetti."

Kafamı 'Evet' anlamında salladım.

"Yağız anlatmıştı."

Nermin Hanım ellerimi sıkıca tuttu.

"Güzel kızım kendini sakın yalnız hissetme . Bana babaanne diceksin."

Deyip gülümsedi.

"Peki babaanneciğim."

Dedim bende. Nermin babaanne de gülümsedi. Yağız ayağa kalktı.

"Babaanne biz artık gidelim."

Dedi yağız .

"Oğlum ne diye ingilterelerde kalıyorsunuz gelin yanımda kalın."

Yağız nermin babaannenin yanağını öptü.

"Öyle gerekli babaannem . Yine gelicem ben ."

Nermin babaanne ikimize de sarıldıktan sonra çıktık. Ve arabaya bindik.

***
Araba ile annem ile yaşadığımız mahalleden geçiyorduk. Kafamı cama yasladım. Bir anda anı frenle kafamı cama vurdum. Acıyla inledim.

"Ne yapıyor bu kadın ?!."

Şaşkınlıkla etrafıma baktım. Arabanın önünde fatma abla duruyordu. Gerçekten ne yapıyordu bu kadın resmen arabanın önüne atlamıştı. Yağız çoktan inmiş ve kadına bağırıyordu. Bende indim.

"Özür dilerim ama sizi durdurmam lazımdı."

Dedi fatma abla.

"Yağız tamam sakin ol."

Dedim yağıza . Yağız yanıma geldi başıma baktı.

"Bir şey oldu mu ?."

"Hayır çok sert vurmadım."

Daha sonra fatma ablaya döndüm.

"Fatma abla hayırdır ne oldu ?. "

"İyi ki geldin .Çok önemli bir şey var hemde çok . Seni aradım ama ulaşamadım."

"Arabanın önüne atladıysanız çok önemli olmalı."

Fatma abla kafasını telaşla 'Evet' anlamında salladı .

"Evet çok önemli . Hadi içeri girelim."

Fatma abla evin kapısını açtı ve girdik. Salonda ki koltuklara oturduk.

"Ne oldu fatma abla ?."

Dedim merak ile .

"Kızım sen gittikten hemen sonra bir adam geldi buraya. Bir fotoğraf gösterdi bana çocukluk fotoğrafı . Sana o kadar çok benziyordu ki. Ama sana sormadan bir şey diyemedim adama."

"O çocuğun resmi duruyor mu ?."

Dedi yağız. Fatma abla salonda ki çekmeceden bir şey çıkardı. Ve getirdi.

"Bu ."

Diyip bana verdi.

Bu benim çocukluk resmimdi.

"Bu bu benim resmim."

"O zaman o adam senin.."

Fatma abla devamını getiremedi.

"O adam benim ne fatma abla ?."

"O adam bana dedi ki bu fotoğrafta ki kız benim yeğenim yani o adam senin amcan olabilir."

Yeni bölüm geldi umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölüm cuma günü gelicek . Sizi seviyorum . :)