Oğlan: "eğer otobüste güzel bir kızla karşılaşırsan onu bir daha göremezsin" diye bir algı var.
Sevda: ?
Oğlan: sen bu algıyı bozan tek kişisin galiba?
...
Kız soğuk tavırlarıyla oğlanın iltifatlarına tepkisizce baktı. Hint dizisindeymiş gibi birbirlerine bakıyor ve sessizce öylece duruyorlardı. Bu sessizlik tabii ki de bozulmuştu.
Yaşlı Teyze: Kızım 11 numara geçti mi?
Sevda: Görmedim teyze.
Yaşlı Teyze: ha tamam kuzum.
...
Kız teyzeyle konuşmasını bitirince yan tarafına dönüp sıgara içen oğlana baktı. Hâlâ neden oradaydı bu?
İçini kemiren sorularla kendini hırpalamaktansa sormam daha mantıklı değil mi? Diye düşünmüş olacak ki nitekim sorusunu yöneltmişti;
Sevda: Neden hâlâ bekliyorsun.
Oğlan: Nasıl yani?
Sevda: Yani bir yere gitmeyecek misin?
Oğlan: okula gideceğim şimdi.
Sevda: Burada mı okuyorsun? Formanı buralarda görmemiştim doğrusu...
Oğlan: Ben....şey...
Sevda: Ne?
Oğlan bir şeyler gizleyen küçük bir çocuk gibi kafasını kaşıyor adeta çekinircesine utanıyordu. Sevdanın gözünde bu onu daha da tatlı yapmış ve kalbini yumuşatarak kapılarını aralatmıştı. Ona bakıyor ve istemsizce, anlam veremediği bir şekilde sırıtıyordu. Çocuk birkaç öksürükle kendini topladı ve cevap vermeye hazırlandı.
Oğlan: Ben mamak tarafındayım aslında...
Sevda: E niye bu durakta indin?
Oğlan: E demin dedim ya...
Sevda: ?
Oğlan kızın cevap istercesine ve anlam arar gibi bakışlarına dayanamayıp pat diye ağzından kaçırdı;
Oğlan: "eğer otobüste güzel bir kızla karşılaşırsan onu bir daha göremezsin"
Dedim.
Sevdanın gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Ne diyeceğini zaten bilmiyordu lakin daha önce söylediğinde şaka sandığı bu cümleyi duyunca birden şok olmuş duygu karmaşası içerisinde kalbinin bedeninden ayrılırcasına attığını hissetmişti...
Sevda: Yani sen...
Oğlan araya girdi;
Oğlan: Evet. Seni bir daha göremem diye otobüsten indim. Bu duygu nasıl tarif edilir, dile getirilir, aktarılır bilmiyorum. İlk defa kalbimin böyle istemsiz ve kontrolsüz attığına şahit oldum...
Sevda oğlanı hiç ses çıkarmadan her kelimesini aklına ve kalbine işleyerek özenle dinlemişti. Çok duygulandı, şaşırdı fakat empoze edilmiş düşünceler ve baskın ailevi şartları yüzünden duygularını tam anlamıhla açıkça ifade edemiyor, bu da onu kahrediyordu.
Sevda: Bu çok özel...ama!
Oğlan: hmm...
Oğlan tek taraflı olduğunu düşündü ve birden hayalleri suya düşmüşçesine yere baktı. Sanki kayıp giden hayallerini uzaktan izleyen Ahmet Cemil gibi bakıyordu. Tek fark birinin yere, diğerinin göğe bakıyor oluşuydu.
...
Oğlan tam umudu kesmiş gidecekken;
Sevda: Dur!
Oğlan heyecanla ona baktı ve birden tüm depresif modunu bir kenara bırakarak şen şakrak bir vaziyete büründü. Gülerek cevabını vermeyi de unutmadı;
Oğlan: Efendim?
Sevda çekindiğinden tam ifade edemedi ve tek bir kelimeyle onun istediğinden fazlasını vermişti belki de...
Sevda: Sevda.
Oğlan: ha?
Sevda: İsmim diyorum: Sevda
Oğlan gülerek hafif sevinçten buğulaşan simasıyla ona baktı ve;
Oğlan: Teşekkür Ederim...
Sevda: Senin?
Oğlan birden yanına gitti ve çantasını durağın koltuğuna çıkarttı. İçerisinden defterini ve kalemini çıkarttı. Sevda ilk defa böyle kaliteli defter ve kalem gördüğünden oldukça şaşırmıştı.
Oğlan: Al!
Sevda: Bu ne?
Oğlan: kişisel bilgi ve ev adresim...
Sevda: Görebiliyorum! Neden verdin?
Oğlan: Mektup yaz diye...
Sevda: aa ne mektubu yazacağım be?
Oğlan: Sen bilirsin aşk olur, meşk olur...
Kız birden oğlanı tekmeledi.
Sevda: Ne aşkı be?
Oğlan güldü...
Oğlan: Tamam tamam... eğer bir daha görmek istiyorsan, mektubunu bekliyorum...
Oğlan birden hızlıca uzaklaştı.
Sevda: hey nereye? İsmini yazmamışsın...
Oğlan: isimsiz yazarsın... ismimi mektup yazarsan söyliyeceğim...
...
( 1997)
...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevda Ateşi
Novela JuvenilOğlan: "eğer otobüste güzel bir kızla karşılaşırsan onu bir daha göremezsin" diye bir algı var. Sevda: ? Oğlan: sen bu algıyı bozan tek kişisin galiba? ... Aşk mı Keder mi bilemedim. gece gündüz seni gözledim. Aykırı yollarından geçtim. Bir başka at...
