Müthiş Bir Krallık : K'ita

bölüm yirmi iki - fırtına gecesi.

Etraf "senin gözünde" bozulmalara uğradı. Yağmur gittikçe artmış... arbalrtin ucunu iyice Williamın kalbine batırdı sinirli bakışlarla. Eli hafiften titriyordu... ikiside ağır yaralıydı, inan anca işitmeye başladı...
Will : "ORTAK!.. INAN! DUYUYOR MUSUN BENİ!"
inanın sol gözünden akan kanlar williamın üstüne düşüyordu.. göz bebekleri küçüldü ve birden bağırmaya başladı
Inan : "KES SESİNİ!"
Will :"..neden bunları yaptın... SANA EMREDİYORUM CEVAP VER!"
Inan : "...neden mi?.. HALA NEDEN DİYE Mİ SORUYORSUN?! İNAN BANA SENİN O HASTALIĞIN GRAM SİKİMDE DEĞİL Kİ WILLIAM... ORTAK DEDIĞİN HERİFİN FELLANİ SİKTİLER BU KRALLIKTA, SENIN TOPRAKLARINDA VE GRAM SİKİNE TAKMADIN... TEK... TEK DERDİN İNTİHSRDA İNTİHAR!"
Will : "..."
Inan : "YOK HAYAT KULESIYDİ DE YOK GÜLLE YENİ İNTİHAR FANTAZİLERİYMİŞTE!"
will :"inan..."
Inan : "İNAN FİLAN YOK. İNAN FALAN YOK!"
derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalışıyordu... saçları ıpıslaktı... Eymen yavaşça kılıcını çekti.

Inan kendisini daha fazla tutamayıp gülmeye başladı... ve bir yıldırım çarptı. Deli gibi gülüyordu... hırsı gözlerle Williama baktı... ve sustu...
Inan : "Madem ben senin sikinde değildim... sende değilsin. William winstone. Ve o aptal arkadaşlarını yada kölelerini başına çal. Hepinizi teker teker kendi ellerimle ben mezara gömeceğim..." sol gözü siyahlaşmaya başladı
Will : "bu yüzden mi... bu yüzden mi?!"
Inan : "BU YÜZDEN FALAN DEĞIL!.. BİLMEDİĞİN ŞEYLER VAR!"
will : "SÖYLEDE BİLELİM O ZAMAN SAHTE KRAL!"
etraf sessizleşti... inan derin bir nefes aldı.
Inan : "Sen benim tek kardeşimdin... gönül isterdi ki burda oturup asıl sorunu sana anlatabileydim... lakin konuşarak hiçbir şey çözülmüyordu değil mi?"
Williamın göz bebekleri küçüldü... ve akı simsiyah oldu.
?? : "ÖLDÜR ONU!"
Inan : "artık inan yok william. Hayatım boyunca eziklendiğim o ismi ve lanetlenmişim gibi peşimde olan hayatımı geride bırakmak istiyorum. Ben artık mutlu olmak istiyorum... artık inan yok. Ben... inan falan değilim."
Etraf birden kırmızı bozulmalara mağrus kaldı ve sesler "RİNAN" diye bağırdı...
Inan : "kulağa hoş geldi..."
?? : " WILL! BİR ŞEY YAP, İSTESEN ŞU AN ARBALETI CEKERSİN... SAVUNMASIZ!"
Will : "..."
Inan : "evet.. bundan sonra ben... RİNAN! HAHAHAHA-"
william arbaleti sertçe tutup ani bir sekilde itti ve -R-inanın kafasına yumruk geçirmeye kalktı. Tam yumruk ona olaşıcakken -R-inan ani bir hızla elinde nefretten bir kazık oluşturdu ve Williamın boynunu kesti. Williamın kolu aniden aşağıya düştü.
Eymen : "G- WILL!"
Inan : "güzel deneme..." yavaşça ayağa kalktı ve doğruldu... şimşek çarptı tekrardan... hafif kambur duruyordu. Arbaleti yere attı ve nefreti bir hançer yaptı. Gözleri kırmızı şekilde parlayarak eymene döndü...
Eymen : "...yeter artık bu kadarı baba!" Iswordu çevirdi ve enerji yüklemeye başladı.

Voris uzaktan bir evin arkasına saklanmış izliyordu... derin bir nefes aldı.
Inan : "oğul falan dinlemem. Eğer bir adım bile yaklaşırsan seni de öldürürüm..."
Eymen : "..."
Ikiside birbirine bakıyordu... Eymen maskesini sakin kalmaya çalışarak düzeltti. Karşısındaki kimdi ki diye düşünmeye başladı.. elindeki kılıcın içindeki gücün haddi hesabı yoktu... kılıcına güvenerek sağ elindeki kılıcı çevirdi ve kaldırdı, her yerden enerji demetleri fırlamaya başladı. O kadar hızlı ve güçlüydü ki -R-inan tepki bile veremedi... yere yığıldı. Eymen derin derin nefes aldı. Babasının huyunu biliyordu, geri gelecekti. Kılıcı havaya fırlattı ve kılıç bulutlara uçtu. Hızla koşarak bir eve gitti.

Şatoda...
-R-Inan dumanlar arasından geri dirilince elini duvara koydu ve acı içinde bağırdı yere diz çokerek... tekrsr dirilmişti fakat o acıyı hâlâ hissediyordu... sırtını duvara verdi ve derin derin nefesler aldı.
Inan : "..." kendisini tutamayıp gülmeye başladı. Ve kafasını sinirli bir şekilde duvara vurdu. Sol gözünden tekrar kan akmaya başladı.