MAFYA....

İntikam.

"Oh sonunda uyudu."

Diyerek koltuğa oturdu Aylin.

Elif çayından bir yudum aldı.

"Uyusun ya çok perişan oldu."

Mert elini sertçe koltuğa vurdu.

" Yağız efendi gerçek yüzünü göstermiş oldu."

Şebnem sıkıntıyla  iç çekti.

" Bence haksızlık ediyorsunuz."

Elif şaşkınca baktı.

"Ne  haksızlığı ?."

"Yağız  abiyi sizden daha iyi tanıyorum. O  böyle bir adam değil .Sevdiği kadını nikah masasında bırakacak bir adam değil bu işin içinde bir şey var."

"Arkadaşlar şebnem haklı olabilir. Sonuçta bu adam miray'ı kaçırmadı mı ?."

Onur Ayline anlamsızca baktı.

" Ne alakası var ya ?."

Aylin  iç çekti.

"Yağız bu  kızı  seviyordu ki kaçırdı. Kaçıran bir adam nasıl olur da nikah masasında kızı öylece bırakır . Şebnem haklı bu işin içinde birşey var."

"Bu işin içinde bir şey falan yok Yağız beni o masada bıraktı ve ben o gün rüyadan uyandım."

Herkez  şaşkınca mira'ya baktı.

"Biraz daha uyusaydın keşke."

Dedi Aylin.

" Gerek yok"

Diye cevap verdi soğuk bir sesle. Şebnem Mirayın yanına oturdu.

"Miray yağız abi böyle biri değil sen de bunu çok iyi biliyorsun. Bu --"

"Yeter kes artık. Yağız benim için öldü."

Diyerek oturduğu yerden kalktı Miray kapıyı sertçe çekti ve dışarı çıktı.

"Onu hiç böyle görmemiştim."

Dedi Elif üzüntüyle.

" Peşinden mi gitsek acaba ?."

Dedi Mert.

"Hayır  yalnız kalmaya ihtiyacı var."

★★★

Onu gerçekten çok sevmiştim hala seviyorum. Elini tutarken gitmesini istemez gibi sımsıkı tutuyordum ama o elimi bıraktı ve gitti.

"Neden yaptın bunu Yağız ?."

Sessizce bağırdım denize.

"Neden yaptın ?!."
 
Bu sefer sesim daha yüksek çıkmıştı.

"Ben seni deli gibi severken neden bıraktın beni."

Tam yine bağıracakken önümde duran adama baktım.

"Sen!."

"Korkma lütfen ben özür dilemeye geldim."

Karşımda beni kaçıran adam Mert duruyordu.

"Tamam beni yalnız bırak."

Dedim ve yere oturdum. Onunda benim yanıma oturduğunu gördüm.

"Sana beni yalnız bırak dedim."

Güldü.

"Yalnız kalmak istemiyorsun."

"Ne ?."

"Yalnız kalmak istemiyorsun aksine yanında biri olsun istiyorsun."

Doğru söylüyordu. Annemin saçlarımı okşamasına ihtiyacım vardı.

Mert birden elimi tuttu. Kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Sen güçlü bir kızsın."

Elimi sertçe çektim.

"Güçlü filan değilim ben."

"Hayır güçlüsün."

Ayağa kalktım.

"Güçlü filan değilim. İyi akşamlar sana."

Dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.

"Ondan intikam almak istemez misin ?."

Bir an durdum. İntikam. Yağız Kayradan intikam almak.

★★★

Bir kere daha vurdu genç adam. Sertçe vurdu . Sinirle vurdu.

"Seni mahvedicem Mert Karahan. Ölümlerden ölüm beğeniceksin."

Emir içeri girdi.

"Yağız bir şey söylemem lazım."

"Söyle."

Dedi sertçe.

"Mert Miraya çoktan yanaştı."

Kum torbasına bir kez daha yumruk attı.

"O pislik hakkında araştırmadığın hiç bir şey kalmasın. Elimize ne kadar çok koz geçerse o kadar iyi."

"Tamam ama sende sakinleş."

Diyerek çıktı Emir.

★★★
"Ondan nasıl intikam alıcam."

Diyerek Merte baktım.

"Çok basit. Benimle sevgili olarak."

Güldüm.

"Saçmalama. Yağız beni sevmiyor. Sevseydi beni bırakmazdı."

"Bana güven.

"Peki. Sana güveniyorum Mert Karahan."

Bölüm Sonu.

Dün bölümü yazmıştım ama ne yazık ki yayımlayamadım. Wattpad bakımda deyip yayınlanamadı malesef. Neyse inşallah beğenirsiniz :). Ramazan bayramınız kutlu olsun :)