MAFYA....

FİNAL 2.KISIM

''Aylin Akçanın yakınları sizler misiniz ?.''

Hepimiz ayağa kalkarak doktorun yanına gittik. Meraklı ve korku dolu gözlerle bakıyorduk.

Emine ablanın koluna girdim. Aylinin Annesi.

''Kızım iyi mi doktor bey ?.''

Sesi yorgun ve korku dolu çıkıyordu.

''Öncelikle sakin olun.''

''Ne olduğunu söyleyin artık.''

Dedim.

''Aylin hanım komaya girdi.''

Emine abla birden kollarıma düştü. Gözlerimde ki yaşlar dinmiyordu. Aylin komaya girmişti. Tıpkı bir uyuyan güzel masalı gibi derin bir uykuya dalmıştı.

&&&&&

5 SENE SONRA....

''Uyan artık güzellik. Hepimiz seni çok özledik.''

Hepimiz odada dizilmiştik. 5 yıldır uyuyordu Aylin. 5 senedir hepimiz darmadağan olmuştuk.

''Uyansın artık ya onu çok özledim.''

Elif hıçkırarak ağlıyordu. Yanına gittim.

''Şşş uyanıcak.''

Sarıldım.

''Miray biraz hava alalım istersen.''

Yağız yanıma gelmişti. Kafamı salladım. Montumu alarak çıktık.

''Ne zaman uyanıcak Yağız. Onu o kadar özledim ki.''

Banka oturduk. Kafamı göğsüne yasladım.

''Uyanıcak birtanem.''

''Artık bir an önce uyansın.''

Yağız beni kendine döndürdü.

''Seni böyle üzgün görmeye dayanamıyorum.''

''Uyandıı uyandııı.''

Şebnemin sevinç çığlıkları ile ayağa kalktık hemen. Koşar adımlarla odaya girdik.

''Allahım sana şükürler olsun.''

Emine abla ağlayarak kızına sarılıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

''Aylinim.''

Koşarak Ayline sarıldım.

&&&&

''Oha 5 senedir komada mıyım ben ?!.''

Hepimiz Şebneme kötü kötü baktık.

''Sen söyledin dimi.''

Dedi Elif kızgınca.

''Heyecanlanmaması lazım.''

Dedim.

''Gitmeyin kızın üstüne. Ben zorladım.''

''Kızım iç şunu.''

Emine abla çorbayı zorla yedirmeye çalışıyordu.

''Anne yedim ya.''

''Çok zayıfladın be kızım.''

''Annem iyiyim ben.''

Aylinin gözleri Mert ve Eylüle kaydı. Yüzünde tebessüm oluştu.

''Bir gün sizin birlikte olucağınızı biliyordum.''

Eylül gülümsedi.

''Mert olmasaydı düzelemezdim sanırım.''

Mertte gülümsedi ve sarıldı Eyüle.

''Sizleri mutlu görmek o kadar güzel ki.''

Kapı çalmıştı. Gelen Mehmetti.

''Aylin sonunda uyandın he.''

Mehmet Ayline sarıldı.

''Uyandım evet.''

''Madem herkes çok mutlu. Benimde yapmam gereken bir şey var.''

''Neymiş o bakalım ?.''

Dedi Şebnem.

Birden havai fişekler patlamaya başladı.

''BENİMLE EVLENİR MİSİN PRENSESİM ?.''

Mehmet Şebnemin önünde eğilmişti.

''Nasıl mutlu bir gün böyle.''

Aylin gülerek Şebnem ve Mehmete bakıyordu.

''EVET.''

Mehmet Şebnemi kucağına alarak döndürmeye başladı.

Allahım sana şükürler olsun. Hepimiz mutluyduk ve huzurluyduk.

&&&&

''Yağız sana bir şey söylemem lazım.''

Yağız gazeteyi kenara koydu.

''Söyle bakalım miniğim.''

''Sakin ol ama.''

''Söyle artık.''

Elimi karnıma koydum.

''Baba oluyorsun.''

Yağız önce şaşkınca baktı. Şoka mı girdi yoksa of ya keşke alıştıra alıştıra söyleseydim.

''Baba oluyorum.''

Sessizce söylemişti. Gülümsedim.

''BABA OLUYORUM.''

Yağız direk dışarı çıktı. Hemen peşinden gittim. Gözlerimi şaşkınca açtım.

''BABA OLUYORUM.''

Diyerek bağırıyordu resmen. Birden beni kendi etrafında döndürmeye başladı.

''Yağız dur.''

Dedim gülerek.

''Ne oldu ne ?. Bebeğe bir şey mi oldu yoksa he?.''

''Bebeğimiz çok iyi.''

Yağız birden dudaklarıma yapıştı.

''Seni çok seviyorum.''

''Bende seni çok seviyorum.''

Fazla bekletmeyerek 2. kısmı da yazdım :). Yarın 3. kısım ile son yapıyoruz. İyi akşamlar :)