"Miraç yok mu?"
Gülcan elindeki telefonuyla ilgilenirken,ben vişne suyunun kapağını açıp birkaç yudum aldım.
"Hayır."
Kestirip attığım zaman bir şey söylemedi.
Bugün diğer günlere kıyasla daha çok yorgun gelmişti işten.O yüzden Songül anne ona okula gitmeye izin vermedi.Ne kadar ısrar etse de annesinin inadını kıramamıştı.
"Filizlerin sınıfa uğrayıp geleceğim."
Kafamı salladım.Bana el salladıktan sonra yanımdan ayrıldı.Basamakları yavaş bir şekilde çıkıp sola döndüm.
Tam açık olan sınıfın karşısından geçeceğim sırada bir el kolumu kavradı ve beni boş sınıfa çekti hızlı bir şekilde.
Neye uğradığımı şaşırdığımda şaşkınlıkla beni tutan adama baktım.
"Abi?" Gözlerim kocaman olmuştu.
Kolumu bırakıp kapıya doğru adımladı.Hızlıca kapatıp bana döndü.
Değişmişti.
Kilo kaybetmişti.Elmacık kemikleri daha çok belirginleşmişti ve alnında yara bandı vardı.
"Sonunda abin olduğunu hatırladın bakıyorum." Dudaklarındaki alaycı gülümseme büyüdü.
Boğazımı temizleyip çantam ile vişne suyumu sıranın üzerine bıraktım.
"Bunu bana kafamı yaran adam mı söylüyor?" Tek kaşım havalanmıştı.
"O konu kapanmamış mıydı?"
Bir şey söylemedim.Bu umarsamaz hâline şaşırmadım bile.
Gözlerinin içine bakmaya devam ederken pürdikkat beni izliyordu.
"Seni," yavaşça yanıma adımladığı zaman bedenim gerildi. "Son kez uyaracağım."
"Hangi konuda?"
Aramızdaki son iki adımlık mesafeyi kapattı.
"O iti bir daha üzerime salarsan,sonuçlara kanatlarsın!"
Kaşlarımı çattım.
"Onun bir ismi var!Sensin it!" Dişlerimin arasında.
Dudaklarındaki gülümse soldu.Beklemediğim bir anda kolumu sıkıca kavradı.Parmaklarıyla kolumu sıktığında elini itmeye çalıştım.
"Ne dedin az önce?"
"Bırak!Canımı yakıyorsun!"
Sarstı beni.
"Sana soru sordum,küçük orospu!"
Bileğini kavrayıp itmeye çalışsam da olmuyordu.
"Tıpkı annene benziyorsun!Onun gibi sadakatsız ve nankörsün!"
"Senin de annen!" Bağırdığımda daha çok sıktı kolumu.Dudaklarımın arasından kaçan inlemeye engel olamadım.
"O fahişe benim annem değil!"
"Senin annen!Onu sen öldürdün!Hem de gözünü kırpmadan!Bunu nasıl inkar edersin?"
Aniden yanağımda hissettiğim sızıyla eş zamanla yere düştüm.
"Nankör sürtük!İkimiz için yaptım!HER ŞEYİ!HER ŞEYİ İKİMİZ İÇİN YAPTIM!"
Başımı kaldırdım ve beni öldürmek ister gibi bakan abime baktım.
"Bana hep aynı şeyi söylüyorsun.Ne yaptın?!Allahın cezası,bizim için ne yaptın?!"
Aniden yanıma çöktüğünde evden çıkmadan önce saçlarımda olan Miraçın şefkatli dokunuşlarını,kendi pis elleriyle silmişti.
