Sahip olmak kolaydı bir insana. Zor olan sahip olduğunu özgür bırakabilmekti. Ama insan korkardı kaybetmekten. Bu yüzden göze alamazdı bazı ihtimalleri. Her aşkın yası tutulmazdı. Sevilmediğin bir kalbin yası hiç tutulmazdı. Tutulmamalıydı.
YAZARDAN
Neslihan'nın hızla kolunu çekmesiyle bilekliği kopar ve yere düşer. Bilekliğin düştüğünü ikiside farketmez. Neslihan arkasını dönüp çıkar odadan. Yavuz kapıya doğru bakıp seslenir
"Begüm sıradakini çağırabilirsin"
...........................
NESLİHAN'DAN
Pislik herif. Yavuz 1.85 boylarında, yeşil gözlü, geniş omuzlu 30 lu yaşlarda çok yakışıklı bir adamdı. Bu yaşta bu başarıyı elde etmesi hayran olunası bir şeyken. Benim midemi bulandırmıştı sadece. Hayvan herif. Güzel şeyler zaman alır derler ama zaman benden güzel olan ne varsa almıştı. Son zamanlarda sanki herkes beni ağlatmaya yeminli gibiydi. Yeterince üzgündüm zaten. Daha ne olabilirki dedikçe hep bir fazlasıyla karşılık veriyordu evren bana. Acılar yeni acılar getiriyordu. Tek istediğim tutunabileceğim ufak bir umut kırıntısıydı. Ama hayat onu bile çok görüyordu bana.
Ağlamak istemiyordum ama gözyaşlarım yine bana sormadan akıyordu gözlerimden. Binadan çıkıp bahçe kapısına doğru ilerledim.
Omzuma dokunan elle başımı çevirdiğimde bana arabayla çarpan o mavi gri gözlerle göz göze geldim.
"İyi misin?" Eliyle ağacın altındaki bankı işaret etti. O yanındaki çocukta iki kızla beraber orada oturuyordu. "Ağladığını gördümde merak ettim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER ÇİZGİSİ
Teen FictionKader ayırırdı bizi bazen, bazı insanlardan. Yaşanacak başka bir hikayemiz olduğundan. "Reddedildin" "Nasıl yani beni daha dinlemediniz bile" "Gerek yok" "Ne demek gerek yok?" Yavuz masanına doğru ilerleyip sandalyesine oturur. Eliyle kapıyı göste...