MAFYA....

Doğum Günü...

Bir karıncayı bile incitemeyen ben şuan Yağızı vuran adamı dövüyordum.

''Vurma lan artık.''

Dedi adam acı dolu çıkan sesi ile.

''Yetmez.''

Bir kere daha vurdum. Kendime inanamıyorum.

''Miray hanım bence yeter bu kadar. Adama bir şey olucak.''

Derin bir nefes aldım. Ne yapıyordum ben böyle ya ?.

''Gidin polise teslim edin.''

Diyerek çıktım depodan. Telefonum çalıyordu.

''Şebnem ne oldu ?.''

Dedim endişe ile.

''Korkma Yağız abiye bir şey olmadı. Kendine geldi,seni istiyor.''

Telefonu kapattığım gibi taksiye atladım.

&&&&&

''Sana bir şey olucak diye ödüm koptu.''

Yağız yanağımı okşadı.

''Korkma yanındayım senin.''

''Bizi çok korkuttun Yağız abi ya.''

Dedi Şebnem.

''Korkulcak bir şey yok artık.''

''Miray !''

Aylinin bağırması ile yerimden sıçradım adeta.

''Ne bağırıyorsun kızım ya ?.''

Aylin yanıma gelerek elimi kendine çekti.

''Bu kanda neyin nesi ?.''

Allah Kahretsin.

''Elimi kesmiştim.''

Dedim yere bakarak.

''Yalan söylüyorsun. Ne oldu ?.''

Diye sordu Yağız.

''Seni vuran adamı dövdüm.''

Biran odada sessizlik oldu.

''Ne dedin sen ?.''

Yağız kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

''Ya bakmayın öyle be. Dayanamadım.''

Biranda odada ki sessizlik kahkahalara bölündü. Of ya.

''Kimin karısı be.''

''Yağız ya.''

''Valla Miray senden hiç beklemezdim.''

Diye güldü Mert.

''Sende bir sevgili bulda görürüm seni.'

Yağıza döndüm.

''İnsan sevdiği için herşeyi yapıyor işte.''

Yağız güldü.

''Adam sağ değil mi ?.''

''Herhalde sağ Yağız. Adamlar polise teslim etti.''

''Adamlar ?.''

''Senin adamların işte.''

Odada yine gülümsemeler çoğaldı.

&&&&

''İlaçlarınızı aksatmadan kullanın lütfen. Koşmak, fazla hareket etmek ,fazla heyecanlanmak kesinlikle bunlardan sakının.''

Yağız sıkıntıyla nefes verdi.

''Anladım Doktor bey. İzin verirseniz gitmek istiyorum.''

1 Hafta geçmişti. Yağız sonunda taburcu oluyordu.

''2 hafta sonra kontrole bekliyorum.''

Dedi Doktor.

''Tamam.''

Diyerek çıktık Hastaneden.

''Oh be çıktım sonunda.''

''Sende Hastaneleri sevmiyorsun değil mi ?.''

''Hastaneleri kim sever ki ?.''

Doğru söylüyordu. Hastaneleri hiç kimse sevmezdi.

''Yarın İstanbula gidicem.''

Yağız kaşlarını çatarak bana baktı.

''Neden ?.''

''Yarın Annemin doğum günü.''

''Bende gelicem.''

''Olmaz Yağız. Uçağa binmen yasak.''

''Bizde Araba ile gideriz.''

''İyi de çok uzun sürer.''

''Yola şimdi çıkarız bizde. Atla hadi.''

''Ben kullanıcam arabayı.''

Araba kullanmayı biraz biliyordum.

''Peki geç bakalım.''

Diyerek anahtarı bana attı. Havada tuttum. Arabayı çalıştırdım,ve gaza bastım.

&&&&&

''En son doğum gününü nasıl kutladığımızı hatırlıyor musun ?.''

Gözümden akan yaşı sildim.

''Sen ve ben vardık.''

Gözlerimi kapattım.

FLASHBACK...

''İyi ki doğdun Annem iyi ki doğdun iyi ki benimlesin.''

''Canım kızım benim. O güzel suratını yerim senin.''

Anneme sıkıca sarıldım.

''Allah seni başımdan eksik etmesin annem.''

Annem bana sarıldı.

''Amin kızım.''

Anneme döndüm. Ağlıyordu.

''Anne neden ağlıyorsun ?.''

Endişe ile pastaya baktım .

''Yoksa pastayı mı beğenmedin ?.''

Annem aceleyle kafasını salladı.

''Pasta mükemmel gözüküyor. Ben mutluluktan ağlıyorum.''

&&&&

''O gün son doğum gününü kutladığını biliyordun annem.''

Hıçkırdım.

''Neden gittin ?.''

''Her gece Yağız uyuduğu an ağlıyorum sessizce. Özlüyorum seni annem. ''

Hıçkırarak ağlıyordum adeta.

''Saçlarımı okşamanı özlüyorum. 'Meleğim.' demeni özlüyorum. Sesini duymak istiyorum. Kokunu içime çekmek istiyorum. ''

Hıçkırdım tekrar.

''Keşke tüm Anneler ölümsüz olsaydı.''

Mezar taşında yazan yazıya baktım. Öptüm.

''Gül kokulu annem benim.''

Toprağı iyice kokladım.

''Doğum günün kutlu olsun Annem.''

BÖLÜM SONU.

Huhh biraz hüzünlü bir bölüm oldu he. Yazarken gözlerim doldu gerçekten. Bir insanın yakını kaybetmesi ne demek iyi bilirim. Umarım beğenirsiniz. :).