Sevda Ateşi

Bekaretsiz Dudaklar

...
Kız ıslık notasıyla eseri bitirdikten sonra ona büyülenmişçesine bakan oğlana doğru döndü. Dalgın dalgın onu süzüyor ve allık allık sırıtıyordu. Ve sesin bittiğini algıladığı an alkışlayarak onu tebrik etti.

-Bayıldım... çok iyisin...

-Teşekkür ederim.

-Nereden öğrendin?

-Babam eski bir piyanistçiydi.

-Aa öyle mi?

-Evet TRT sanatçılarındandı?

- sonra?

-Efendim?

-Yani şu an değil mi?

- Yurt dışına gidince bıraktı...

-Hmmm

Kızın bu konuda üzüldüğünü ve dolu göründüğünü görünce konuyu değiştirmeye çalıştı.

-Aç mısın?

-Ehh işte...

-Tamam bir şeyler hazırlarız şimdi...

Kafasını sallayan kıza baktı ve ona salonu inceleyebileceğini söyledi. Kız salonu incelerken o da bu dolabını açıp bir şeyler çıkardı. Tereyağı kokusunu alan kız, gözlerini mutağa doğru götürdü. Çok geçmeden oğlanın yanına giderek yardım edebileceğini söyledi.

-Peki... şuradaki sebzeleri yıkar mısın?

-Olur...

Kız sebzeri yıkamadan önce elindeki lastik tokayı oaramaklarına doğru getirerek saçlarını, at kuyruğu yaparak dökülmesini önledi. Daha sonra sebzeleri elleriyle avuçlayarak yıkamaya başladı.

Oğlan ise onun saçlarının savruluşuyla meşk oluyor, derin okyanuslarda yelken açmış gibi uzaklara dalıyordu...

-Nasıl doğramamı istersin?

Oğlan birden irkildi.

-Hı?

Kız onun şapşalca tavrına güldü ve;

-Sebzeyi diyorum... nasıl keseyim diyorum...

-Ha küp küp iyi olmaz mı?

-Olur gibi?

Kız dayanamayıp kahkaha atmaya başladı. Oğlanda onunla birlikte gülerek onu süzmeye devam ediyordu.

- Ya kusura bakma... birden tatlı geldin...

-Ya tatlı mı gözüktüm cidden?

Kız içinden "ne dedim ben Allahım..." dedi. Ama söz ağızdan bir kere çıkmıştı.

-Şey...

Oğlan birden kulağıma doğru yaklaştı. Kız o yaklaştıkça gözlerini korkuyla kısmıştı.

- Sen hiç tatlı gelmiyorsun ama çok asisin...

Adeta nefesini boynunda hissetmişti. Değişik bir hissi ilk defa tatmıştı. Değişik, ürpertici ama çok güzeldi. Oğlan yerine geçerek piç gülüşü attı. Kız sessiz moddan çıkarak elindeki bıçağı oğlana doğru uzatarak;

- Gülmesene!

Oğlan daha da gülmeye devam etti. Kızı korkutmamak için elini aşağıya doğru iterek onu rahatlatmaya çalışıp gülüşüne bir son verdi.

-Tamam tamam... sakin ol, gülmüyorum...

Kız önüne döndü ve sebzeleri küp küp doğramaya devam etti. Sebzeleri dökmek için tencereye doğru gitti. Tama yemeğin içine atacakken oğlan kesme tahtasıyla birlikte, kızın ellerini tuttu. Daha sonra kıza baktı. Kız ona baktığında aralarında 10 cm den az mesafe vardı. Oğlan eğildiğinde birbirine yetişen boyları adeta dudaklarda birleşmişti. Birbirlerinin nefes alıp verişlerini, kalp atışlarını, hatta titreme seslerini bile işitiyor, belki de hissediyorlardı. Her şey bir yana sanki o an her şey durmuş ikiside bir yere odaklanmıştı; dudaklara.

Değdi değecekti... kız birden geri çekildi.

-Yemek yanacak...

Oğlan kızı tezgah ile bedeni arasına sıkıştırarak;

-Boşver şimdi yemeği!

Diyerek gamzeleri ve mavi gözleriyle kıza doğru bakış attı. Kız derin çukurlara daldı ve zaman o an gerçekten durmuştu. Yavaşça dudaklarını kızın dudaklarına götürdü... kız gözlerini kapattı. Dudaklar sonunda iki kara parçasının bütün olması gibi kenetlemişti. Garip duygu tüm hücrelerini haraketlendirmişti. Dudaklarına değen sıcaklık, tüm bedenindeki kan akışını hızlandırmıştı. Birkaç dakika böyle durdular. Oğlan kızın acemiliğini gidermek için ilk dil darbesini atmıştı. Kız bu adıma hem şaşırdı hem de tatmin duygusuyla cevap geri cevap vererek o da dilini değdirerek akışı devam ettirdi. Oğlan kızı kucaklayıp tezgaha doğru oturttu. Kız oğlanın boynuna dolanarak kendine doğru bastırdı. Oğlanda kızın eteğinden elini geçirerek kalçasını avuçladı. Kız bu ani haraketle adeta hipnozdan çıkmışçasına oğlanı itti...

-Noldu birden?

- Aman ya Rabbim neler yapıyorum...

-Ne var yaptığımızda...

Kız cevap vermeden eşyalarını toplayarak garaj kapısına geldi ve oğlana;

-Kapıyı açar mısın?

-Nereye?

-Eve...

-Bak tamam bir şey yapmayacağız... anlıyorum sana göre hataydı...

-Açsana şu kapıyı...

-Tamam...

...
..
.