𓆩*𓆪 KİMSİN SEN?𓆩*𓆪
James Potter her daim etrafı tarafından içi dışı bir, sadık, neşeli, iyi bir dost, pervasız ve aydınlık tarafın savaşçısı gibi nitelikleriyle tanınmıştı.
James'in aynaya her bakışında gördükleri ise... bambaşkaydı.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
tw: travma.
EYLÜL 1978 Avusturya, Salzburg. 18,17.
Clarissa saçlarını düzeltirken aynadaki görüntüsüne vicdan azabıyla baktı. Aynalar ona düşman olmuştu artık, her bakışında kendi gözlerini değil James'in gözlerini görüyordu adeta.
Onun acıyla bakan ela gözlerini gördükçe de vicdan azabı çekiyor, kalbinin sızısına odaklanmaktan hiçbir şeye odaklanamaz hale geliyordu. Ona olan aşkı ve bağlılığı bir ip olmuş, boynuna dolanmıştı. Clarissa her şeyi arkasında bırakıp kaçmak için inanılmaz bir istek hissediyordu.
Ancak bir hata daha yapmıştı. Üstelik bu hata somut bir kanıt da barındırıyordu sol kolunun içinde.
Karanlık Lord'a gidip kendisine yardım etmesi için yalvardığında aklı yerinde değildi, eğitiminden ve İngiltere'den kopup gideceği için o kadar telaşlıydı ki yaptığı şeyin devamını hesaplayamamıştı.
Fakat Adrian hesaplamıştı ve bir kez daha Clarissa aleyhine kullanmıştı.
Şimdi ne olursa olsun onu terk edemeyeceği bir seviyedeydi, Hogwarts'tan kopmuş olsa bile ondan ayrılamazdı çünkü Clarissa artık bir Ölüm Yiyen'di, Karanlık Lord Clarissa'nın ilişkisini ve kan haini olduğunu öğrenirse onu asla yaşatmazdı.
Yani Hogwarts'ta bir ümit yaşama şansı varken şimdi yaptığı en ufak yanlışta hiçbir şekilde yaşayamazdı.
Aynadan kendi gözlerine bakarken her şeyin içine ettiğini tekrar hatırladı. James'i kaybetmişti, tamamen. Adrian'a esir düşmüştü, tamamen. Her şeyi düzeltmek ve korumak isterken tam aksini yapıp hepsini batırmıştı.
Derin bir nefes verip gözlerini kaçırdı kendinden ve elini karnına koydu. Ufak bir çıkıntı oluşmuştu orada, bebeğinin varlığını tam anlamıyla belli eden minik bir bölge.
Clarissa o tatlı çıkıntıyı okşamaktan ve ona sevgisini hissettirmekten o kadar zevk alıyordu ki bu iğrenç dönemde hayatındaki tek güzel şeydi, bebeğinin varlığı onu mutlu eden tek şeydi. Onu ayakta tutan, direnmesine yardımcı olan.
O gün biraz ağrısı vardı, kasıkları ağrıyordu ve karnı kasılıp duruyordu ancak hamilelikte bu tip sızıların normal olduğunu Şifacı söylemişti, o yüzden takılmamaya çalışıyordu.
Yatak odasının kapısının açılma sesini duyunca vücudu gerildi, karnında dolaştırdığı eli çekerek aynaya boş boş bakmaya başladı, Adrian'ın geldiğini biliyordu çünkü.
Bu koskoca evde bomboş bir ruha sahip bir evlilik yaşıyordu, yalnızca ikisi vardı bu evde, başka kimse yoktu.
"Hala hazır değil misin güzelim?" Clarissa aynadaki yansımasına katılan Adrian'a baktı aynadan. Tam arkasında duruyor ve ona bakıyordu. Kahverengi gözlerinde tuhaf pırıltılar vardı her zamanki gibi.
