Miraç Dinçmen.
"Abi ben hâlâ idrak edemiyorum ya.O kız nasıl kaçar?"
"Nereden biliyorsun ne yaşadığını kızın?Belki o da abisinden bıkmıştır."
İkisinin de kafasına bir tane geçirdim.
"Bir saattir yaşlı teyzeler gibi dedikodu yapıyorsunuz.Kafamı siktiniz!"
Can kafasını tutup arkasına yaslandı.
"Ne oğlum şaşkınız işte.Sonuçta Ateş gibi birinin kardeşi nasıl böyle bir şey yapmayı cesaret edebilir ki?"
Dişlerimi bir birine bastırıp sorusunu cevaplamayarak önüme döndüm.Gözlerimi kantinin zeminine diktim.
Sabahtan beri okuldaki konu Işılın bir anda ortadan kaybolmasıydı.Herkesin ağzından bir laf çıkarken kendime hakim olmaya çalışsam da çok zordu.
Hele yanımda oturup Işıldan konuşan arkadaşlarım varken.Yanlış bir şey söylemedikleri sürece onların gözüne daha da batmamak adına umarsamaz gibi davranıyordum.
"He geldi!"
Bakışlarımı kantinin kapısına çevirip gelen üç kişiye baktım.
Ateş,iki eli cebinde sert adımlarla bize doğru yürürken arkasındaki Mert ve Yavuz kuyruk gibi onu takip ediyordu.Tam önümde durduğunda sakin bir şekilde bakışlarımı kahverengi gözlerine çıkardım.
"Hayırdır birader?"
"Konuşmamız lazım."
Kaşlarım havalandı.
"Sen adam gibi konuşmayı bilir misin ki?"
"Uzatma.Geliyor musun gelmiyor musun?"
Yavaşça yerimden kalktığımda Canla Kerem de kalkmak istedikleri zaman onları durdurdum.
"Bakalım ne söyleyeceksin."
İkimiz kantinden ayrılıp sınıfa çıktık.Sınıfta olan birkaç öğrenci bizi gördükleri gibi sınıftan hemen çıkmışlardı.
"Söyle."
Ellerini saçlarına geçirdi.
"Duymuşsundur."
"Neyi?"
"Sürtük kız kardeşimin ortada olmadığını."
Boynumdaki damarın genişlediğini hissettiğimde yüzümü ifadesiz tutmaya çalıştım.
Özür dilerim Sevgilim.
"Duydum.Ama inan ki bu benim umrumda değil."
"Bana yardım etmelisin."
Kaşlarım çatıldı.
"Ne diyorsun amına koyduğumun hiyarı?"
"Lan diyorum ki bana yardım et.Çulsuzun biriyle olduğu belli."
"Sikimde bile değil birader," boşta kalan elimle hafifçe omzuna iki kez vurdum. "Sana kolay gelsin."
