The Magnolia Story
နံနက်စောစောတွင်ဌက်ကလေးတွေရဲ့ကျီကျီကျာကျာအော်သံနှင့်အတူကျင့်သားရနေတဲ့မျက်လုံးတို့ကြောင့်နိုးထလာခဲ့သည်။ မျက်လုံးမဖွင့်ကြည့်ရသေးပေမယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားတဲ့လက်နုနုလေးကြောင့်ပြုံးမိသွားသည်။ ရင်ခွင်ထဲကခန္ဓာကိုယ်ငယ်လေးကိုလည်းသိမ်းဖက်လိုက်ရင်းနဖူးလေးကိုအသာအယာနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
အိပ်မောကျနေဆဲထယ်ယောင်းမနိုးစေရန်အသာအယာအိပ်ရာမှထလိုက်ပြီးအောက်ပိုင်းကိုပုဝါပတ်လိုက်စဉ်မှာပဲ
"အရှင် ဝတ်လဲတော်တွေလာပို့ပါတယ် ညီလာခံကျင်းပဖို့အသင့်ပြင်ပေးဖို့ရံရွေတော်တွေပါ အရှင်"
အပြင်ကရံရွေတော်ရဲ့အသံစူးစူးကြောင့်အရှင်ဂျောင်ကုစုတ်သပ်တစ်ချက်လိုက်မိသည်။ ထင်သည့်အတိုင်းအပြင်ကအသံကြောင့်အအိပ်ဆတ်တဲ့ထယ်ယောင်းမှာမျက်လုံးလေးပွတ်ကာ နိုးလာတော့သည်။
"သည်းညှာ နိုးသွားတာလား ဆက်အိပ်ပါဦး အမောင်ကညီလာခံရှိလို့ သည်းညှာဘေးနားမှာဆက်နေပေးချင်သေးတာကို"
"မအိပ်တော့ပါဘူး အမောင် ကျွန်တော်အိပ်ရေးဝနေပါပြီ"
အိပ်ယာကငုတ်တုတ်လေးထထိုင်လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းမှာမျက်လုံးလေးကမပွင့်တပွင့်ရယ်။ အရှင်ဂျောင်ကုကအသည်းယားစွာပါးလေးကိုနှာခေါင်းနစ်ဝင်သည်အထိနမ်းတော့ပြုံးယောင်လေးသန်းလာသည်။
"ကဲ ဒါဖြင့် အမောင့်ကိုဝတ်ရုံဝတ်ပေးမလား အမောင့်သည်းညှာပြင်ဆင်ပေးတာလေးနဲ့ညီလာခံတက်ချင်လို့"
"ပြင်ပေးမှာပေါ့ အာ့..."
ရုတ်တရက်ထလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းမှာအောက်ပိုင်းကစူးအောင့်တဲ့ခံစားချက်ကြောင့်အိပ်ယာပေါ်သို့ပြန်ပြုတ်ကျလေသည်။
"ရရဲ့လား သည်းညှာ အရမ်းနာနေလား နားနေလိုက်တော့နော် အမောင်ရေနွေးပြင်ခိုင်းလိုက်မယ် အသာလေးလှဲနေလိုက်"
"ရပါတယ် အမောင်ရဲ့ အမောင်ချစ်ပေးထားတဲ့ဝေဒနာမို့ကျွန်တော်ခံနိုင်ရည်ရှိပါတယ်"
"ဟော သည်းညှာ...အဲ့လိုချစ်ဖို့ကောင်းပြနေရင် အမောင်ညီလာခံဖျက်ရတော့မယ်ထင်တယ်"
