"ជេយ៍លែងខ្ញុំ!"
"មិនលែងឯងចង់ធ្វើស្អីយើង?"
"សំណួរនេះខ្ញុំទេដែរត្រូវសួរ លោកចង់ធ្វើស្អី??"ជុងវ៉ុន
"អូ៎?តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងមិចដែរទៅទើបសមនឹងចរិកអម្បាញ់មិញដែរឯងធ្វើដាក់សានអុី?"ជេយ៍
"ខ្ញុំទៅធ្វើស្អីសានអុីលោក?ឆ្កួតតែខ្លួនឯងអញ្ចឹង"
"អួយ....អាឆ្កួតនេះឆ្កួតមែនទែនហើយវើយ!!អូយបាក់ចង្កេះឯងហើយទេដឹងនេះ?"ជុងវ៉ុន
មកដល់បន្ទប់ភ្លាមជេយ៍បានទាញជុងវ៉ុនចូលទៅក្នុងភ្លាមដោយជុងវ៉ុនទប់លំនឹងខ្លួនមិនជាប់ក៏ធ្វើអោយដួលទៅលើដី
ឯជេយ៍វិញបិទសោទ្វាបន្ទប់ម្ដងឡើង2តង់ឯណ្ណោះ
"លោកឆ្កួតហើយជេយ៍ អោយខ្ញុំចេញទៅមិនលេងសើចជាមួយលោកទេ"
"យើងក៏មិនបានលេងជាមួយឯងដែរ"
"ខ្លាំងណាស់ហេ៎ស ឃើញយើងទ្រឯងមិនទាំងបាន2ថ្ងៃពេញផង ដូចខ្លាំងណាស់"
"តែហេតុអីគ្រាន់តែប៉ុន្នឹងញ័រដូចកូនឆ្កែធ្លាក់ទឹកទៅហើយ"ជេយ៍
"ហឺយ!!"
"លើកមុនហៅលេង2 3ទឹកមិនចឹង?"
"ចៃដន្យអីថ្ងៃនេះមិនមែនលើកមុនផង ណាមួយគ្មានអារម្មណ៍លេងជាមួយទេ"ជុងវ៉ុន
អឹម....
និយាយចប់ភ្លាម ជុងវ៉ុនក៏ត្រូវជេយ៍ថើបមាត់នាយភ្លាម!
"អឹម,....ហឹហឹ!"
ប្រលែងពីការថើបភ្លាម ជុងវ៉ុនសម្រូតខ្លួនអង្គុយ និងយំយកៗតែម្ដង សំណាងអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ជេយ៍គ្រប់គ្រងខ្លួនឯងលែងបានហើយទោះបីនាយងចង់ឈប់ក៏ ឈប់ពេលនេះមិនកើតដែរ!!
ជេយ៍ដកមាត់ពីការថើប នាយក៏បានសម្លឹងមើលជុងវ៉ុនបន្តិច
កហរោយមកនាយក៏នាយក៏ចាប់លើកជុងវ៉ុនបោះទៅលើពូកតែម្ដង!
"ជេយ៍ខ្ញុំសូមអង្វរ ខ្ញុំមិនបានស្រឡាញ់លោកទេកុំបំផ្លាញខ្ញុំអី ហឹកហឹក..."
"នេះជាលើកទីប៉ុន្មានហើយដែរឯងយំនៅចំពោះមុខយើង តាំងពីយើងស្រឡាញ់ឯង ដល់យើងស្អប់ឯងនេះជាលើកទីបប៉ុន្មានហើយ?!"គំហក...
"តែវាជារឿងយូរហើយ ខ្ញុំក៏មិនបានក្បត់លោកដែរ!លោកទៅវិញទេដែរល្ងង់ទៅជឿស្រីចង្រៃយ៍សានអុីនោះ"
"មិនបានក្បត់?នេះចង់អោយឯងធ្វើស្អីជាមួយវាមុខយើងតែម្ដងមែនទេទើបហៅថាក្បត់?"ជេយ៍
"នោះក៏ត្រូវដែរ!តែមកពីលោកជាមនុស្សល្ងង់ទេទៅជឿស្រចង្រៃយ៍នោះ!"ជុងវ៉ុន
"ឯងគ្មានសិទ្ធថាអោយ សានអុី ទេឯងគ្មានសិទ្ធបញ្ជាជិវិតយើងដូចពីមុនទេ ឯងគ្មានសិទ្ធសូម្បីតែស្រឡាញ់យើង!"
"ខ្ញុំក៏មិនបានស្រឡាញ់លោក!មកពីគ្មានសិទ្ធនឹងហើយទើបខ្ញុំមិនហ៊ាន!"ជុងវ៉ុន
"លោកគិតថាខ្ញុំចង់រស់នៅក្នុងជិវិតបែបនេះណាស់ឬ?"
"ឈប់និយាយទៅ"ជេយ៍
នេះទឹកភ្នែកកូនប្រុសមិនដែរយំអោយអ្នកណាឃើញនេះក៏ត្រូវមកស្រក់នៅចំពោះមុខគ្នាទាំងពីហើយ?
"ហឹហឹ ខ្ញុំនឹងគ្មានថ្ងៃដោះលែងលោក ខ្ញុំនឹងអោយលោកដឹងធាតុពិត ដ៏ថោកទាបរបស់ស្រីបីសាចនោះ!"
"ឯងនឹងគ្មានថ្ងៃព្រោះសានអុីមិនមែនមនុស្សដែរក្បត់យើងដូចឯងនោះទេ!!"
"ចង្រៃយ៍អើយ!!ហេតុអីមិនចេះស្ដាប់គ្នាបែបនេះ"
ហេតុអីគេតែងតែធ្វើបែបនេះដាក់យើង?
ពេលដែរជុងវ៉ុននិយាយចប់នោះជេយ៍ព្យាយាម ផ្ដិតស្នាមថើបជាច្រើននៅលើ ក និង ស្មា របស់ជុងវ៉ុន...
"ជេយ៍?លោកចង់ធ្វើអី!?ហឹហឹ....,"
ផ្លាប់!
"កុំភ្លេចថាលោកឥឡូវនេះគឺកំពុងមានសានអុីអោយសោះ!"
តុ តុ
"បងជុងវ៉ុន?"——
ជុងវ៉ុនបន្ទាប់ពីលឺសម្លេងស្រែកនិងគោះទ្វានោះហើយ មិនចាំយូរនាយក៏បានរៀបចំខ្លួនវិញ នឹង ខ្សឹបប្រាប់ជេយ៍
"ចេញទៅ!"
"ចាំលើកក្រោយល្អទេ mauh!"
មុននឹងចេញទៅឈ្លាត ផ្ដិតស្នាមថើបទៅលើមាត់ជេយ៍បន្តិចផងដែរ
"បងទៅហើយ!"
"ខ្ញុំចាំបងយូរខ្លាំងណាស់ណា៎..."
"អញ្ចឹងអាយណាចង់បានអីទៀត?"
"ហិហិ គឺចង់ទៅដើរលេងជាមួយបងជុងវ៉ុន..."
"ល្អៗបងនឹងនាំឯងទៅដើរលេងពេលបងនិងជេយ៍មានពេលគ្រប់គ្រាន់ណា៎..."ជុងវ៉ុន
"សន្យាជាមួយអាយណា ណា៎??"អាយណា
"ហិហិ ល្អ!"
រាងតូចល្អិត ទាំងពីរក៏បានដើរចេញទៅ ដោយមិនចាប់
អារម្មណ៍នឹងជេយ៍ដែរសម្លឹងមករកពួកគេទាំងពីរ តែថាសម្លឹងតែជុងវ៉ុនដូចទំនងជាងព្រោះសម្លឹងតែជុងវ៉ុនមែន...
អេ៎?ចាំបន្តិច គេកំពុងឆួលចុងច្រមុះស្រក់ទឹកភ្នែកហើយ??
To be Continue~
Enjoy ur reading
