Love & War | Rodrick Heffley

𝘋𝘢𝘳𝘬 𝘏𝘰𝘳𝘴𝘦

Pow. Rodrick

Cóż, następnego dnia na moją głowę spadł kolejny problem. Mianowicie tuż po spotkaniu, mój tata przywiózł do domu psa. Tak, psa, którym ja i Greg mieliśmy się zajmować. Podobno miał uczyć odpowiedzialności czy coś. Lecz ja i tak zrzuciłem wszystko na brata, a tata nawet nie protestował, bo pokochał psa bardziej niż kogokolwiek z rodziny. Padło nawet imię dla niego: "Słodziak", że też nie lepsze. Ale tata zgodziłby się na wszystko żeby go zatrzymać. Ale jak na ten moment dla mnie liczyła się tylko wycieczka do tego klubu, do którego jeździ Greg.

- Hej, tylko o mnie nie zapomnij! - wyszeptałem chowając się w krzaku przy wejściu.

- Idź na tyły! - odparł, a ja pobiegłem za budynek. Po dość długiej chwili, przyszedł do mnie Greg.

- Rodrick? Rodrick?! - wykrzyknął, a ja wyszedłem w końcu ze śmietnika.

- Dzień doberek! Ej którędy do wychodka? - zapytałem, ale ten tylko pokiwał głową i kazał mi iść za nim.

- Jeszcze napojów? - zapytał kelner, kiedy weszliśmy na teren klubu.

- Nie, nie trzeba - odparł Greg.

- Ja poproszę.

- Oh, tylko żartuje.

- Ani trochę. Podwójne frytki, waniliowego shake i coś z bekonem - powiedziałem, a kelner zdziwił się lekko i odszedł.

- O! Wyszedłeś! Już myślałem, że cię nie znajdę - rzekł grubcio w basenie, a ja położyłem się na leżaku. - Co tu robi Rodrick?

- Zaprosili mnie. Fikasz?

- Nie! W życiu - odparł przestraszony, a ja ściągnąłem koszulkę.

- Skąd masz tatuaż? Mama cię zabije!

- Wiele o mnie nie wiesz... - wyjaśniłem. Po chwili przyszło moje upragnione jedzenie, które jak się okazało, było najlepszym jedzeniem jakie do tej pory mogłem zjeść.

Lecz to nie było najlepszym co mnie dziś spotkało. Bo kiedy leżałem sobie spokojnie na leżaku, zobaczyłem znajomo wyglądającą mi postać. Gdy się jednak przyjrzałem, dostrzegłem, że jest to nikt inni niż Heather Hills. To ta, która przejechała mi kilka dni temu po stopie. Lecz nie czułem do niej złości, ale coś zupełnie innego. Coś, co nie pozwalało mi odwrócić od niej wzroku. Dziewczyna robiła tu za ratownika, a na swoim krześle wyglądała dziwnie pięknie. Od kiedy się przeprowadziła nawet jej nie rozpoznawałem, ale teraz poczułem do niej coś innego. Coś trochę podobnego, gdy spotkałem Nicki, ale coś słabszego niż tamto. Nie wiedzieć czemu, ale postanowiłem odwalić coś głupiego. Mianowicie wszedłem do wody i zacząłem udawać, że się topie. Jednak dziewczyna miała to gdzieś i zamiast mi pomóc, rozmawiała z jakąś dziewczynką. Nie przewidziałem tego, że ktoś inny może wziąć to na poważnie i zechcieć mi pomóc. Gdy udawałem, że się topię, zauważył to jakiś koleś, który tak po prostu zaczął mnie wyciągać z wody, a następnie zaczął robić sztuczne oddychanie, które było ohydnie przerażające. Na prawdę nie wiem, co mnie skusiło do tego.

- Ani się waż mówić o tym co się stało Nicki lub Maxowi, jasne - odparłem do Grega już po całym zajściu będąc nadal w ciężkim szoku.

-J-jasne.

Pow. Max

- Więc rozegrajmy to meczem - stwierdził Marco po dłuższej chwili.

- Meczem chcesz wyjaśnić takie rzeczy? Co ty sobie w ogóle myślisz?!

- Nie wiem co w tym jest dla ciebie takie niejasne.

- To, że takie sprawy wyjaśnia się rozmową, a nie czymś takim!