Ailesinin zoruyla sevgilisinden ayrılan Ecrin arkadaşının yanına gönderilir ve orada bir adamın kızına bakıcılık yaparken hayatı ummadığı şekilde değişir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ön görüme göre kurgunun finali 33.Bölümde olacaktır, önden haber vermek istedim. İyi okumalar...
Betül konuştukça giderek buğulanan zihnimin içerisine dalıyordum. Erkan'la ilgili anlattıkları her ne kadar kanımı dondursa da Vural Beyin yaptığı güzel hareketlere çekilmekten alı koyamıyordum bir türlü kendimi...
Kalbim korkuyla sıkışmak ve heyecanla atmak arasında gidip geliyordu.
Evet. Erkan'ın suratını Vural Beyin sureti net bir şekilde zihnimden silip atıyordu.
Meğerse her şey bu yüzdenmiş...
Bir gelip bir gitmeleri, sert tavırları, aramıza birden koyduğu mesafesi, aslında ikimizin de iyiliği içinmiş.
Arşan'a da ayrı şaşırıyordum. İlk başta bana uyuz olduğunu, Neşe'yle beraber arkadaşlık yaptığına göre onun da altta kalır yanının olmadığını düşünüyordum ancak o... Yanlış bir şeyler sezmesine rağmen Neşe'ye istediğini vermemişti. Bu konuda kesinlikle ona müteşekkirdim.
Neyse ki hiçbir şey hedefledikleri gibi olmamıştı ve bu davadan Melina da, Vural Bey de en güzel şekilde sıyrılmıştı.
Peki ya sen? Sana ne olacak şimdi? Duymadın mı Betül Erkan'ın sana takıntı yaptığını söylüyor?
Erkan... Resmen bana tek kişilik bir hayat dersi olmuştu. Yardıma muhtaç, şefkatli biri olduğunu sandığım adam beş para etmez karaktersizin teki çıkmıştı.
Bulunduğum durumun içerisinden çıktıkça daha net görüyordum yaptığım saçmalıkları. Bir erkeği adam etmek, düzeltmeye çalışmak nedir? Niye bunun için kendimi hiçe saydım? Neden hayatımın başrolünden kendimi silip onu koydum?
Çünkü kendinin farkında hiçbir zaman olamadın, kendinle tanışamadın.
Erkan seni manipüle ederek etkisiz hale getiriyordu. Güçlenmeni hiçbir zaman istemedi.
Ama Vural Bey öyle mi? O senin kendi başına ayağa kalkıp değerini fark etmen için uğraşmadı mı hep?
İşte doğru bir örnekle karşılaşana kadar ne yazık ki hayatımın hatasını anlayamamıştım.
Aslında kendinden başka kimseye acımamalısın, güvenmemelisin de. En yakın arkadaşın yine kendin olmalısın. Sırf başkaları iyi olacak diye istemediğin bir yere gitmemelisin mesela.
Aslında dışarıdan ne kadar şirin gözüküyordu değil mi?
Yanındaki insanları rahat ettirmek için bulunmak istemediğin ortamlara giriyorken ne kadar da hakikatli bir dost olarak gözüküyordun. Peki ya pencereye bir de alt taraftan bakmayı denedin mi?
