Kara Kalp BxB

8.Bölüm

                            İyi okumalar aşklar❤💞

(1.5 ay sonra)

Her zamanki işlerimi halletmiş bahçede oturuyordum. Derin bir nefes çektim içime. O gideli 1.5 ay olmuştu. 1hafta sonra askerliğim bitiyordu. Buralar ıssızdı, sakindi eskisi gibi değildi hiç bir şey. O  gittiğinden kimse düzgünce yapmıyordu hiç bir şeyi. Yeni gelen komutan sakin biriydi. Eskisi kadar çok çalıştırılmıyordum yada üstüme çok gelinmiyordu. 

Alaz gidince ekinle de konuştum. Ona da hiç bir şey söylemeden çekip gitmişti. Neredeydi? Ne yapıyordu? Kimse bilmiyordu. Her izin günümde gittim evine ya ekin vardı ya da bomboştu ev. Giderken küçük bir bir kutu bırakmıştı bana. Kutunun içinde; küçük bir kağıt birde kolye vardı.

'Eğer her şey düzelirse geri  geleceğim. Bana kızdığını biliyorum ama başka çarem yok. Beni arayıp , sormana da gerek yok. Beni arama, ben seni bulurum zaten.  kendine iyi bak.'

 Notta yazdığı gibi yapmak istedim. Aramamak istedim ama bulma umuduyla her zaman aradım. Sonunda hiç bir şey bulamadı. İyi olduğunu bile bilmek bana yeterdi bile. 'eğer her şey düzelirse' düzelmesi gereken şey neydi bilmiyorum. Bir şey vardı, hem de onu zora sokacak bir şey.

Yarın yine çarşı izni vardı. Aramıyordum artık onu dediğini yapıp onun beni bulmasını bekliyordum. Ne zaman gelecek bilmesem de geleceğine inanıyordum. O gece, beni öptüğü gece bana veda ettiğini anlamıştım. İlk öpüşünü veda ederken vermişti bana ama son öpüşü olmayacaktı. 

Hava kararmıştı iyice. Yerimden kalkıp koğuşa ilerledim. Yemek yiyesim olmadığı için yemekhaneye  gitmedim. Alaz gittiğinden beri iştahım yoktu. 5 kilo vermiştim gittiğinden beri. Nasıl bu kadar bağlanmıştım ona bilmiyorum ama buraya katlanmamı sağlayan tek kişi oydu ve şimdi o burada yoktu.

Koğuşa girip üstümü çıkardım. Bizimkilerde birazdan gelirdi zaten. Dün gece nöbetim olduğu için uykumu alamamıştım. Yatağa uzandığımda bizimkilerin sesleri duyuluyordu. Uyuma taklidi yaparken gerçekten uyuya kaldım bir süre sonra.

***

Sabah erkenden kalkmış sivil kıyafetlerimi giyip koğuştan çıkmıştım. İzin kağıtları dağıtılınca oyalana oyalana çıkmıştım koğuştan. Şimdi ise boş boş dolanıyordum etrafta. Markete girip su alıp çıktım hızlıca yolun sonuna doğru baktığımda; siyah ceketli, siyah şapka ve maske takmış adamın bana baktığını gördüm. Görmemezlikten gelip yoluma devam ettim. 

Gittiğim yollar boyunca adam hep arkamdaydı. Durduğumda dar bir ara yola baktım ve hızlı adımlarla o yola girdim. Arkamdan hızlı olan ayak sesleri ile biraz daha hızlı çıktım uzun ve dar olan yolu. Kolumda hissettiğim el ile bağırmaya çalışsam da ağzımı kapatan el ile sesim çıkmamıştı. Debelenip dursam da kaşımdaki  benden daha güçlüydü. 

''EREN DUR ARTIK!'' Sesini duymamla hareketsiz durmam bir oldu. Gözlerine baktığım da yeşillerini görmem bütün vücudumu titretirken hareket bile edemedim.

Dolan gözlerimle baktım gözlerine. Konuşmadı, konuşmadım. Maskesini indirdiğinde bütün yüzü apaçık  alazın karşımda olduğunu doğruluyordu. Elimi kaldırıp geçek mi yoksa hayal mi gördüğümü anlamak için yüzüne dokundum. Yumuşak ve sıcak olan yüzü buz gibi elimi ısı yayarken gözümden bir yaş aktı.