Ep:18
"បងកាន់តែឆ្កួតទៅហើយ!!
______
អតីតកាលរបស់ខ្ញុំគិតទៅមិនច្រើនទេ...តែអ្វីដែរច្រើនអ្នកដឹងថាជាអ្វីទេ??គឺការមិនទុកចិត្តគ្នារវាងពួកយើងទាំងពី ពួកយើងស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំង ខ្លាំងជាងជិវិតពួកយើងរាងៗខ្លួនទៅទៀត ដូចនេះហើយពួកយើងទាំងពីរមិនចង់បាត់បង់គ្នានោះទេ បានជាពេលនោះពួកយើងដល់ថ្នាក់ខ្លាចនឹងពាក្យថាក្បត់ តែងតែមានពាក្យថាច្រណែននិងប្រច័ណ្ឌ!!
សោកស្ដាយណាស់...សោកស្ដាយដែរខ្ញុំមិនហ៊ានប្រឈមមុខនឹងគេ មិនហ៊ានបកស្រាយប្រាប់គេអោយច្បាស់ មិនខ្លាំងដូចពេលនេះ!!
ខ្ញុំស្អប់ខ្លួនឯងកាលនោះណាស់!!ព្រះអើយ..ខ្ញុំតែងតែគិតថាខ្ញុំនៅតែចង់បានគេមកវិញទៀតឬ?វាឈឺណាស់គេដាច់ចិត្តខ្លាំងណាស់!!
"បងជុងវ៉ុន??"
"អឹ..អឺ??មានអីមែនទេ?"
"គ្មានទេ!ខ្ញុំឃើញបងឈភ្លឹកយូរពេកនឹងណា..."ស៊ាវណាន
"អឹម...បងមិនអីទេ"
"នេះ ខ្ញុំក៏បានកម្ដៅទឹកដោះគោអោយបងដូចគ្នា..."
"អរគុណឯង"ជុងវ៉ុន
"ហិហិ ចា៎!"
ទឹង ទឹង/សម្លេងទូរស័ព្ទរោត៍
"អាឡូ?"
"ជុងវ៉ុន!!"
"កើតអីមែនទេជេគ?"
"យើងរកអាស័យដ្ឋានរបស់ ជូហ្យុក បានហើយ!"ជេគ
"អាចដែរ??"ជុងវ៉ុន
"មិចមិនអាច??មនុស្សវាអីក៏ល្ងង់យ៉ាងនេះ ឯងដឹងទេវាបានយកគណនីអុីនស្តាក្រាមចាស់របស់វាទៅfollowគណនីថ្មីមួយទៀតរបស់វា ហើយគណនីនោះគឺវានៅប្រើរាល់ថ្ងៃទេ!"
"ហឹកៗ...ចេះតែមានហើយ,និយាយចឹងវានៅឯណាវិញ?"
"មាន2អាស័យដ្ឋានដែរវាតែងតែធ្លាប់ទៅ!នៅកោះjeju នឹងbusan តែយើងគិតថាភាគរយដែរវានៅbusanច្រើនជាង!ព្រោះឃើញវាផុសក្នុងគណនីវានៅjejuតែថ្ងៃសម្រាកប៉ុណ្ណោះ!"ជេគ
"ល្អ!យើងទៅរកគេឥឡូវនេះ...ផ្ញើអាស័យដ្ឋានមក"ជុងវ៉ុន
"យើងថាវាមិនមានសុវត្ថិភាពទេ!វាជិតល្ងាចហើយ ចាំស្អែកតែម្ដងទៅ"
"យើងវ្រាប់ថាផ្ញើរ ក៏ផ្ញើរមក យើងមិនស្អីទេ ងាប់ក៏ងាប់ទៅអោយតែបានការពិតមក"
"កុំឆ្កួតពេក!បើឯងងាប់ទោះដឹងការពិត ក៏គ្មានន័យស្អីដែរ"
"លឿនឡើងជេគ!"
"យើងមិនធ្វើ!"
"ចង់សាកជាមួយយើងមែនទេ?"
"ហឺយ...ផ្ញើរក៏ផ្ញើរ"ជេគ
ទឹង/សម្លេងសារ
"ទទួលបាន អរគុណឯង"ជុងវ៉ុន
"សំណាងល្អ"
បន្ទាប់ពីបានអាស័យដ្ឋានហើយ ជុងវ៉ុនក៏បានប្រញ៉ាប់ទៅឆែកមើលនៅក្នុងកុំព្យូទ័ខ្លួនភ្លាម!
"ឯងបំផ្លាញជិវិតខ្ញុំ..."ពាក្យនេះគឺចេញពីមាត់ជុងវ៉ុន!នាយនិយាយទាំងកែវភ្នែកពោពេញទៅដោយការ •ឈឺចាប់&ការសងសឹក!
នាយសឹងតែស្លាប់នៅពេលដែរជេយ៍ចាកចេញពីនាយ!!ពួកគេសឹងតែសម្លាប់មនុស្សទៅហើយ!
______
"អាឡូ?"
"ជេយ៍!ខ្ញុំជេគ!"
"ខ្ញុំដឹងថាលោកមិនចង់និយាយជាមួយខ្ញុំទេប៉ុន្តែលើកនេះខ្ញុំសុំលោកចុះ"
ជេយ៍រៀបនឹងចុចបិទទូរស័ព្ទ តែជេគក៏និយាយមកមុនពេលដែរនាយចុចបិទ
"....."
"ស្អែក...ខ្ញុំសុំលោកអោយជួយមើលជុងវ៉ុនអោយខ្ញុំផង"
"ហឹម...?"
"គ្រាន់តែតាមដាមគេទៅ!ខ្ញុំគ្មានពេលរៀបរាប់ច្រើនទេ"
ទឺត...ទឺត
"ស្អីចេះ?"
គ្រាំង...
រូបថតមនុស្សប្រុសម្នាក់ទំនងជាមនុស្សដែរគេស្រឡាញ់!មើលចុះក្នុងបន្ទប់officeគេគ្មានរូបនរណាម្នាក់ទេ សូម្បីតែមិត្តស្រីគេ!តែបែជាមានរូបបុរសម្នាក់នោះទៅវិញ
តែថារូបថតដែរជាប់ជញ្ចាំងនោះក៏ត្រូវបានធ្លាក់ចុះមកដោយឯកឯង....
ចង្រៃយ៎!មានអារម្មណ៍ថាដូចជាមិនស្រួលទេ!«jay
>>>>>
បន្ទាប់ពីនោះជេយ៍ក៏បានចេញមកផ្ទះខ្លួនវិញ
"ជេយ៍??"
"លោកមិនទៅរកសានអុីទេ?"
វឹង...
ជេយ៍មិននិយាយស្ដីអ្វីសូម្បីតែមួយម៉ាត់ មិនសូម្បីតែឆ្លើយតបទៅនាយ ក៏បានដើរចូលបន្ទប់ខ្លួន....
"ហឹម..."
ប្រាវ!
"ឆុយ!កាន់ជាប់សោះនឹង មកធ្លាក់អីណា?"
ជុងវ៉ុននិយាយរួចក៏ប្រញ៉ាប់ប្រញ៉ាលសម្អាតកំទិចកែវ នឹងជូតទឹកដែរនៅក្នុងកែវដែរក្រពុបនឹងផង
ទីង តឹង
ភ្លាមៗសម្កេងកណ្ដឹងក៏បានបន្លើឡើង
"នីគីមែនទេ?"ជុងវ៉ុនស្រែកពីក្នុងផ្ទះទៅ...
"បាទ.."
"ចាំតិចបងចេញទៅហើយ"
[.....]
"ទើបនឹងមកពីណាយូរម៉្លេះ?""
"ទើបនឹងមកពីផ្ទះបងស៊ូនូ ហិហិ"
"អូ៎ មែនហើយនេះ...ខ្ញុំក៏បានទិញផ្លែឈើខ្លះសម្រាប់បងដូចគ្នា"នីគី
"ល្អៗចាំបងទៅចិត ហើយញ៉ាំទាំងអស់គ្នាណា៎!!"
[.....]
តុ តុ
"នីគីអោយយកផ្លែឈើមកអោយ"
"យើងមិនញ៉ាំ"ជេយ៍ស្រែកឆ្លើយតបមកពីបន្ទប់ខ្លួន
"មិនសុីក៏ហី!ខ្ញុំទុកនៅនឹងមុខទ្វា!មិនបានឈ្នះយកចុះទៅវិញទេ"ជុងវ៉ុន
"បងឯងចិត្តល្អជ្រុល"
"ហឺយ បានហើយមក"
"អង្គុយនិយាយគ្នាលេងសិន...បងមិនទាន់ងងុយទេ"
"នីគី..."
"បាទ?"
"ឯងស្រឡាញ់ស៊ូនូមែនទេ?"
"បា..?បាទ ពិតមែនហើយ ស្រឡាញ់ដូចបងបង្កើត"នីគី
"កុហក!"
"ខ្ញុំ...ខ្ញុំនិយាយមែន"
"ល្អៗអត់ក៏អត់!"ជុងវ៉ុន
"ការសិក្សាឯងយ៉ាងមិចដែរ"
"មិនល្អ តែមិនអាក្រក់ដែរ"
"វិសមកាលធំមែនទេបានជាឯងមកយូរ?"
"បាទ មែនហើយ!ស្ត្រេសណាស់!!ខ្ញុំមិនដែរចង់រៀនទេ!ប៉ាម៉ាក់នៅពេលដែរខ្ញុំបានពិន្ទុមិនល្អ(ពិន្ទុមិនអាក្រក់ពេកតែមិនបាន ដូចថា 100 ពេញ!)គាត់ស្ដីបន្ទោសខ្ញុំរហូត"នីគី
"ជិវិតតែប៉ុន្នឹង ហាសហា!!"
"ចឹងប៉ុន្នឹងសិនហើយ ឆាប់ទៅងូតទឹកទៅកុំយប់ពេក មិនល្អទេ បងទៅគេងមុនហើយណា"
"បាទ good night បងជុងវ៉ុន"
To be continue ~
Enjoy your reading!
