Hiding His Son ✓|Jackson Series #1

Chapter 23

Andriette's POV

"Wear this, darling," utos ni Jake at siya na mismo ang naglagay ng bulletproof vest sa bewang ko.

"Why?" tanong ko at kinuha ang susuotin kong shirt.

"To keep you safe incase something happens," malambing niyang sabi at inayos ang suot ko.

...

Here we are now, the love of my life, pointing a gun at me.

I have to act.

Nung una ay kinabahan ako sa nais ni Alena pero nang senyasan ako ni Jake tungkol sa suot kong vest ay agad kong nabasa ang binabalak niya.

When he lift up the gun and prepared to shoot me, I got nervous again.

Paano kung tumagos 'yung bala sa vest? Paano kung hindi maniwala si Alena na patay na ako? Paano kung mag-iba ang takbo ng lahat? Paano kung saktan ni Alena ang anak ko once na malaman niyang hindi talaga ako patay?

No, hindi ako papayag!

Suddenly, I felt like it's right to die, it's for my son.

Para rin matapos na ang gulong ito.

I walked towards my husband until the end of my gun reached my tummy.

"Love, go back," he whispered but I slightly shook my head. "Listen to me, go back to your place," maawtoridad niyang bulong.

"I love you." Nakangiti kong bulong at iginala ang mga kamay ko sa gatilyo.

"Andriette, lumayo ka."

"Take care of our Gabby."

I'm doing this for my son, for my family.

Pilit kang inaagaw sa akin ni Jake ang baril pero buong lakas ko itong itinutok sa katawan ko at mabilis na kinalabit ang gatilyo.

I felt something painful on my stomach.

Para akong sinikmuraan na ewan pero pinapakiramdaman ko kung may umaagos bang dugo.

Nothing.

It worked!

Pero parang nanghina ako sa sobrang lakas na impact ng bala.

I took this chance to act as if I was really shot.

Konti na lang...

...

"Does it hurt?" tanong ni Jake habang maingat na hinahaplos ang malaking pasa ko sa may tiyan kung saan ako natamaan ng bala.

"Medyo," daing ko at mabilis na nilayo ang isang kamay ni Jake. "But don't worry, I'm okay," I reassured him.

"My wife is really something," he smirked and kissed my lips.

"Mga kapatid, nandito ang pamangkin ko, baka nakakalimutan niyo," awat sa amin ni Freya habang karga ang anak ko.

Natawa lang ako sa kanya habang si Jake naman ay inirapan ang kapatid niya bago kinuha ang anak namin.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na sawakas ay nasa amin na rin ang anak namin.

Nang iabot siya sa akin ni Jake ay agad bumuhos ang mga luha ko at niyakap ng mahigpit ang anak ko.

"Baby, mommy missed you so much." Lumuluha kong bulong at hinalikan ang sentido niya. "I love you, baby. Mommy loves you so much."

I hugged him tighter and looked at my husband who was already smiling at us.

Maya-maya pa ay ikinulong niya na rin kaming dalawa sa kanyang mga bisig at hinalikan ang noo ko tsaka ang ulo ng anak namin.

Finally...

...

"Darling, that was just an act!" parang batang depensa ni Jake habang hawak ang laylayan ng damit ko at nakaluhod sa sahig.

"Act?! You literally kissed her at parang nasarapan pa kayong dalawa!" bulyaw ko habang hawak ang binabasa kong libro.

"I did that to distract her, para makakilos ang mga tauhan ko. I did not kiss her because I love her! Ikaw lang ang mahal ko!" palihim kong kinagat ang labi ko para pigilang sumilay ang ngiti sa aking labi.

Hindi naman talaga ako galit, inaasar ko lang talaga siya. Oo, nagselos ako nung nalaman kong hinalikan niya ang bababeng 'yon pero hindi naman ganun kakitid ang utak ko para hindi isipin na ginawa niyo 'yon kasi parte 'yon ng plano.

"Mahal..." parang maiiyak na siya habang nakaluhod pa rin at nakatingala para magtama ang tingin naming dalawa.

Sasagot na sana ako nang marinig ko ang boses ng aming anak na nagmumula sa taas.

"Teka, si Gabriel," nagmamadali kong sabi at mabilis na tinanggal ang kanyang kamay na nakahawak sa damit ko tsaka pinuntahan si Gabriel.

Naabutan ko siyang umiiyak malapit sa may hagdan at may hawak siyang mga laruan na parang nasira.

"Anak, what's wrong?" tanong ko at lumuhod para makapantay siya.

"I-I broke it," bulong niya at pinakita sa akin ang hawak niya.

"That's alright, bibilhan ka na lang namin ng bago. Don't cry, sweetie," pagpapatahan ko sa kanya habang pinupunasan ang kanyang mukha.

I kissed the tip of his nose put him back into his room.

"Wag kang pupunta dun sa may hagdan, anak, at baka mahulog ka," bilin ko habang inaayos ang itsura niya.

Tumango lamang ito at yumakap na lang sa may bewang ko.

Malungkot pa rin siya pero hindi na naiyak.

Ever since we went home with him, he had always been clingy to his father and I.

Nanatili ako dito sa kwarto ng anak ko para makipaglaro muna sa kanya hanggang sa dinalaw na rin siya ng antok kaya pinatulog ko muna siya bago ako lumabas ng silid.

Pagbaba ko papunta sa sala ay wala na dun si Jake. Tinignan ko ang office niya pero ni-anino niya ay wala dun. Maging sa kusina at sa bakuran ay hindi ko rin siya makita.

Umakyat ulit ako ng hagdan papunta sa kwarto namin at nang pumasok ako ay dun ko siya naabutan.

He's lying on his stomach, topless, while hugging the pillow I always use every night.

Mahina akong naglakad patungo sa kanya at nang silipin ko ang kanyang mukha ay dun ko lang nasiguro na tulog nga talaga siya.

Pasimple akong ngumiti habang pinagmamasdan ang maamo niyang mukha at maingat na hinalikan ang kanyang pisngi, sinisiguro ko rin na hindi siya magising dahil alam kong minsan ay kulang na siya ng tulog dahil sa trabaho.

I went on my side of the bed and gently kissed his shoulder up to his head.

"I love you," bulong ko sa tenga niya.

He groaned and slowly opened his eyes meeting mine.

Hindi siya nagsalita, sa halip ay mabilis na kumilos ang mga braso niya para ikulong ako sa kanyang mga bisig.

He's the big spoon and he's hugging me around my shoulders.

"I'm sorry," bulong niya at hinalikan ang likod ng ulo ko.

"Don't be, I was just kidding, love," I chuckled and he hugged me tighter.

"You're making me suffer!" parang bata niyang reklamo.

Mahina akong natawa at hinimas ang nakayakap niyang braso sa akin tsaka ito inulanan ng halik.

"Go to sleep, I know you're tired," mahinang utos ko at naramdaman ko ang mas lalong paglapit ng katawan niya sa akin.

"I love you more," sagot niya sa sinabi ko kanina at muling hinalikan ang likod ng ulo ko.

Unti-unting gumuhit ang ngiti sa aking labi hanggang sa hinila na ako ng antok.

To be continued